Połoma

Połoma
Państwo

 Polska

Pasmo

Bieszczady Zachodnie

Wysokość

776 m n.p.m.

Wybitność

147 m

Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich
Mapa konturowa Bieszczadów Zachodnich, blisko centrum na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Połoma”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Połoma”
Ziemia49°16′06″N 22°25′38″E/49,268333 22,427222

Połoma (776 m n.p.m.) – szczyt w Bieszczadach Zachodnich.

Jest położona w grzbiecie odbiegającym ze Smereka na północ, przez Wysokie Berdo (968 m n.p.m.), Krysową (840 m n.p.m.), Siwarną (924 m n.p.m.) i Bukowinę (911 m n.p.m.). Następnie skręca on na zachód i obniża się na przełęcz Szczycisko (629 m n.p.m.) ograniczającą masyw Połomy od wschodu. Na szczycie grzbiet odbija na północ, biegnąc w kierunku Tołstej (749 m n.p.m.); równolegle do niego, ale nieco na zachód przebiega odbiegająca z wierzchołka boczna odnoga kulminująca w Kiczerze (586 m n.p.m.). Krótkie ramię zwane Czereniną odgałęzia się również nad Szczyciskiem, przebiegając także w kierunku północnym, na wschód od głównego grzbietu masywu. Zachodnie stoki opadają do doliny Solinki, natomiast południowe – jej dopływu Wetliny, mającej tu (obok Skały Maczacza) swoje ujście.

Z południowego zbocza zeszło w 1980 r. w dolinę Wetliny osuwisko, tamując przepływ wody. Powstało w ten sposób osuwiskowe Szmaragdowe Jeziorko, obecnie już zamulone[1]. W miejscu tym, jak również na całym południowym zboczu góry, utworzono rezerwat przyrody Sine Wiry. Północno-zachodnią część masywu obejmuje Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy, zaś północno-wschodnią – Park Krajobrazowy Doliny Sanu. Granice tych trzech obszarów ochrony przyrody zbiegają się na wierzchołku. W dolinie niewielkiego, bezimiennego potoku uchodzącego do Sanu, na północ od grzbietu Czereniny, usytuowana jest zimowa ostoja żubra.

Na grzbietach biegnących na północ od szczytu znajdują się tereny dawnych miejscowości Studenne i Obłazy.

Piesze szlaki turystyczne

szlak turystyczny zielony zielony Terka – Szczycisko – Krysowa. Omija wierzchołek od wschodu, osiągając wysokość ok. 720 m n.p.m.

Przypisy

  1. Hydrografia Bieszczadów, bieszczady.pl, 29 stycznia 2003 [dostęp 2008-10-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-28].

Bibliografia

  • Bieszczady i Góry Sanocko-Turczańskie. Mapa turystyczna. Skala 1:75 000. Wydanie trzecie. Warszawa: PPWK SA. ISBN 83-7329-436-8.
  • Mapa Bieszczadów wyd. Ruthenus. [dostęp 2008-10-16].
  • Bieszczady. Mapa turystyczna. Skala 1:75 000. Warszawa: Wyd. Demart, 2007. ISBN 978-83-7440-081-7.

Media użyte na tej stronie

Carpathians relief location map.jpg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Carpathians.
  • Projection: Equirectangular projection, strechted by 148.0%.
  • Geographic limits of the map:
  • N: 50.0° N
  • S: 44.25° N
  • W: 16.0° E
  • E: 27.5° E
  • GMT projection: -JX19.473333333333333cd/14.410266666666665cd
  • GMT region: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • GMT region for grdcut: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • Relief: SRTM30plus.
  • Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
U+25B2.svg
Black up-pointing triangle , U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
POL Szlak zielony.svg
Zielony szlak turystyczny.
Mapa Bieszczadów.png
Mapa Bieszczadów