Pośrednia Małołącka Turnia

Pośrednia Małołącka Turnia

Widok ze stoków Małego Giewontu
Państwo	Polska
Pasmo	Karpaty, Tatry
Wysokość	ok. 1780 m n.p.m.
Położenie na mapie Tatr Pośrednia Małołącka Turnia
Położenie na mapie Karpat Pośrednia Małołącka Turnia
49°14′45,4″N 19°54′56,1″E/49,245944 19,915583

Pośrednia Małołącka Turnia (ok. 1780 m) – jedna z kilku turni w północno-zachodniej grani Małołączniaka w polskich Tatrach Zachodnich^[1]. Nie znajduje się bezpośrednio w grani Czerwonego Grzbietu, lecz stanowi zakończenie odchodzącej od niego na północny wschód, krótkiej bocznej grzędy i oddzielona jest od Czerwonego Grzbietu przełączką Pośrednie Małołąckie Siodło (ok. 1770 m). Z Czerwonego Grzbietu można łatwo przez tę przełączkę wyjść na turnię, natomiast na północny wschód do Piargów nad Zagonem obrywa się ona potężną ścianą o wysokości ok. 350 m. Po lewej stronie (patrząc z dołu) ściana Pośredniej Małołąckiej Turni płynnie przechodzi w północną depresję oddzielającą ją od Wielkiej Turni, z prawej strony natomiast od swojej sąsiadki – Skrajnej Małołąckiej Turni – oddzielona jest głębokim Żlebem Pronobisa opadającym z Małołąckiego Siodła^[2].

Widok z Czerwonego Grzbietu

W północnej ścianie można wyróżnić trzy piętra o mniej więcej jednakowej wysokości:

• dolna część – zbudowane z płyt, z rzadka poprzerastane trawami urwisko. Znajduje się w nim szeroki i trawiasty zachód,
• środkowa część, mniej stroma i poprzerastana trawnikami. Od lewej strony (północna depresja) przechodzi w Małołącki Ogród, od prawej opada z niej do Żlebu Pronobisa stromy i wąski komin,
• górna część. Jest najbardziej stroma. Znajduje się w niej kilka półek^[2].

Pierwszym taternikiem, który zainteresował się ścianami Pośredniej Małołąckiej Turni, był Marek Pronobis, on też jako pierwszy przeszedł w niej kilka dróg wspinaczkowych o skali trudności UIAA do 5+ (w tym jedna direttissima). Wspinaczka była tutaj dozwolona do 1982, później jednak ze względu na ochronę przyrody została przez Tatrzański Park Narodowy zakazana^[2]. Park konieczność ścisłej ochrony całego rejonu Wielkiej Turni uzasadnia tym, że jest to jedno z zaledwie pięciu miejsc w polskich Tatrach, w których kozice mogą spędzić zimę. Płoszone przez wspinaczy przenoszą się w inne rejony, gdzie giną w lawinach^[3].

We wschodniej ścianie Pośredniej Małołąckiej Turni znajduje się Jaskinia Ciasna w Groniu, a nad nią kilka innych jaskiń, m.in.: Czerwona Studzienka, Zośka, Kominek obok Ciasnej w Groniu, Dziura pod Siodełkiem, Dziura w Czerwonym Grzbiecie^[4][5]. Pod ścianą turni znajduje się figurka z 1862 r. (tzw. Matka Boska Małołącka). Ufundowała ją matka chłopca, który przeżył tutaj szczęśliwie upadek ze skał (jego kolega niestety zginął)^[6].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Opisy dróg wspinaczkowych (topo) na Pośredniej Małołąckiej Turni