Piotr Tyma
Data i miejsce urodzenia | 4 maja 1966 |
---|---|
Prezes Związku Ukraińców w Polsce | |
Okres | od 19 lutego 2006 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Piotr Stanisław Tyma (ukr. Петро Тима; ur. 4 maja 1966 w Szprotawie) – polski historyk narodowości ukraińskiej, prezes Związku Ukraińców w Polsce 2006-2021, przewodniczący Rady Mediów Elektronicznych Mniejszości Narodowych i Etnicznych (od 2002), członek Komisji Wspólnej Rządu i Mniejszości Narodowych. Członek Komisji Praw Człowieka Światowego Kongresu Ukraińców, kolegium redakcyjnego tygodnika „Nasze Słowo” oraz rocznika „Almanach Ukraiński”, jest również członkiem Forum Polsko-Ukraińskiego.
Życiorys
Absolwent IV Liceum Ogólnokształcącego (1985) z dodatkowym językiem ukraińskim w Legnicy oraz Wydziału Filologiczno-Historycznego na Uniwersytecie Gdańskim, magister historii. Dziennikarz, publicysta, zajmujący się od początku lat 90. problematyką polsko-ukraińską.
W okresie 1990–1994 sekretarz redakcji czasopisma ukraińskiego „Zustriczi”, od października 1995 współpracował z TVP S.A. w Warszawie jako realizator i wydawca magazynu telewizyjnego „Telenowyny”, autor kilku reportaży telewizyjnych poświęconych tematyce polsko-ukraińskiej.
Publikował m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Przeglądzie Politycznym”, kijowskim tygodniku „Polityka i Kultura”, miesięczniku „Nowaja Polszcza”, kwartalnikach „Zustriczi”, „Son i Myśl” roczniku „Almanach Ukraiński”. Redaktor w wydawanym w Warszawie tygodniku ukraińskim „Nasze Słowo”. Współpracuje również z wydawanym w Pradze miesięcznikiem „UiZ”. Autor m.in. raportu „Dostęp środowisk mniejszości narodowych do mediów publicznych w Polsce” (Warszawa 1998), „Ukraińskie rozrachunki z historią” – specjalnego ukraińskiego bloku tematycznego w miesięczniku „Przegląd Polityczny” (Gdańsk 2002).
Współautor książki „Wiele twarzy Ukrainy” (2005), zawierającej 25 wywiadów poświęconych nowemu spojrzeniu na tożsamość współczesnej Ukrainy.
Razem z Izą Chruślińską jest współautorem książki „Dialogi porozumienia. Stosunki ukraińsko-żydowskie” wydanej przez kijowskie wydawnictwo „Duch i Litera”[1].
Działacz społeczny: prezes Związku Ukraińców w Polsce od 19 lutego 2006, przewodniczący Rady Mediów Elektronicznych Mniejszości Narodowych i Etnicznych (od 2002), członek Komisji Wspólnej Rządu i Mniejszości Narodowych. Członek Komisji Praw Człowieka Światowego Kongresu Ukraińców, kolegium redakcyjnego tygodnika „Nasze Słowo” oraz rocznika "Almanach Ukraiński", jest również członkiem Forum Polsko-Ukraińskiego.
W wyborach 1991 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z ramienia Wyborczego Bloku Mniejszości w województwie gdańskim[2].
W 2014 współzałożyciel Komitetu Solidarności z Ukrainą (KOSzU)[3].
Odznaczenia
Odznaczony ukraińskim Orderem za Zasługi III stopnia (2006)[4], polskim Srebrnym Krzyżem Zasługi (2011)[5] oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015)[6].
Przypisy
- ↑ "Dialogi porozumienia" książka o relacjach ukraińsko-żydowskich. Dzieje.pl, 26 października 2011. [dostęp 2018-02-04].
- ↑ Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 27 października 1991 roku. Cz. 1. Wyniki głosowania w okręgach wyborczych, Państwowa Komisja Wyborcza, Warszawa 1991, s. 226
- ↑ Komitet Obywatelski Solidarności z Ukrainą (KOSzU). KOSzU. [dostęp 2014-03-05].
- ↑ Указ Президента України № 684/2006 (ukr.). president.gov.ua. [dostęp 2011-04-13].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 112, poz. 1138
- ↑ prezydent.pl: "Dziękuję za wysiłek na rzecz wspólnoty ukraińskiej w Polsce" / Ordery i odznaczenia / Aktualności / Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. www.prezydent.pl. [dostęp 2015-08-03].Sprawdź autora:1.
Bibliografia
- Informacje przedstawione przez Związek Ukraińców w Polsce.
Media użyte na tej stronie
Планка украинского ордена "За заслуги" 3 степени
Планка украинского ордена "За заслуги" 3 степени