Połoz smugooki

Połoz smugooki

Orthriophis taeniurus[1]
Cope, 1861
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	gady
Podgromada	diapsydy
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Rodzina	połozowate
Podrodzina	połozy
Rodzaj	Orthriophis
Gatunek	połoz smugooki
Synonimy
Elaphe taeniurus Cope, 1861
Podgatunki
zobacz opis w tekście

Połoz smugooki, wąż jasnogrzbiety^[2] (Orthriophis taeniurus) – niejadowity gatunek węża z rodziny połozowatych, znany też jako wąż smugooki, wąż (połoz) długoogonowy, wąż (połoz) tajwański lub wąż (połoz) chiński.

Wąż ten żyje w południowych Chinach, na Tajwanie, w Mjanmie, Laosie, Wietnamie, a także niektórych rejonach Japonii, Tajlandii, Malezji, Indii (zwłaszcza prowincja Asam) i na wyspie Celebes. W naturze jest stosunkowo rzadki, często natomiast jest hodowany z uwagi na piękny deseń, nadający mu elegancki wygląd – stąd angielska nazwa beauty snake („piękny wąż”). Polską nazwę zawdzięcza czarnej smudze „przedłużającej” oko. Grzbiet węża jest jasny (zależnie od podgatunku brązowawy, szarawy lub zielonkawy) pokryty ciemnym deseniem (jego wygląd też zależy od podgatunku).

Wyróżnia się 7 podgatunków tego węża^[1]:

• O. t. friesei – zamieszkuje wyspę Tajwan; na grzbiecie ma wyraźne czarne plamy w dwóch rzędach
• O. t. mocquardi – występuje od północnego Wietnamu po południowe prowincje Chin; na grzbiecie ma dwa rzędy wąskich plam, zlewających się czasem w linie
• O. t. teaeniurus – zamieszkuje w zachodnie Chiny; wzór ciemnych plam na grzbiecie przypomina drabinę

Podgatunki z „grupy indomalajskiej” (rzadsze w hodowli) to:

• O. t. grabowskyi – Borneo i Sumatra; brak plamkowania lub pasów, podstawowe ubarwienie jest ciemne
• O. t. yunnanensis – występuje od Mjanmy przez Chiny, północne Indie, Laos, Tajlandię po Wietnam; na grzbiecie ma krzyżujące się plamy przypominające „X”
• O. t. ridley – zamieszkuje Tajlandię, Półwysep Malajski; często przebywa w jaskiniach, posiada niewyraźne pasy wzdłuż ciała, plamkowania nie łączą się z pasami
• O. t schmackeri – japońskie wyspy archipelagu Riukiu; plamy grzbietowe mają zatarte granice, nie posiada charakterystycznej dla innych podgatunków smugi wzdłuż oczu i boków pyska

Wąż jasnogrzbiety jest stosunkowo łatwy w hodowli i ma łagodne usposobienie.

Gatunek ten uchodzi za największego przedstawiciela rodzaju Orthriophis, okazy niektórych podgatunków mogą osiągać nawet 2,5 m. Żyje 10–15 lat.

Wąż ten żywi się małymi ssakami (między innymi nietoperzami) oraz ptakami, które uśmierca dusząc.

Przypisy