Pistolet Sauer 38H

Sauer 38H

Państwo	III Rzesza
Producent	JP Sauer und Sohn
Rodzaj	pistolet samopowtarzalny
Historia
Produkcja	1938 – 1945
Dane techniczne
Kaliber	7,65 mm
Nabój	7,65 × 17 mm SR Browning
Magazynek	pudełkowy, 8 nab.
Wymiary
Długość	160 mm[1] (inne dane 171 mm)
Wysokość	112 mm
Szerokość	30 mm
Długość lufy	86 mm[1] (inne dane 83 mm)
Długość linii celowniczej	130 mm
Masa
broni	0,725 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	270 m/s

Sauer 38H – niemiecki pistolet samopowtarzalny kalibru 7,65 mm firmy Sauer. W czasie II wojny światowej pistolety Sauer 38H znajdowały się na uzbrojeniu niemieckiej armii i policji.

Historia

Broń ta została skonstruowana w latach 30. i miała stanowić konkurencję dla udanego pistoletu Walther PP, gdy spadł popyt na starsze pistolety Sauera (wzór 1913, modernizowany w 1926 i 1930). Głównym projektantem był Hans Zehner^[1]. Prace projektowe rozpoczęto w 1932 roku, ale pistolet trafił do produkcji dopiero w 1938 roku. Konstrukcja zawierała trzy chronione patenty^[1].

Do kwietnia 1940 wyprodukowano tylko ok. 10.000 sztuk, jednakże skala produkcji następnie wzrosła i do przerwania produkcji w kwietniu 1945 wyprodukowano 265.000^[1]. Większość trafiła do policji i organizacji paramilitarnych SA i SD, które łącznie otrzymały ok. 200.000. Od grudnia 1941 pistolet stanowił także uzbrojenie wojska (Wehrmachtu), jako Modell 38H^[1].

Opis

Sauer 38H był bronią samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odrzut zamka swobodnego, obejmującego lufę. Mechanizm uderzeniowy kurkowy, z kurkiem wewnętrznym. Po lewej stronie nad okładziną chwytu znajdowała się dźwignia służąca do napinania i zwalniania kurka, ponadto pistolet wyposażony był w mechanizm samonapinania kurka przez naciśnięcie spustu (nacisk na spust konieczny do strzału wynosił 5,5 kg z samonapinaniem i 2,3 kg z napiętym kurkiem)^[1]. Pistolet miał bezpiecznik nastawny po lewej stronie w tylnej części zamka oraz bezpiecznik automatyczny uniemożliwiający oddanie strzału bez magazynka^[1]. Z tyłu zamka był pręt sygnalizujący obecność naboju w komorze nabojowej. Pistolet składał się z 57 części^[1]. Dzięki dość dużej masie i nieruchomo osadzonej lufie charakteryzował się stosunkowo dobrą celnością^[1].

Sauer 38H był zasilany z wymiennego, jednorzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 8 naboi umieszczonego w chwycie.

Lufa gwintowana, posiadała cztery bruzdy prawoskrętne.

Pistolet miał stałe przyrządy celownicze.

Przypisy

Bibliografia

• Frederick Myatt (przeł. (z ang.) Leszek Erenfeicht), 1993, Ilustrowana encyklopedia. Pistolety i rewolwery. Historia broni krótkiej od szesnastego wieku do czasów współczesnych., Warszawa, Espadon, ISBN 83-85489-06-1.
• Witold Głębowicz, 7,65 mm Sauer wz. 1938, "Nowa Technika Wojskowa" nr 8/96, s.19-20