Placówka Straży Celnej „Woronienka”

Placówka SC „Woronienka”
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Tradycje
KontynuacjaPlacówka SG I linii „Woronienka”
Organizacja
DyslokacjaWoronienka
FormacjaStraż Celna
PodległośćKomisariat SC „Worochta”
Rozmieszczenie placówek SC Komisariatu Worochta w 1926 r.

Placówka Straży Celnej „Woronienka”[a] – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca w okresie międzywojennym służbę ochronną na granicy polsko-rumuńskiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[3]. Jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[4]. W 1921 roku w Zawojdzie stacjonował sztab 1 kompanii 10 batalionu celnego. Kompania wystawiała między innymi placówkę w Woronience[5]. W 1922 roku w Worochcie stacjonował sztab 2 kompanii 10 batalionu celnego. Kompania wystawiała również placówkę w Woronience[5]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[6]. Placówka Straży Celnej „Woronienka” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Worochta” z Inspektoratu SC „Worochta”[2].

W drugiej połowie 1927 roku przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[7]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Ochronę północnej, zachodniej i południowej granicy państwa przejęła powołana z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczna[8].

Funkcjonariusze placówki

Kierownicy placówki
stopieńimię i nazwisko, numerokres pełnienia służbykolejne stanowisko
przodownikTadeusz Romankiewicz (48)[b]był w 1926[1]

Obsada personalna placówki w 1926[1]:

  • przodownik Tadeusz Romankiewicz (48)
  • starszy strażnik Stefan Staśkiewicz (314)
  • strażnik Franciszek Maliszewski (770)
  • strażnik Roman Kaczmarek (743)
  • strażnik Antoni Cichy (726)
  • strażnik Bronisław Skrzypiec (759)
  • strażnik Ludwik Szymankiewicz (751)
  • strażnik Leopold Gloger (1659)

Uwagi

  1. Autorzy Kalendarza z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927 używają nazwy „Woronienka”[1], również na mapach operacyjnej i taktycznej WIG z 1935 i 1930 widnieje ta sama nazwa, a Piotr Kozłowski w: Straż Celna zapomnianą formacją graniczną II Rzeczypospolitej – dyslokacja jednostek granicznych w 1926 roku nazwy „Woroniecka”[2].
  2. Przy nazwiskach w nawiasach podano numery służbowe funkcjonariuszy Straży Celnej[1]

Przypisy

Bibliografia

  • Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4. OCLC 37244743. (pol.)
  • Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
  • Kalendarz z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927, Nakładem Zarządu Internatu imienia dra Władysława Rasińskiego dla Dzieci Funkcjonariuszy Straży Celnej, 1927.
  • Piotr Kozłowski. Straż Celna zapomnianą formacją graniczną II Rzeczypospolitej – dyslokacja jednostek granicznych w 1926 roku. „Problemy Ochrony Granic”. 50, 2012. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej w Kętrzynie. ISSN 1505-1757. 
  • Henryk Mieczysław Kula: Polska Straż Graniczna w latach 1928-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 8311082671.
  • Karolina Piekarz. Polskie formacje graniczne 1918 – 1924. „Mówią Wieki”. 2s, 2017. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Mówią Wieki”. ISSN 1897-8088. 
  • Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Worochta Komisariat SC 1926.jpg
Rozmieszczenie placówek SC Komisariatu Worochta w 1926 r.