Południowa grań Siwego Wierchu
Południowa grań Siwego Wierchu – boczna grań odchodząca na Siwym Wierchu (1805 m) od grani głównej Tatr Zachodnich w południowym kierunku. Oddziela od siebie dwie doliny walne; Dolinę Suchą Sielnicką (po zachodniej stronie grani) i Dolinę Jałowiecką z jej odnogą – Doliną Bobrowiecką Liptowską (po wschodniej stronie). Grań Siwego Wierchu opada do Kotliny Liptowskiej, po drodze tworząc kilka odgałęzień. Cała grań wraz z wszystkimi odgałęzieniami w całości znajduje się na Słowacji. Kolejno od północy na południe znajdują się w niej[1][2][3]:
- Siwy Wierch (Sivý vrch), 1805 m
- Siwa Przehyba (Priehyba), 1655 m
- Mała Ostra (Malá Ostrá), 1703 m
- Przysłop (sedlo Prislop), 1680 m
- Ostra (Ostrá), 1764 m. Zwornik dla grzbietu Suchego Wierchu:
- Sucha Przehyba (Sucha priehyba), 1451 m
- Suchy Wierch (Suchý vrch), 1477 m
- Suchy Groń (Suchý grúň)
- Wielka Kopa (Veľká kopa), 1648 m
- Przedwrocie (Predúvratie), 1585 m
- Mała Kopa (Malá kopa) 1637 m
- Babkowa Przehyba (Babková priehyba), 1491 m
- Babki (Babky), 1566 m. Rozgałęziają się na 3 grzbiety:
- południowo-wschodni:
- południowy:
- Groń (Grúň)
- Borowiny (Boroviny)
- zachodni, rozgałęziający się na 2 grzbiety:
- ramię południowo-zachodnie:
- Straż (Stráž)
- Rówień (Roveň)
- Grochowisko (Hrachovisko)
- przełęcz Ujście (Ústie, ok. 920 m)
- Żarek (Žiarik, 944 m)
- ramię zachodnie – Fatrowa (Fatrová), 1446 m rozgałęziająca się na 3 grzbiety:
- grzbiet z wierzchołkiem Opalenica (Opálenica), 1274 m
- Jameszowiec (Jamešovec)
- Omalenik (Omáleník). Rozgałęzia się na 2 grzbiety:
- Dobroszowy Groń (Grúň Dobrošovo)
- Kamienny Groń (Kamenný Grúň)
- ramię południowo-zachodnie:
Szlaki turystyczne
- zielony: rozdroże pod Tokarnią – rozdroże pod Babkami – Babki – Przedwrocie – Siwy Wierch. Czas przejścia: 4:50 h, ↓ 4 h[1]
Przypisy
- ↑ a b Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2009/10. ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.