Piotr Synowiec
| ||
Data urodzenia | 22 lutego 1966 | |
Prezydent Opola | ||
Okres | od grudnia 2001 do października 2002 | |
Przynależność polityczna | Sojusz Lewicy Demokratycznej | |
Poprzednik | Leszek Pogan | |
Następca | Ryszard Zembaczyński |
Piotr Cezary Synowiec (ur. 22 lutego 1966[1]) – polski samorządowiec i przedsiębiorca, w 2001 szef rady miejskiej Opola, w latach 2001–2002 prezydent Opola.
Życiorys
Syn Barbary oraz Hieronima, w latach 1977–1981 I sekretarza Komitetu Miejskiego PZPR w Opolu[2]. W młodości był zawodnikiem hokeja (karierę przerwała kontuzja). Później został trenerem i działaczem sportowym (m.in. wiceprezesem Opolskiego Okręgowego Związku Hokeja na Lodzie[3]). W 1991 ukończył studia z wychowania technicznego w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Od roku 1988 prowadził działalność gospodarczą, początkowo był właścicielem sklepu z meblami. Od 1991 do 1997 prowadził dwie dyskoteki, utrzymywał się później z wynajmu posiadanych nieruchomości[4][5]. Zatrudniono go także w Miejskim Zarządzie Obiektów Rekreacyjnych[3]. Media oskarżały go także o prowadzenie domu publicznego i kontakty z gangsterami[6].
Od 1997 związany z SdRP i SLD, od 2002 kierował strukturami drugiej z partii w Opolu[7]. W 1998 po raz pierwszy wybrany do rady miejskiej Opola, w lutym 2001 objął funkcję jej przewodniczącego[8]. 4 grudnia 2001 wybrany na prezydenta miasta (zastąpił Leszka Pogana, mianowanego wojewodą opolskim)[5]. W 2002 ubiegał się o reelekcję, jednak już w pierwszej turze przegrał z Ryszardem Zembaczyńskim (zdobył 23,5% głosów)[9]. Utrzymał natomiast mandat radnego[10] (zrezygnował z niego w 2004), został szefem klubu SLD[11].
Wyroki sądowe
Był jednym z głównych oskarżonych w ramach tzw. opolskiej afery ratuszowej, dotyczącej szeregu przestępstw korupcyjnych, których mieli się dopuszczać lokalni przedsiębiorcy oraz związani z SLD wysocy urzędnicy samorządowi w latach 1994–2002 (poza nim oskarżono także m.in. jego żonę, Leszka Pogana i Ewę Olszewską). Aresztowano go w maju 2004, po 3 miesiącach wyszedł na wolność po wpłaceniu kaucji[12]. Ostatecznie został prawomocnie skazany za nadużycie władzy, korupcję i oszustwo na szkodę ratusza w dwóch wyrokach na kary 3 lat i 9 miesięcy oraz 1,5 roku pozbawienia wolności (połączono je w karę łączną 4,5 roku więzienia), zobowiązano go także do zwrotu uzyskanych korzyści oraz nałożono 9-letni zakaz zajmowania stanowisk publicznych[13][14].
Życie prywatne
Ożenił się z Grażyną (właścicielką agencji modelek), ma dwie córki[5].
Przypisy
- ↑ Piotr Cezary Synowiec. rejestr.io. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ a b Agata Jop: Wszystko się może zdarzyć. nto.pl, 3 grudnia 2001. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ Piotr Synowiec. wyborcza.pl, 27 października 2001. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ a b c Agata Jop: Nocne życie pantoflarza. nto.pl, 9 grudnia 2001. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ Tańczący z gangsterami. nto.pl, 25 sierpnia 2006. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ Synowiec nowym szefem opolskiej SLD. wyborcza.pl, 6 stycznia 2002. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ Marek Świercz: Don Pietro i jego miasto. naszemiasto.pl, 7 września 2006. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ Marek Świerszcz: Patrioci czy terroryści?. naszemiasto.pl, 3 października 2003. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ Synowiec na wolności. radio.opole.pl, 18 sierpnia 2004. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ Piotr S. były prezydent Opola musi zwrócić pieniądze z łapówek. ngopole.pl, 26 lutego 2013. [dostęp 2020-11-07].
- ↑ Były prezydent Opola Piotr S. usłyszał łączny wyrok. 24opole.pl, 21 lutego 2012. [dostęp 2020-11-07].