Pistolet wz. 58
| ||
| Państwo |  PRL | |
|---|---|---|
| Rodzaj | Pistolet samopowtarzalny | |
| Historia | ||
| Prototypy | 1958–1960 | |
| Produkcja | nie produkowany seryjnie | |
| Dane techniczne | ||
| Kaliber | 9 mm | |
| Nabój | 9x18 mm Makarow | |
| Magazynek | 6 naboi | |
| Wymiary | ||
| Długość | 170 mm | |
| Wysokość | 115 mm | |
| Szerokość | 28 mm | |
| Długość lufy | 95 mm | |
| Masa | ||
| broni | 720 g | |
Pistolet wz. 58 – prototyp pistoletu samopowtarzalnego skonstruowany w Polsce w latach 50. XX wieku.
Historia
W 1958 roku rozpoczęto w Polsce prace nad pistoletem samopowtarzalnym zasilanego amunicją 9 x 18 mm Makarowa – następcą pistoletu TT.
Jedną z zaprojektowanych wtedy konstrukcji był pistolet skonstruowany przez Ryszarda Białostockiego i Ryszarda Chełmickiego. W odróżnieniu od pozostałych zespołów konstruujących nową broń założyli oni że nowy pistolet będzie bronią z zamkiem zaryglowanym.
Prototyp był gotowy w 1958 roku, ale podczas pierwszych prób nastąpiła awaria rygla, jednak po przeprojektowaniu tej części pistolet działał już niezawodnie. Próby wykazały także bardzo łagodny odrzut i wysoką celność nowej broni.
W 1958 roku wystąpiono o patent na nową konstrukcję oznaczoną jako "9 mm pistolet samopowtarzalny wz. 1958". Patent został udzielony twórcom 7 kwietnia 1960 roku.
Pistolet wz. 58 był bronią o wysokich parametrach, ale ostatecznie do produkcji wprowadzono pistolet P-64 prostszy i tańszy w produkcji.
Opis konstrukcji
Pistolet wz. 58 działał na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Ryglowany za pomocą poprzecznego rygla o pionowym ruchu umieszczonego pod lufą. Zasilany był z jednorzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 6 nabojów. Mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem wewnętrznym. Mechanizm spustowy z samonapinaniem. Po ostatnim strzale zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu. Do zwalniania zamka służy dźwignia po lewej stronie szkieletu, pełni ona także rolę dźwigni bezpiecznika. Celownik stały.
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 176. ISBN 83-86028-01-7.
| Pistolety i rewolwery | |
|---|---|
| Pistolety maszynowe | |
| Karabiny, karabinki i karabiny wyborowe | |
| Karabiny maszynowe | |
| Granatniki i granatniki przeciwpancerne | |
| Pistolety sygnałowe | |
| Granaty ręczne | |
| Granaty nasadkowe | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
| Broń sportowa i myśliwska |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).