Plaża Juno

Desant na plaży „Juno”

II wojna światowa, front zachodni, lądowanie w Normandii
Kanadyjscy żołnierze na plaży „Juno”
Czas	6 czerwca 1944
Miejsce	przyczółek od Courseulles-sur-Mer na zachodzie, a Saint-Aubin-sur-Mer
Terytorium	Francja
Przyczyna	operacja Overlord
Wynik	zwycięstwo aliantów
Strony konfliktu
III Rzesza  Kanada  Wielka Brytania[a]  Wolna Francja[a]  Norwegia[a]
Dowódcy
Wilhelm Richter Rod Keller
Siły
7771 żołnierzy 21 400 żołnierzy
Straty
nieznane 340 zabitych 739 rannych lub zaginionych
Położenie na mapie Francji miejsce bitwy
49°25′05″N 1°10′35″W/49,418056 -1,176389

Plaża „Juno” – kryptonim jednego z miejsc lądowania wojsk alianckich w Normandii, w północnej Francji, 6 czerwca 1944.

Odcinek plaży rozciągał się pomiędzy Courseulles-sur-Mer na zachodzie a Saint-Aubin-sur-Mer na wschodzie. Zgodnie z przyjętymi kryptonimami położony był pomiędzy plażami „Gold” i „Sword”, i podzielony na trzy sektory: „Love”, „Mike” ,"Nan”. Zadanie zdobycia plaży przypadło kanadyjskiej 3 Dywizji Piechoty w sile 15 tys. ludzi.

Przebieg bitwy

Obrona

Odcinka plaży „Juno” broniła niemiecka 716 Dywizja Piechoty w sile ok. 7700 ludzi pod dowództwem gen. Wilhelma Richtera, dysponująca 11 bateriami dział kal. 155 mm i 9 bateriami armat kal. 75 mm. Rejon natarcia umocniony był bunkrami, zasiekami z drutu kolczastego oraz polami minowymi na lądzie i w wodzie.

Natarcie

Głównym celem nacierających oddziałów było uchwycenie przyczółka w wyznaczonym rejonie i nawiązanie kontaktu z wojskami brytyjskimi lądującymi na plaży „Gold”. W ciągu godziny od wylądowania jednostki kanadyjskie przełamały opór przeciwnika i rozpoczęły szybki marsz w głąb lądu. Do południa 6 czerwca cała 3 Dywizja znalazła się na brzegu przy stratach własnych 340 poległych i 739 rannych. Kanadyjczycy na plaży Juno posunęli się najdalej w głąb lądu ze wszystkich jednostek walczących w D-Day.

Uwagi

Bibliografia

• Stephen E. Ambrose: D-Day 6 czerwca 1944. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 1999. ISBN 978-83-89656-43-8.