Poślednia Turnia

Poślednia Turnia
Ilustracja
Poślednia Turnia (wśród podpisanych formacji)
Państwo Słowacja
Położeniepowiat Poprad
PasmoTatry, Karpaty
Wysokośćok. 2560 m n.p.m.
Pierwsze wejście13 września 1898
Janusz Chmielowski, Klemens Bachleda i Józef Tatar
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Poślednia Turnia”
Ziemia49°11′43″N 20°12′35″E/49,195278 20,209722

Poślednia Turnia (słow. Posledná veža, niem. Jordánspitze, węg. Jordán-csúcs[1]) – turnia o wysokości ok. 2560 m n.p.m.[2] w słowackich Tatrach Wysokich, w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika. Jest najwybitniejszym obiektem pomiędzy Durnym Szczytem a Łomnicą, położonym mniej więcej w połowie odległości pomiędzy nimi. Od Zębatej Turni na północnym zachodzie oddziela ją Wyżnia Poślednia Przełączka, a od Małej Pośledniej Turniczki na południowym wschodzie – Poślednia Przełączka[3].

Poślednia Turnia od strony północnej

Na Poślednią Turnię nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników prowadzi na nią od strony Pośledniej Przełączki. Pod blokiem szczytowym turni biegnie odcinek Drogi Jordána z Doliny Pięciu Stawów Spiskich na Łomnicę. Na północny wschód w stronę Miedzianej Kotliny (odgałęzienia Doliny Dzikiej) opada z Pośledniej Turni filar położony pomiędzy dwoma wybitnymi żlebami. Na drugą stronę grani – do Doliny Małej Zimnej Wody – masyw kieruje filar południowy, oddzielający od siebie górne partie Żlebu Breuera (od południowego zachodu) i Żlebu Chmielowskiego (od południowego wschodu). Sam filar kończy się ponad dolną częścią Żlebu Breuera[3].

Nazewnictwo

Polska nazwa Pośledniej Turni pochodzi od jej „pośledniego” (gorszego) charakteru, gdyż położona jest pomiędzy dwoma potężnymi szczytami – Łomnicą i Durnym Szczytem, które są w czołówce najwyższych szczytów Tatr. Nazwy niemiecka i węgierska zostały nadane na cześć Károlya Jordána, jednego z najbardziej znanych węgierskich taterników[1].

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

Przypisy

  1. a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  2. Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
  3. a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXI. Klimkowa Przełęcz – Łomnicka Grań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977, s. 39–42.

Media użyte na tej stronie

Łomnica a14.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Widok ze Sławkowskiego Szczytu
U+25B2.svg
Black up-pointing triangle , U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Durny Szczyt podpisany.jpg
Autor: Krzysztof Dudzik, Licencja: CC BY 3.0
Durny i Mały Durny Szczyt znad Wielkiego Białego Stawu
Łomnica a7.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Szczyty grupy Łomnicy. Widok z Jagnięcego Szczytu