Pistolet WIST-94

WIST-94

WIST-94L
Państwo	Polska
Producent	PREXER Sp. z o.o.
Rodzaj	pistolet samopowtarzalny
Historia
Prototypy	1994-1998
Produkcja	?? – do chwili obecnej
Wyprodukowano	Do 2008 r. >25000 egzemplarzy[1].
Dane techniczne
Kaliber	9 mm
Nabój	9×19 mm
Magazynek	pudełkowy, 16 nab.
Wymiary
Długość	190 mm
Wysokość	135 mm
Szerokość	33 mm
Długość lufy	114 mm
Długość linii celowniczej	171 mm
Masa
broni	740 g (WIST 94 z pustym magazynkiem) 770 g (WIST 94L z pustym magazynkiem
Inne
Prędkość pocz. pocisku	360 m/s (pocisk o masie 8 g)
Energia pocz. pocisku	518 J[2]
Zasięg skuteczny	50 m
Siła spustu	30 N

WIST-94 – pierwszy po drugiej wojnie światowej polski pistolet samopowtarzalny na nabój 9 × 19 mm Parabellum. Dodatkowo w wersji WIST-94L posiada laserowy znacznik celu o mocy 3-5 mW, który jest zasilany z dwóch baterii 1,5 V o wadze 30 g. Celownik umożliwia celowanie na odległość do 50 m. Jego nazwa miała nawiązywać do przedwojennego pistoletu Vis.

Historia

Zlecenie na opracowanie pistoletu na nabój 9×19 mm ogłosiło Ministerstwo Obrony Narodowej na początku 1992 roku. Zadaniem zajął się zespół składający się z Wiesława Starka, który był kierownikiem zespołu, oraz Stefana Tkaczyka. Dołączyli do nich Wiesław Stępniak oraz Aleksander Wójtowicz – wszyscy z WITU. Praca pod kryptonimem „Piryt” zaowocowały dwoma prototypami (patent nr 171870), jednak kłopoty finansowe spowodowały przerwanie badań. Dzięki pomocy łódzkiej firmy „Prexer” prace mogły być kontynuowane i wreszcie w 1994 r. opracowany został WIST. Konkurentem WISTa był MAG-95. W 1997 roku przeprowadzono badania eksploatacyjno-wojskowe. WIST okazał się konstrukcją na tyle udaną, że od 1998 roku był wprowadzany na uzbrojenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Szef Sztabu Generalnego WP Rozkazem nr 68 z dnia 23 marca 1999 r. wprowadził broń na wyposażenie Sił Zbrojnych RP^[3].

Do 2006 roku Prexer dostarczył 17 656 pistoletów w wersji podstawowej WIST-94 i z laserowym wskaźnikiem celu WIST-94L, po czym w 2007 roku zawarto jeszcze umowę na dostawę 2554 sztuk (łączna liczba 20 210)^[4].

Konstrukcja

Pistolet działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy – mechanizm ryglowy funkcjonuje na zasadzie przekoszenia w pionie. Połączenie lufy z zamkiem w położeniu zaryglowanym zapewniają dwa występy ryglowe wchodzące w wyżłobienia w zamku. Samonastawny bezpiecznik wewnętrzny zawiera sterowane spustem blokady iglicy oraz zaczepy szyny spustowej. Dodatkowym zabezpieczeniem jest mechanizm spustowy z samonapinaniem iglicy typu Double Action Only, ze wstępnie napinaną – podczas odrzutu zamka – sprężyną igliczną. Pistolet wyposażono ponadto w mechanizm uderzeniowy typu iglicznego, chwyt z materiału kompozytowego Itamid^[5], poliamidu zbrojonego włóknem szklanym, zatrzask zamkowy stalowy. Zastosowano wskaźnik obecności naboju w komorze nabojowej, będący oddzielnym elementem broni. Po wystrzeleniu ostatniego naboju z magazynka zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu na zaczepie zamka. Lufa ma przekrój poligonalny (sześciokąt foremny). WIST posiada stałe przyrządy celownicze z naniesionymi dwiema plamkami i obwódką na szczerbince oraz plamką na muszce, które pozwalają na prowadzenie celnego ognia do 50 m. Magazynek 16-nabojowy, dwurzędowy.

Eksploatacja

Wist był użytkowany w warunkach bojowych przez PKW Irak i PKW Afganistan. Służba w trudnych warunkach polowych wywołała jednak wiele uwag o awaryjności i mankamentach broni zgłaszanych przez użytkowników, co pociągnęło za sobą jej krytyczną ocenę i zaprzestanie dalszych zakupów^[4]. Zgłaszano częste zacięcia i uszkodzenia, skomplikowane rozkładanie, nadmierną siłę wymaganą do nacisku na spust, a także źle zaprojektowane kabury, powodujące wypadanie magazynków na skutek nacisku na przycisk zwalniania magazynka^[4]. Ocenia się też, że niekorzystna jest charakterystyka pracy spustu (nierówne opory, długa droga, wymaganie znacznej siły)^[6]. Broń jest mimo to dość celna, a chwyt oceniany jest jako wygodny, z wyjątkiem umieszczenia zaczepu smyczy, który może przeszkadzać strzelcom o większych dłoniach^[6].

Na skutek złej opinii o broni, zdecydowano przekazać pistolety na wyposażenie Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, który od 2010 roku kupuje zmodyfikowaną odmianę z podlufową szyną montażową^[4]. Pistolet ma dalej służyć do końca cyklu eksploatacyjnego (ok. 20 lat)^[4].

Od 2010 r. wszystkie pistolety podczas remontów są modernizowane i wyposażane w nowy szkielet z podlufową szyną montażową na oświetlenie taktyczne^[7], w celu poprawienia niezawodności powiększono także okno do wyrzucania łusek oraz zmieniono system ryglowania zamka^[8].

Przypisy

Bibliografia

• Piotr Paszkowski. Pistolet WIST 94. „Nowa Technika Wojskowa”. 1998. Nr. 5. s. s. 38-42. ISSN 1230-1655. 

Linki zewnętrzne

• Instrukcja obsługi
• Wady pistoletu WIST