Plac Wielkopolski w Poznaniu
Stare Miasto | |
![]() Widok z wieży Zamku Królewskiego | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Poprzednie nazwy | plac Sapieżyński (?–1945) |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
![]() |
Plac Wielkopolski w Poznaniu (daw. plac Sapieżyński) – rozległy, prostokątny plac położony na terenie dawnego przedmieścia Glinki, na północ od Góry Przemysła na Starym Mieście w obrębie osiedla administracyjnego Stare Miasto. Ma powierzchnię 1,54 hektara[1].
Historia
Od czasów średniowiecznych przedmieście Glinki stanowiło teren cegielniany. W XVII i XVIII wieku funkcjonowała tu strzelnica bractwa kurkowego. W 1786 Jan Geisler nabył ten teren i otworzył jedną z pierwszych kawiarni w Poznaniu. Później ziemie te kupili Sapiehowie, co przyczyniło się do powstania nazwy plac Sapieżyński, po 1945 zmienionej na obecną. W 1800 nastąpiła regulacja placu. Do 1876 w południowej części istniał staw na spiętrzonej Bogdance (dziś płynie w kanale pod placem[2]). Był on pozostałością po młynie Krotochwila. Dziś jest tu zagospodarowany skwer. Plac był główną areną zdarzeń podczas rozruchów głodowych w 1847[3].
Współczesność
Obecnie większą część placu zajmuje targowisko, codziennie licznie odwiedzane przez Poznaniaków. Wokół targowiska ułożone torowiska tramwajowe tworzą pętlę, używaną wyłącznie w sytuacji awarii lub czasowych zmian w ruchu. Zabytkowa zabudowa wokół placu została w większości całkowicie zniszczona podczas II wojny światowej, ostała się tylko jedna kamienica z początku XX wieku oraz pruski budynek Archiwum Państwowego, dawniej Sądu Nadziemskiego (1879-1882). Reszta pochodzi z lat 1953-1955, kiedy to spójną koncepcję architektoniczną placu opracowali i zrealizowali architekci: Stefan Słoński, Leszek Klause, Henryk Błaszkiewicz i Henryk Kara[4]. Historyczny układ placu, a zwłaszcza jego połączenie z dzielnicą Św. Wojciech został zniszczony w latach 70. XX wieku na skutek budowy ulicy Solnej w ramach powstającej wtedy Trasy Chwaliszewskiej (obecnie I rama komunikacyjna).
Liczba taksonów drzew jest w obrębie placu większa niż krzewów (2016)[1].
Architektura socrealistyczna
Obecną, socrealistyczną zabudowę wybrano w drodze konkursu architektonicznego na zabudowę placu oraz przyległej ulicy Działowej. Projekty prezentowano na Regionalnym Pokazie Architektury w Poznaniu w 1952 i w warszawskiej Zachęcie w 1953 (I Krajowa Narada Architektów). Całość założenia zrealizowano w latach 1953-1956, w oparciu o skromne normatywy, co zaowocowało ciasnymi i mało funkcjonalnymi mieszkaniami. Docelowo architektura placu miała łączyć stary Poznań z nowym, a więc zastosowano w elewacjach liczne detale o charakterze historyzującym. Autorami koncepcji byli: Stefan Słoiński, Henryk Błaszkiewicz, Henryk Kara oraz Leszek Klause[5].
Komunikacja miejska
Przez obszar placu przebiega dwutorowa trasa tramwajowa oraz okazyjnie użytkowana pętla. Północnym skrajem, w ciągu ulicy Wolnica, wytyczono przebieg linii autobusowych kursujących na zlecenie Zarządu Transportu Miejskiego w Poznaniu. Według stanu na 2 listopada 2021 r.[6] są to następujące połączenia:
- linie tramwajowe
- dzienne
- nocne[8]
- linie autobusowe
Przez plac kursuje także sezonowo (od maja do września) linia turystyczna 0 o trasie Zajezdnia Madalińskiego → Muzeum Głogowska[b] → plac Wielkopolski → Zajezdnia Madalińskiego, obsługiwana zabytkowym taborem.
Uwagi
- ↑ Wybrane kursy w niedziele i święta do przystanku Plewiska/Straż Pożarna
- ↑ Wybrane kursy do muzeum znajdującego się na terenie zajezdni przy ulicy Głogowskiej
Przypisy
- ↑ a b Bożena Łukasik, ZRÓŻNICOWANIE FORM I UKŁADÓW ZIELENI NA POZNAŃSKICH PLACACH MIEJSKICH, w: TOPIARIUS STUDIA KRAJOBRAZOWE, wydanie monograficzne, tom 1, Rzeszów, 2016, s. 238, 242, ISBN 978-83-63359-18-8
- ↑ Paweł Szumigała , Piotr Urbański , Tożsamość miejsca w krajobrazie kulturowym miasta Poznań – odbudowa Zamku Królewskiego Przemysła II, s. 65 .
- ↑ Lech Trzeciakowski, O pyrze potocznie zwanej ziemniakiem lub kartoflem, w: Kronika Miasta Poznania, nr 4/2003, ss.131-133, ISSN 0137-3552
- ↑ Projekt - Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945-2005, Henryk Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013, s. 106, ISBN 978-83-7768-069-8, OCLC 871701842 .
- ↑ Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 307, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 .
- ↑ Zarząd Transportu Miejskiego w Poznaniu: Mapa sieci połączeń ZTM Poznań (pol. • ang.). ztm.poznan.pl, 2021-11-02. [dostęp 2021-11-04].
- ↑ Nowy łuk dla tramwajów na pl. Wiosny Ludów (pol.). Zarząd Transportu Miejskiego w Poznaniu, 2021-03-12. [dostęp 2021-11-04].
- ↑ a b Mapa sieci połączeń nocnych ZTM Poznań [PDF], Zarząd Transportu Miejskiego w Poznaniu, 2 listopada 2021 [dostęp 2021-11-04] (pol. • ang.).
Bibliografia
- Poznań - atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
- Włodzimierz Łęcki, Piotr Maluśkiewicz, Poznań od A do Z, wyd. KAW, Poznań, 1986, ss.107-108, ISBN 83-03-01260-6
- System Informacji Miejskiej na Placu
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor:
Oskarro. © użytkownicy OpenStreetMap.
Copyright użytkownicy UMP-pcPL., Licencja: CC BY-SA 2.0Mapa lokalizacyjna Poznania
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Greater Poland Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.70 N
- S: 51.05 N
- W: 15.68 E
- E: 19.19 E
Crossroads with a major road ahead.
Autor: MOs810, Licencja: CC BY-SA 3.0
Plac Wielkopolski, Poznań. W tle Zamek Królewski.
Autor: MOs810, Licencja: CC BY-SA 4.0
Plac Wielkopolski w Poznaniu z wieży Zamku Królewskiego. W tle Winogrady.
(c) Diego Delso, CC BY-SA 4.0
Town hall, Poznan, Poland
![]() |
Aleje Marcinkowskiego w 1856 r. Poznań, mapa Corvinusa.
Autor: Klapi, Licencja: CC BY-SA 4.0
Stragany, Plac Wielkopolski, Poznań