Piren

Piren
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) piren Inne nazwy i oznaczenia benzo[d,e,f]fenantren
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C16H10
Masa molowa	202,25 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	129-00-0
PubChem	31423
SMILES C1=CC2=C3C(=C1)C=CC4=CC=CC(=C43)C=C2
InChI InChI=1S/C16H10/c1-3-11-7-9-13-5-2-6-14-10-8-12(4-1)15(11)16(13)14/h1-10H BBEAQIROQSPTKN-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,271 g/cm³ (23 °C)[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 0,135 mg/l[2] w innych rozpuszczalnikach etanol, eter, benzen, toluen; słabo w CCl4[1] Temperatura topnienia 150,62 °C[1] Temperatura wrzenia 404 °C[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanego źródła[3] Groźny dla środowiska (N) Zwroty R R50/53 Zwroty S S60, S61 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła 1 2 0   Temperatura zapłonu powyżej 200 °C[3] Numer RTECS UR2450000[3] Dawka śmiertelna LD50 2700 mg/kg (doustnie, szczur)[2]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Piren – organiczny związek chemiczny, policykliczny węglowodór aromatyczny zbudowany z czterech sprzężonych pierścieni benzenowych.

Piren jest w temperaturze pokojowej bezbarwną substancją krystaliczną. Po raz pierwszy został wyodrębniony przez Carla Gräbego, ze smoły pogazowej, będącej produktem ubocznym suchej destylacji węgla kamiennego (w niegdysiejszym procesie produkcji gazu miejskiego)^[4]. Otrzymuje się go przez wyodrębnianie z sadzy, powstałej w czasie niezupełnego spalania węgla kamiennego lub substancji organicznych. Piren jest słabo toksyczny, ale bardzo mocno rakotwórczy. Atakuje nerki i wątrobę.

Komercyjnie jest wykorzystywany jako składnik pigmentów, pestycydów i środek plastyfikujący tworzywa sztuczne. W laboratoriach służy często jako wygodny wzorzec do spektroskopii fluorescencyjnej.

W krysztale i niektórych roztworach piren tworzy silnie z sobą związane dimery sandwichowe.

Piren jest rozpuszczalny w alkoholu, eterze. Roztwory pirenu wykazują niebieską fluorescensję.

Przypisy