Pisak

Tradycyjne pisaki

Markery

Pisak (również: flamaster, mazak, marker) – jest to rodzaj długopisu, wewnątrz którego znajduje się porowaty rdzeń nasączony tuszem^[1]. Końcówka pisząca jest również porowata, dzięki czemu tusz powoli przepływa na powierzchnię papieru czy innego materiału. Charakterystyczną cechą pisaków jest większa grubość powstałej kreski niż przy użyciu długopisu. W odróżnieniu od tych ostatnich, jest też dostępna szeroka gama kolorów i rodzajów tuszu.

Ze względu na grubość linii pisania, przyrządy te w języku polskim można szacunkowo podzielić na grupy:

• do 0,8 mm - cienkopisy,
• od 0,9 do 4 mm – flamastry, mazaki,
• powyżej 4 mm – markery.

Ze względu na rodzaj tuszu, główny podział to:

• permanentne (niezmazywalne) – większość pisaków,
• zmazywalne – używane do pisania na tablicy, wykorzystują specjalny rodzaj tuszu łatwego do usunięcia (nawet po wyschnięciu), np. przy pomocy gąbki,
• transparentne (przezroczyste) - stosowane do zaznaczania tekstu (w gazetach, drukach - ale nie w książkach).

Termin marker pochodzi z języka angielskiego od słowa mark – zaznaczać. Oprócz typowego zastosowania, tj. do wyróżniania tekstu na papierze, bądź pisania na tablicy, markery są również wykorzystywane przez ludzi związanych z subkulturą hip-hopową do tzw. tagowania w miejscach publicznych.

Przypisy