Placówka wywiadowcza KOP nr 2

Placówka wywiadowcza KOP nr 2
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1929
Rozformowanie1939
Organizacja
Numerkryptonimowy: 24[a]
DyslokacjaWilno
PodległośćBrygada KOP „Wilno”
Ekspozytura Oddziału II nr 1

Placówka wywiadowcza KOP nr 2 – organ wykonawczy wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Placówka utworzona została w lipcu 1929 roku w Wilnie[1]. Wchodziła w skład Brygady KOP „Wilno”[2]. Pod względem pracy wywiadowczej podlegała szefowi ekspozytury Oddziału II nr 1 „Wilno”[3], a pod względem pracy kontrwywiadowczej szefowi samodzielnego referatu informacyjnego DOK III Grodno[4], a pod względem wyszkolenia wojskowego dowódcy Brygady KOP „Wilno”[5]. Działała na terenie odpowiedzialności 20.21. i 22 batalionu granicznego[6]. Zgodnie z etatem placówka liczyła 3 oficerów[b], 3 podoficerów i 4 szeregowych[4]. Pod względem administracyjno-gospodarczym placówkę przydzielono do 21 batalionu KOP[7]. W 1937 jednostką administracyjną dla placówki nr 2 był pułk KOP „Wilno”[8].

W 1939 roku placówka wywiadowcza KOP nr 1 „Wilno” podlegała nadal szefowi ekspozytury Oddziału II nr 1 „Wilno”[9] i stacjonowała w Wilnie[10].

Obsada personalna placówki

Kierownicy placówki:

  • kpt Józef Siwkowski (27 VII 1929[11] – )
  • p.o. kpt. Władysław Weyhert (15 IV 1934[12] − )

Obsada placówki w lipcu 1929[13]

  • kierownik placówki − kpt. Siwkowski Józef
  • oficer ofensywny − por. Szymczyński Zygmunt
  • oficer przemytniczy − kpt. Gąsior Franciszek

Obsada personalna w marcu 1939 roku[10][c]:

  • kierownik placówki – kpt adm. (piech.) Władysław Weyhert
  • oficer placówki – kpt. adm. (art.) Bronisław Eljaszewicz
  • oficer placówki – kpt. adm. (piech.) Jan Stafiej
  • oficer placówki – kpt piech. Stanisław Kostka Andrzej Laurentowski

Uwagi

  1. ↑ Zarządzenie szefa sztabu KOP ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna w sprawie używania w dowództwie KOP kryptonimów zamiast nazw jednostek KOP → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 428
  2. ↑ Byli to: kierownik placówki (major), oficer do spraw wywiadu zaczepnego (kapitan), oficer do spraw kontrwywiadu i spraw przemytniczych (kapitan) → Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 1/zał.1
  3. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[14].

Przypisy

  1. ↑ Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 1.
  2. ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 41.
  3. ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 50.
  4. ↑ a b Prochwicz 2003 ↓, s. 40.
  5. ↑ Zarządzenie nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 ↓, s. 2.
  6. ↑ Polak 1999 ↓, s. 91.
  7. ↑ Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 2.
  8. ↑ Zarządzenie nr L.500/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 1 zał. 47.
  9. ↑ Prochwicz 2002 ↓, s. 32.
  10. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 921.
  11. ↑ Obsada oficerska wywiadu KOP ↓, s. 4.
  12. ↑ Obsada oficerska wywiadu KOP ↓, s. 48.
  13. ↑ Polak 1999 ↓, s. 98.
  14. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.

Bibliografia

  • Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T.1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
  • Jerzy Prochwicz. Wywiad Korpusu Ochrony Pogranicza 1924-1939. „Problemy Ochrony Granic”. 22, 2002. 
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Regina Czarnecka: Oddział II Sztabu Głównego (Generalnego) w latach 1921-1939. [dostęp 2016-03-04].
  • Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadu nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 z 15 lipca 1929 roku.
  • Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadowczej nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 z 19 listopada 1931 roku.
  • Zarządzenie dowódcy KOP w sprawie reorganizacji Korpusu Ochrony Pogranicza („R.3” I Faza) nr L.500/Tjn.Og.Org/37 z 23 lutego 1937 roku.
  • Wykazy imienne całkowitej obsady oficerskiej oraz zmian stanu oficerów Szefostwa Wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza w latach 1933-1935 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
Obecne
Cywilne
Wojskowe
Coat of arms of Poland-official3.png
Dawne
Cywilne
Wojskowe
1 działająca na rzecz Sił Zbrojnych RP, lecz wchodząca w ich skład tylko w razie ogłoszenia powszechnej lub częściowej mobilizacji oraz w czasie wojny

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Coat of arms of Poland-official3.png
Godło Rzeczypospolitej Polskiej