Pita

Ćwiartka placka pita typu greckiego, zapieczonego już do konsumpcji i przyprawionego oregano

Pita typu arabskiego tradycyjnie pieczona nad ogniem

Pita (arab. كماج lub خبز عربي, cyrylica пита, gr. πίτα, hebr. פִּתָּה lub פיתה, tur. pide) – okrągłe, pszenne, płaskie placki, popularne w krajach Bliskiego Wschodu^[1]. Słowo „pita” wywodzi się z języka greckiego i znaczy „płaski placek”, które z kolei pochodzi od starogreckiego słowa pektos, czyli „solidny” Jak wskazują szacunki, płaski chleb przypominający pitę pieczono już 12 tysięcy lat temu^[2]. Pita pochodzi prawdopodobnie ze starożytnej Syrii^[3]. W krajach arabskich nazywana jest też libańskim, syryjskim lub arabskim chlebem. Jej podstawowe składniki to mąka, woda oraz drożdże, dzięki którym podczas pieczenia pęcznieje, tworząc naturalną kieszonkę na farsz^[2]. Obecnie mianem „pita” określa się też naleśnikowate ciasto używane do podawania kebabów typu fast food. Pitę produkuje się metodą przemysłową. Wyspecjalizowana piekarnia może wytworzyć 200 tys. sztuk pit na dobę^[4].

Pity gastronomiczne typu greckiego nie tworzą kieszonki na farsz, a jako naleśniki zwinięte w kształt rożka służą do wypełnienia ich potrawą gyros. Tajemnicą produkcyjną jest powtarzalne uzyskiwanie pity typu greckiego, odpowiedniej dla długotrwałego przechowywania jak i zamrożenia, a zarazem – już po zapieczeniu, tuż przed zwinięciem w rożek – elastycznej i lekko chrupiącej^[5].

W języku greckim określenie „pita” oznacza poza tym każdy rodzaj placka oprócz pizzy – np. „milopita” to placek lub ciasto z jabłkami („milo” – jabłko).

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Film w serwisie YouTube pokazujący proces przemysłowej produkcji placków pita