Pistolet Browning M1910

Browning M1910

Państwo	Belgia
Producent	Fabrique Nationale de Herstal
Rodzaj	pistolet samopowtarzalny
Historia
Produkcja	1910-1954
Dane techniczne
Kaliber	7,65 lub 9 mm
Nabój	7,65 mm Browning lub 9 mm Short
Magazynek	pudełkowy 7 nab. (7,65 mm) lub 6 nab (9 mm)
Wymiary
Długość	152 mm
Długość lufy	88 mm
Masa
broni	0,6 kg

Browning M1910 – belgijski pistolet samopowtarzalny skonstruowany przez Johna Mosesa Browninga.

Historia

W 1900 roku belgijskie zakłady Fabrique Nationale rozpoczęły produkcję pistoletu Browning No 1. była to udana konstrukcja, ale szybki postęp techniczny sprawił, że już po kilku latach stała się przestarzała. Dlatego w 1910 roku FN rozpoczęło produkcję nowego pistoletu oznaczonego jako Model 1910.

Nowy pistolet podobnie jak No 1 był konstrukcją Johna Browninga. Największą nowością była sprężyna powrotna owinięta naokoło lufy. M1910 był pierwszym produkowanym seryjnie pistoletem z tak umieszczoną sprężyną powrotną.

Nowy pistolet był produkowany w wersjach kalibru 7,65 mm (nabój 7,65 mm Browning taki sam jak w No 1), oraz 9 × 17 mm (nabój 9 mm Browning Short).

Z pistoletu Browning M1910 kalibru 9x17 mm^[1] o numerze seryjnym 19074, który dziś można zobaczyć w Heeresgeschichtliches Museum w Wiedniu, Gawriło Princip zastrzelił 28 czerwca 1914 w Sarajewie arcyksięcia Franciszka Ferdynanda i jego żonę Zofię.

W 1922 roku w oparciu o M1910 J. M. Browning skonstruował pistolet Browning M1910/22 przeznaczony dla armii jugosłowiańskiej o przedłużonej lufie i chwycie i powiększonym magazynku.

Pistolet Browning Model 1910 był produkowany głównie na rynek cywilny (zarówno europejski jak i amerykański), ale duża liczba tych pistoletów znalazła się także na uzbrojeniu formacji policyjnych w wielu krajach europejskich. Produkcję tego pistoletu zakończono w 1954 roku.

Opis

Browning M1910 był bronią samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odrzut zamka swobodnego. Mechanizm spustowy bezkurkowy. W przeciwieństwie do innych pistoletów Browninga sprężyna powrotna umieszczona jest wokół lufy, a nie na żerdzi pod lufą, co powoduje charakterystyczną zmianę kształtu broni.

Bezpiecznik nastawny. Skrzydełko bezpiecznika po lewej stronie zamka. Dodatkowo M1910 posiadał automatyczny bezpiecznik chwytowy.

M1910 był zasilany z wymiennego, jednorzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 7 lub 6 naboi (zależnie od kalibru), umieszczonego w chwycie. Przycisk zwalniania magazynka znajdował się u dołu chwytu.

Lufa gwintowana.

Przyrządy celownicze mechaniczne, stałe (muszka i szczerbinka).

Przypisy

Bibliografia

• A.E. Hartink, Encyklopedia pistoletów i rewolwerów, DEBIT 2002. ISBN 83-7167-181-4