Połubińscy herbu własnego

Herb własny kniaziów Połubińskich

Połubińscy (pierwotnie Połubeńscy) – ród kniaziowski (książęcy) pochodzenia litewskiego, który wziął swoje nazwisko od sioła Połubniki pod Lidą, najprawdopodobniej wcześniej zwanego Połubeńsk, albo od sioła Poliubicze (Połubica) w Brzeskiem, które zostało w 1503 roku nadane kniaziowi Wasylowi Andrzejewicowi Połubeńskiemu, a które mogło być przedtem w posiadaniu jego przodków^[1].

Wojciech Wijuk Kojałowicz wyprowadzał rodowód kniaziów Połubińskich od Andrzeja Olgierdowicza z dynastii Giedyminowiczów. Autorzy najnowszych publikacji w tej dziedzinie również uważają to za prawdopodobne^[2].

Jeśli chodzi o herb tego rodu - podobnie jak w przypadku kniaziów Łukomskich - Paprocki i Okolski przypisywali mu herb własny, przedstawiający Jastrzębca na piersiach Orła.

Połubińscy byli rodem nadzwyczaj rozgałęzionym, w związku z czym nawet jeśli początkowo mieli jakieś większe dobra - z czasem zupełnie podupadli majątkowo. Najprawdopodobniej wciąż żyją.

Według "Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych" Kazimierza Rymuta w 1998 r. żyło w Polsce 421 osób noszących nazwisko Połubiński^[3]. Być może niektóre z nich są potomkami historycznego rodu książąt Połubińskich.

Członkowie rodu

• Aleksander Hilary Połubiński (1626-1679) - marszałek wielki litewski

Przypisy