Pirjo Wilmi-Rokkanen

Pirjo Wilmi-Rokkanen
Data i miejsce urodzenia8 czerwca 1951
Sotkamo
Wzrost165 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Mistrzostwa Europy
srebroRzym 1974sztafeta 4 × 400 m
Uniwersjada
złotoRzym 1975bieg na 200 m
złotoRzym 1975bieg na 400 m

Airi Pirjo Maritta Wilmi-Rokkanen z domu Wilmi, po mężu Häggman (ur. 8 czerwca 1951 w Sotkamo[1]) – fińska lekkoatletka, sprinterka, medalistka mistrzostw Europy w 1974.

Zajęła 8. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium odpadła w ćwierćfinale biegu na 200 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów, a w sztafecie 4 × 400 metrów zajęła 7. miejsce[1].

Zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (która biegła w składzie: Marika Eklund, Mona-Lisa Pursiainen, Wilmi i Riitta Salin) oraz odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[3]. Zdobyła złote medale w biegach na 200 metrów i na 400 metrów na uniwersjadzie w 1975 w Rzymie[4].

Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu Häggman zajęła 4. miejsce w finale biegu na 400 metrów oraz 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów (która biegła w tym samym składzie, co na mistrzostwach Europy w 1974)[1]. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze zajęła 7. miejsce w biegu na 400 metrów i odpadła w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów[5]. Zajęła 7. miejsce w biegu na 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie[1].

Była mistrzynią Finlandii w biegu na 200 metrów w latach 1972, 1976–78 i 1980 oraz w biegu na 400 metrów w latach 1972, 1973 i 1978–1980[6].

Pięciokrotnie poprawiała rekord Finlandii w sztafecie 4 × 400 metrów do czasu 43,95 s (30 sierpnia 1975 w Helsinkach) i sześciokrotnie w sztafecie 4 × 400 metrów do rezultatu 3:25,7 (8 września 1974 w Rzymie)[7]. Ten ostatni rezultat jest obecnym (listopad 2019) rekordem Finlandii[8].

W 1981 została jedną z dwóch pierwszych kobiet członkiń Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (drugą była Flor Isava-Fonseca z Wenezueli). Działała w nim w wielu komisjach. Złożyła rezygnację z członkostwa MKOl w 1999, gdy wyszło na jaw, że jej ówczesny mąż Bjarne Häggman był płatnym konsultantem komitetu organizacyjnego Salt Lake City przy wyborze gospodarza zimowych igrzysk olimpijskich w 2002[1]. Pirjo Häggman była również członkiem Fińskiego Komitetu Olimpijskiego w latach 1981–1999 oraz wiceprzewodniczącą Fińskiej Federacji Lekkoatletycznej w latach 1982–1988[9].

Przypisy

  1. a b c d e Pirjo Wilmi-Häggman, olympedia.org [dostęp 2021-04-26] (ang.).
  2. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 537 [dostęp 2019-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 551, 553 [dostęp 2019-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  4. World Student Games (Universiade – Women), GBRAthletics [dostęp 2019-11-24] (ang.).
  5. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 558, 561 [dostęp 2019-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  6. Finnish Championships, GBRAthletics [dostęp 2019-11-23] (ang.).
  7. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 360 i 371. ISBN 978-83-62033-30-0.
  8. Yleisurheilun Suomen parhaat kautta aikojen, apulanta.fi [dostęp 2019-11-24] (fiń.).
  9. Jouko Kokkonen, Wilmi-Rokkanen (o. s. Wilmi ent. Häggman), Pirjo (1951–), suhs.fi, 2017 [dostęp 2019-11-24] (fiń.).

Media użyte na tej stronie

Athletics pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii