Pośrednia Białczańska Przełęcz

Pośrednia Białczańska Przełęcz
Widok z Doliny za Mnichem
Państwo	Polska  Słowacja
Wysokość	ok. 2040 m n.p.m.
Pasmo	Tatry, Karpaty
Sąsiednie szczyty	Białczańska Kopka, Białczańska Czubka
Położenie na mapie Tatr Pośrednia Białczańska Przełęcz
49°11′31,5″N 20°05′06,3″E/49,192083 20,085083

Pośrednia Białczańska Przełęcz (niem. Mittlere Froschscharte, słow. Prostredné Bielovodské sedlo, węg. Középső-Békás-csorba^[1], ok. 2040 m)) – przełęcz w Żabiej Grani w Tatrach Wysokich na granicy polsko-słowackiej. Znajduje się między Białczańską Kopką (ok. 2045 m) a Białczańską Czubką (ok. 2060 m). Nazwę przełęczy wprowadził Maciej Pawlikowski. W pracy „Żabi Szczyt od wschodu”. Dawniej przełęcz tę nazywano „południowym siodłem Białczańskiej Przełęczy”^[2].

Na zachodnią (polską) stronę opada z przełęczy Pośredni Białczański Żleb. Na wschodnią (słowacką) stronę opada z niej skalisto-trawiasta depresja, która kilkadziesiąt metrów poniżej przełęczy uchodzi na rozległy, trawiasto-skalisty upłaz opadający nad brzeg Wyżniego Żabiego Stawu Białczańskiego^[2].

Taternictwo

Pośrednia Białczańska Przełęcz jest jednym z najbardziej dogodnych przejść z rejonu Morskiego Oka do Doliny Żabiej Białczańskiej. Bywano na niej już w czasach przedturystycznych. Pierwsze przejście turystyczne: Edward Walery Janczewski, Stefan Komornicki i przewodnik Jędrzej Marusarz Jarząbek 1 czerwca 1909 r. Pierwsze przejście zimowe: Tadeusz Nowicki i Marek Stefański 8 lutego 1951 r.^[2].

Przez przełęcz nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Dla taterników dozwolone jest wejście na przełęcz tylko od strony polskiej. Słowackie stoki to zamknięty obszar ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego^[3].

1. Od Czarnego Stawu przez Mokrą Wantę i Białczański Upłaz; kilka miejsc I w skali tatrzańskiej, czas przejścia 1 godz.,
2. Od Czarnego Stawu przez Mokrą Wantę i Pośredni Białczański Żleb; Kilka miejsc I, 1 godz.,
3. Z Żabiej Doliny Białczańskiej; 0, 30 min^[2].

Przypisy