Pistolet Walther P1

Walther P1
Państwo	Niemcy
Projektant	Fritz Walther
Producent	Carl Walther Waffenfabrik
Rodzaj	Pistolet samopowtarzalny
Historia
Produkcja	1958 - 2004
Dane techniczne
Kaliber	9 mm
Nabój	9 × 19 mm
Magazynek	8 nabojów
Wymiary
Długość	218 mm
Długość lufy	124 mm
Masa
broni	980 g (załadowany) 780 g (niezaładowany)
Inne
Prędkość pocz. pocisku	350 m/s
Szybkostrzelność praktyczna	32 strz./min.

Pistolet Walther P1 – niemiecki pistolet samopowtarzalny, wersja rozwojowa pistoletu Walther P38^[1]. Podstawowy pistolet armii niemieckiej od 1963 do 1996 r.

Po zakończeniu II wojny światowej projektant pistoletu Fritz Walther zdołał przedostać się do zachodniej części Niemiec. W Ulm w Badenii-Wirtembergii otworzył zakład zajmujący się produkcją mechanicznych kalkulatorów. Z czasem jego nowa firma zaczęła się zajmować remontami broni strzeleckiej. W 1958 wznowił on produkcję pistoletów P38. Jednak po wyprodukowaniu 200 egzemplarzy konstrukcję zmodernizowano, zastępując dotychczasowy stalowy szkielet pistoletu – nowym wykonanym z aluminium. W 1963 r. zmodernizowany P38 został przyjęty na wyposażenie Bundeswehry jako przepisowa broń krótka pod oznaczeniem P1. Pistolety ze szkieletem aluminiowym produkowane na rynek cywilny zachowały dotychczasowe oznaczenie P38. Od 1996 r. został zastąpiony w armii niemieckiej pistoletem HK USP (P8). Produkcję zakończono w roku 2004.

P1 działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy, a ryglowany jest za pomocą niesymetrycznego pionowego rygla wahliwego, który umieszczono pod lufą. Zasilany z magazynka jednorzędowego o pojemności 8 nabojów^[1]. Mechanizm uderzeniowy z kurkiem obrotowym odkrytym, a mechanizm spustowy z samonapinaczem. Posiada nastawny bezpiecznik skrzydełkowy, który zabezpiecza przed przypadkowym strzałem oraz wewnętrzny bezpiecznik samoczynny, który uniemożliwia oddanie strzału przy niecałkowitym zaryglowaniu. P1 posiada również wskaźnik obecności naboju w komorze nabojowej^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 238. ISBN 83-86028-01-7.