Piotr Winczorek

Piotr Winczorek

Data i miejsce urodzenia	21 sierpnia 1943 Warszawa
Data i miejsce śmierci	9 lutego 2015 Warszawa
Zawód, zajęcie	prawnik, nauczyciel akademicki
Tytuł naukowy	profesor nauk prawnych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Stanowisko	profesor zwyczajny UW
Odznaczenia

Grób Piotra Winczorka na cmentarzu Powązkowskim

Piotr Henryk Winczorek (ur. 21 sierpnia 1943 w Warszawie, zm. 9 lutego 2015^[1] tamże) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, członek Trybunału Stanu.

Życiorys

Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1961)^[2][3]. Studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1961–1966. W latach 1972–1973 kształcił się w Nancy. W 1966 podjął pracę na macierzystym wydziale, zajmując kolejne stanowiska. Uczestniczył w seminarium doktoranckim prowadzonym przez profesora Stanisława Ehrlicha^[4]. W 1972 uzyskał stopień doktora, habilitował się w 1988. Był zastępcą dyrektora i dyrektorem Instytutu Nauk o Państwie i Prawie, kierował także Katedrą Filozofii Prawa i Nauki o Państwie^[5].

W 1997 uzyskał tytuł profesora nauk prawnych. Specjalizował się w zakresie nauki o państwie oraz prawie konstytucyjnym. Poza WPiA UW wykładał także na Wydziale Administracji Wyższej Szkoły Administracji Publicznej w Ostrołęce^[6].

Był działaczem Stronnictwa Demokratycznego oraz wiceprzewodniczącym Centralnego Sądu CK SD. W 1989 kandydował na posła z poparciem Stronnictwa w okręgu Warszawa–Mokotów^[7]. W latach 1989–1991 pełnił funkcję zastępcy członka, a od 1991 do 1993 członka Trybunału Stanu. W latach 1994–1998 wchodził w skład Rady Legislacyjnej działającej przy prezesie Rady Ministrów. Od 1993 do 1997 był członkiem, a następnie przewodniczącym Zespołu Stałych Ekspertów Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego^[5]. W 1996 został członkiem zespołu Komitetu Badań Naukowych oceniającego wnioski o granty z dziedziny nauk prawnych. Publikował na łamach czasopism, m.in. w „Rzeczpospolitej”, wydał też liczne pozycje książkowe, w tym podręczniki akademickie.

Postanowieniem prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego z dnia 3 maja 1997, w uznaniu wybitnych osiągnięć w kształtowaniu prawnych podstaw demokratycznego i praworządnego państwa ze szczególnym uwzględnieniem zasług w tworzeniu nowej Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[8]. W 2014 prezydent Bronisław Komorowski, za wybitne zasługi w kształtowaniu zasad demokratycznego państwa prawa, nadał mu Krzyż Komandorski tego orderu^[9].

Piotr Winczorek zmarł 9 lutego 2015. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 17 lutego 2015 w kościele pw. św. Karola Boromeusza w Warszawie. Został pochowany w grobie rodzinnym na Starych Powązkach^[10] (kwatera 259–3–5)^[11].

Wybrane publikacje

• Demokracja u schyłku XX wieku (współautor Władysław T. Kulesza), Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1992, s. 100, ISBN 83-02-04959-X.
• Doktryny „socjalizmu samorządowego” we Francji i Jugosławii, Warszawa 1989
• Dyskusje konstytucyjne, Warszawa 1996
• Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., Warszawa 2000
• Miejsce i rola SD w strukturze politycznej PRL (zagadnienia wybrane), Warszawa 1975
• Prawo i polityka w czasach przemian, Warszawa 1995
• Prawo konstytucyjne Rzeczpospolitej Polskiej. Podręcznik dla studentów studiów nieprawniczych, Warszawa 2003
• Teoria państwa i prawa (współautor), Warszawa 1986
• Ustrój konstytucyjny Rzeczypospolitej Polskiej z tekstem Konstytucji z 2 IV 1997 r. (współautor), Warszawa 1998
• Wstęp do nauki o państwie, Warszawa 1995^[12].

Przypisy