Placówka Straży Granicznej I linii „Gierałtowice”
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1933 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | st. str. Jan Mendyka |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Gierałtowice |
| Formacja | Straż Graniczna |
| Podległość | Komisariat SG „Knurów” |
Placówka Straży Granicznej I linii „Gierałtowice” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w okresie międzywojennym.
Geneza
Początek działalności Straży Celnej na Śląsku datuje się na dzień 15 czerwca 1922 roku. W tym dniu polscy strażnicy celni w zielonych mundurach i rogatywkach wkroczyli na ziemia przyznane Polsce. W nocy z 16 na 19 czerwca 1922 roku Straż Celna przejęła ochronę granicy polsko niemieckiej na Śląsku. W ramach Inspektoratu Straży Celnej „Rybnik” zorganizowany został komisariat Straży Celnej „Knurów”[1]. Placówka Straży Celnej „Gierałtowice” weszła w jego skład. Kierownikiem placówki został przodownik Franciszek Bagniewski, a potem strażnik Jan Wiatr[2]. W lutym 1925 roku zlikwidowano placówkę „Gierałtowice”[3].
Formowanie i zmiany organizacyjne
Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[4].
Rozkazem nr 10 z 5 listopada 1929 roku w sprawie reorganizacji Śląskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski powołał komisariat Straży Granicznej „Knurów”, przydzielił go do Inspektoratu Granicznego nr 15 „Królewska Huta”, określił jego numer i strukturę[5].
Rozkazem nr 2 z 24 sierpnia 1933 roku w sprawach zmian etatowych, przydziałów oraz utworzenia placówek, Komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski nakazał utworzyć placówkę I linii „Gierałtowice”[6].
Kierownicy/dowódcy placówki
| stopień | imię i nazwisko | okres pełnienia służby | kolejne stanowisko |
|---|---|---|---|
| starszy strażnik | Jan Mendyka[7] | 1 VIII 1933 – 15 IX 1933 | |
| starszy przodownik | Adam Marciniak[7] | 15 IX 1933 – 25 I 1934 | kierownik placówki „Przyszowice” |
| starszy strażnik | Jan Mendyka[7] | 25 I 1934 – | |
| starszy przodownik | Teofil Sikora[8] | 15 IV 1935 – 9 XI 1935 | |
| przodownik | Jan Wierzbicki[9] | 2 XI 1935 – |
Przypisy
- ↑ Kronika IG „Rybnik” ↓, s. 4.
- ↑ Kronika komisariatu „Knurów” ↓, s. 4.
- ↑ Kronika komisariatu „Knurów” ↓, s. 7.
- ↑ Goryński 2012 ↓, s. 226.
- ↑ Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 59.
- ↑ Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 85.
- ↑ a b c Kronika komisariatu „Knurów” ↓, s. 27.
- ↑ Kronika komisariatu „Knurów” ↓, s. 28.
- ↑ Kronika komisariatu „Lipiny” ↓, s. 43.
Bibliografia
- Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
- Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928-1939. 2012. [dostęp 2016-12-31].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).