Pitirim (Tworogow)
| Konstantin Tworogow | |
| Biskup skopiński i szacki | |
_%d0%bd%d0%b0_%d0%ba%d1%80%d1%83%d0%b3%d0%bb%d0%be%d0%bc_%d1%81%d1%82%d0%be%d0%bb%d0%b5_%c2%ab%d0%a6%d0%b5%d1%80%d0%ba%d0%be%d0%b2%d1%8c%2c_%d0%be%d0%b1%d1%89%d0%b5%d1%81%d1%82%d0%b2%d0%be%2c_%d0%b3%d0%be%d1%81%d1%83%d0%b4%d0%b0%d1%80%d1%81%d1%82%d0%b2%d0%be%2c_%d0%bc%d0%b5%d0%b6%d1%80%d0%b5%d0%bb%d0%b8%d0%b3%d0%b8%d0%be%d0%b7%d0%bd%d0%be%d0%b5_%d1%81%d0%be%d1%82%d1%80%d1%83%d0%b4%d0%bd%d0%b8%d1%87%d0%b5%d1%81%d1%82%d0%b2%d0%be%c2%bb.jpg) (c) Council.gov.ru, CC BY 4.0 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 7 czerwca 1967 |
| Biskup skopiński i szacki | |
| Okres sprawowania | od 2020 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 22 kwietnia 2005 |
| Diakonat | 11 września 2005 |
| Prezbiterat | 12 marca 2006 |
| Nominacja biskupia | 26 lipca 2012 |
| Chirotonia biskupia | 1 sierpnia 2012 |
| Data konsekracji | 1 sierpnia 2012 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Diwiejewo | ||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | Wincenty (Morar), Warsonofiusz (Sudakow), Barnaba (Kiedrow), Anastazy (Mietkin), Sergiusz (Polotkin), Józef (Makiedonow), Jerzy (Daniłow), Longin (Korczagin), Prokl (Chazow), Herman (Moralin), Jan (Timofiejew), Eugeniusz (Rieszetnikow), Teofan (Aszurkow), Anatol (Aksionow), Beniamin (Zaricki), Arystarch (Smirnow), Sergiusz (Czaszyn), Łazarz (Gurkin), Klemens (Rodajkin), Eliasz (Bykow), Aleksy (Antipow), Augustyn (Anisimow), Barnaba (Baranow) | ||||
| |||||
Pitirim, imię świeckie Konstantin Wiktorowicz Tworogow (ur. 7 czerwca 1967 w Zagorsku) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
Pochodzi z rodziny urzędniczej. W 1984 podjął studia w Moskiewskim Obwodowym Instytucie Pedagogicznym na wydziale języka i literatury rosyjskiej. Po pierwszym roku studiów został skierowany do odbycia zasadniczej służby wojskowej w Mongolii. W 1991 ukończył studia i zdobył kwalifikacje nauczycielskie[1]. Pracował w zawodzie, a także był zatrudniony w organizacjach handlowych. W 1996 zaczął angażować się w życie swojej parafii prawosławnej (został ochrzczony w dzieciństwie, jednak dotąd deklarował się jako niewierzący). Od 1997 był lektorem w cerkwi Trójcy Świętej na cmentarzu św. Paraskiewy w Moskwie. Między 1999 a 2000 jako świecki pracownik żył w monasterze w Hebronie[1].
Po powrocie do Rosji w 2000 wstąpił do seminarium duchownego w Moskwie, zaś po jego ukończeniu w 2004 rozpoczął wyższe studia teologiczne w Moskiewskiej Akademii Duchownej. Pracował również w wydziale synodalnym ds. służby więziennej, odpowiadając na listy osadzonych i odwiedzając zakłady karne. 22 kwietnia 2005 złożył wieczyste śluby mnisze z imieniem Pitirim, 11 września tego samego roku został wyświęcony na diakona, zaś 12 marca 2006 – na kapłana[1]. Służył w cerkwi Opieki Matki Bożej przy Moskiewskiej Akademii Duchownej oraz w cerkwi we wsi Kamienki. W 2007 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną. Rok później został zatrudniony w seminarium duchownym, którego jest absolwentem, jako wykładowca homiletyki, prowadził również kurs języka rosyjskiego dla zagranicznych studentów Moskiewskiej Akademii Duchownej. Od 2011 wykładał homiletykę na Prawosławnym Uniwersytecie Humanistycznym im. św. Tichona w Moskwie[1].
Nominację biskupią otrzymał 26 lipca 2012. Trzy dni później został podniesiony do godności archimandryty, zaś 1 sierpnia tego samego roku w monasterze Trójcy Świętej i św. Serafina z Sarowa w Diwiejewie wyświęcony na biskupa duszanbeńskiego i tadżyckiego[1]. W charakterze konsekratorów w ceremonii wzięli udział patriarcha moskiewski i całej Rusi Cyryl, metropolici taszkencki i uzbecki Wincenty, sarański i mordowski Warsonofiusz, czeboksarski i czuwaski Barnaba, kazański i tatarstański Anastazy, samarski i syzrański Sergiusz, iwanowo-wozniesieński i wiczugski Józef, niżnonowogrodzki i arzamaski Jerzy, saratowski i wolski Longin, arcybiskupi symbirski i nowospasski Prokl, kurski i rylski Herman, joszkar-olijski i marijski Jan, wieriejski Eugeniusz, czelabiński Teofan, biskupi kustanajski i rudnieński Anatol, penzeński i niżniełomowski Beniamin, kemerowski i prokopjewski Arystarch, sołniecznogorski Sergiusz, narewski i priczudzki Łazarz, krasnosłobodski i tiemnikowski Klemens, ruzajewski Eliasz, buzułucki i soroczyński Aleksy, gorodiecki i wietłuski Augustyn oraz wyksuński i pawłowski Barnaba[2].
30 sierpnia 2019 r. wybrany rektorem Moskiewskiej Akademii Duchownej, w związku z czym został przeniesiony do eparchii moskiewskiej miejskiej jako patriarszy wikariusz, z tytułem biskupa zwienigorodzkiego[3]. Już w 2020 r. Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego odwołał go z funkcji rektora i skierował na urząd biskupa skopińskiego i szackiego[4].
Przypisy
- ↑ a b c d e Питирим, архимандрит (Творогов Константин Викторович)
- ↑ В день памяти преподобного Серафима Саровского Предстоятель Русской Церкви совершил Литургию в Серафимо-Дивеевском монастыре и возглавил хиротонию архимандрита Питирима (Творогова) во епископа Душанбинского и Таджикистанского
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 30 августа 2019 года. patriarchia.ru, 30 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-31]. (ros.).
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 25 августа 2020 года, Патриархия.ru [dostęp 2020-08-25] (ros.).
Media użyte na tej stronie
(c) Council.gov.ru, CC BY 4.0
Епископ Душанбинский и Таджикистанский Питирим в своем выступлении обратил внимание на существующие в Таджикистане проблемы получения образования на русском языке для российских соотечественников. В заседании «круглого стола» также принял участие Епископ Енисейский и Лесосибирский Никанор.