Pisma – Mowy – Rozkazy Józefa Piłsudskiego

Pisma – Mowy – Rozkazy Józefa Piłsudskiego – pierwszy, jedenastotomowy zbiór spuścizny piśmienniczej Józefa Piłsudskiego, wydany w latach 1930–1936 przez Instytut Józefa Piłsudskiego Poświęcony Badaniu Najnowszej Historii Polski.

Pierwsze 8 tomów Pism – Mów – Rozkazów ukazało się w latach 1930–1931. Były wydane z inicjatywy Instytutu Badania Najnowszej Historii Polski i opracowane przez komitet redakcyjny, złożony z Juliana Stachiewicza, Michała Sokolnickiego oraz Władysława Pobóg-Malinowskiego, jako sekretarza redakcji. Poszczególne tomy opracowali (całkowicie lub częściowo) Leon Wasilewski i Kazimierz Świtalski. Wydanie to zawierało twórczość Piłsudskiego do maja 1926 roku. Poszczególne tomy opisywały kolejne okresy życia Piłsudskiego między 1892 a 1926 rokiem. Wkrótce Antoni Anusz i Władysław Pobóg-Malinowski opracowali tom pt. 1926–1929, zawierający prace Marszałka z lat objętych tym tytułem. Tom ten, wydany jeszcze w 1930 roku, został uznany za 9. tom Pism – Mów – Rozkazów, połączony chronologicznie z wcześniejszymi tomami. W kolejnym roku wydano tomik pt. Poprawki Historyczne, uznano go za tom 10. Józef Piłsudski zmarł 12 maja 1935 roku. W 1936 roku wydano dodatkowy tom, tzw. Suplementy, będący tomem 11. zamykającym ostatecznie Pisma – Mowy – Rozkazy.

Spuścizna pisarska Piłsudskiego została uzupełniona i uznana za kompletną w kolejnym wydaniu tegoż instytutu pt. Pisma zbiorowe Józefa Piłsudskiego.

Bibliografia

• Józef Piłsudski: Pisma zbiorowe. T. 1–10. Warszawa: Instytut Józefa Piłsudskiego Poświęcony Badaniu Najnowszej Historii Polski, 1937–1938.