Placówka Straży Granicznej I linii „Wysin”

Placówka Straży Granicznej II linii „Arniki Dolne”
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1929
Organizacja
DyslokacjaArniki Dolne
Wysin
FormacjaStraż Graniczna
PodległośćKomisariat Straży Granicznej „Skarszewy”

Placówka Straży Granicznej II linii „Arniki Dolne” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-gdańskiej w latach 1928–1939.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[1]. Rozkazem nr 1 z 29 kwietnia 1929 roku w sprawie zmian organizacji Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski powołał do życia i ustalił organizację komisariatu „Skarszewy”[2]. Placówka Straży Granicznej II linii „Arniki Dolne” znalazła się w jego składzie[2].

Rozkazem nr 3 z 29 listopada 1933 roku w sprawach organizacyjnych', komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski przemianował placówkę II linii „Arniki „Dolne” na placówkę I linii[3].

Rozkazem nr 3 z 27 lipca 1936 roku w sprawach reorganizacji placówek i zmian przydziałów, komendant Straży Granicznej płk Jan Gorzechowski zmienił nazwę placówki I linii „Arniki Dolne” na „Wysin” [4].

Struktura organizacyjna

Organizacja w czerwcu 1929[2]:

  • posterunek informacyjny Straży Granicznej „Guzy”
  • posterunek informacyjny Straży Granicznej „Szumles”

Przypisy

Bibliografia

  • Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
  • Henryk Mieczysław Kula: Polska Straż Graniczna w latach 1928-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 8311082671.
  • Artur Jendrzejewski. Organizacja i działalność terenowych komórek Straży Granicznej w rejonie Starogardu w 1939 r. – zarys problematyki. „Rydwan – roczniki muzealne”. 10, 2015. Starogard Gdański: Muzeum Ziemi Kociewskiej w Starogardzie Gdańskim. ISSN 1896-9437. 

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).