Piotr Szujski

Piotr Iwanowicz Szujski (ros. Пётр Иванович Шуйский; zm. 1564) – rosyjski kniaź, syn Iwana Wasylewicza Szujskiego. Uczestnik wypraw kazańskich 1547–1548, namiestnik pskowski w latach 1550–1552, namiestnik i wojewoda swijażski w latach 1552–1553, namiestnik kazański w latach 1553–1557. Brał udział w wojnie z Litwą; od 1563 był namiestnikiem połockim.

26 stycznia 1564 „sławny z cnót wojskowych”[1] kniaź prowadził swe wojsko ku miejscu koncentracji wyznaczonej pod Orszą[1]. W drodze jednak „jakby od losu zaślepiony, okazał zadziwiającą nieostrożność: szedł bez żadnego porządku z tłumami nieuzbrojonymi, broń wieziono na saniach, na przodzie straży nie było[1], przez co pod Czaśnikami wpadł w zasadzkę i swoją nieostrożność życiem przypłacił”[1]. Kniaź zginął w czasie ucieczki z pola bitwy[2]. Ciało kniazia według różnych wersji znaleziono w studni z przestrzeloną lub z obciętą przez jakiegoś chłopa głową[1]. Zwłoki Szujskiego zostały przewiezione do Wilna, gdzie „z uczciwością stanowi jego przyzwoitą” zostały pogrzebane[3].

Piotr Iwanowicz Szujski miał dwóch synów: Iwana Piotrowicza, również wojskowego, oraz Nikitę Piotrowicza, który został zasztyletowany w 1571.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Edward Raczyński: Gabinet medalów polskich oraz tych które się dziejów Polski tyczą (...), Drukiem Friedlaendera, Wrocław, 1838, s. 86.
  2. ↑ Bartosz Paprocki: Herby rycerstwa polskiego (...), Kraków, Nakładem Wydawnictwa Biblioteki Polskiej, 1858, s. 648.
  3. ↑ Teodor Narbutt: Dzieje starożytne narodu litewskiego. Xięga siedemnasta, Nakładem i drukiem Antoniego Marcinkowskiego, Wilno 1840, s. 389-390.