Pośrednia Papirusowa Turnia
| ||
![]() Od prawej: Czarny Szczyt, Wielka, Pośrednia i Mała Papirusowa Turnia (podpisane) | ||
Państwo | ![]() | |
Pasmo | Tatry, Karpaty | |
Pierwsze wejście | 16 lipca 1907 Alfred Martin i Johann Franz (senior) | |
![]() |
Pośrednia Papirusowa Turnia (słow. Prostredná čierna veža[1], niem. Papirustalturm II, węg. Papirusztorony II, Középső Papirusztorony[2]) – dwuwierzchołkowa turnia znajdująca się w grani głównej Tatr Wysokich w ich słowackiej części. Pośrednia Papirusowa Turnia stanowi środkową z trzech Papirusowych Turni leżących w grani głównej. Od Wielkiej Papirusowej Turni na północnym wschodzie oddzielona jest siodłem Pośredniej Papirusowej Przełączki, a od Małej Papirusowej Turni na południowym zachodzie oddziela ją Mała Papirusowa Przełączka. Turnia ma dwa wierzchołki położone blisko siebie – południowo-zachodni (niższy) i północno-wschodni (wyższy). Wysokość wyższego wierzchołka zbliżona jest do wysokości Wielkiej Papirusowej Turni[2].
Od strony południowo-zachodniej pod turnią znajduje się Barania Kotlina – górne piętro Doliny Dzikiej[3]. Południowa ściana Pośredniej Papirusowej Turni ma ok. 160 m wysokości i jest położona pomiędzy depresjami zbiegającymi z Pośredniej i Małej Papirusowej Przełączki. Tkwią w niej trzy filary opadające w kierunku Papirusowej Drabiny w rejonie Pośredniej i Wyżniej Papirusowej Drabiny. Poniżej Papirusowej Drabiny do niższych partii Baraniej Kotliny opada z tego miejsca Zadni Papirusowy Żlebek[2].
Do Czarnego Bańdziocha[3] w górnych partiach Dolinie Czarnej Jaworowej zbiega w tym rejonie Szymkowy Żleb, ponad którym wyrasta blok szczytowy Pośredniej Papirusowej Turni[2].
Na wierzchołek Pośredniej Papirusowej Turni nie wiodą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest dostępna jedynie dla taterników. Najdogodniejsza droga prowadzi na szczyt południowo-zachodnią granią od Małej Papirusowej Przełączki. Wejście od strony Doliny Dzikiej jest częściowo nadzwyczaj trudne (V w skali UIAA)[2].
Pośrednia Papirusowa Turnia nazywana była niegdyś Środkową Papirusową Turnią[2].
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Alfred Martin i przewodnik Johann Franz (senior), 16 lipca 1907 r. – letnie,
- Josef Bethlenfalvy i A. Roth, 7 kwietnia 1934 r. – zimowe[2].
Przypisy
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-09-06].
- ↑ a b c d e f g Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 106–112. ISBN 83-217-2472-8.
- ↑ a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
Media użyte na tej stronie
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Autor:
- Tatry mapa 2.png: ToSter 2 września 2008
- Poland location map white.svg:
- Poland location map.svg: NordNordWest
- derivative work: Mareklug
Mapa Tatr
Autor: Rafał Kozubek, Licencja: CC BY-SA 3.0
Przełęcz Stolarczyka, Papirusowe Turnie i Czarny Szczyt – widok z Miedzianej Baszty.