Pośrednia Papirusowa Turnia

Pośrednia Papirusowa Turnia
Ilustracja
Od prawej: Czarny Szczyt, Wielka, Pośrednia i Mała Papirusowa Turnia (podpisane)
Państwo Słowacja
PasmoTatry, Karpaty
Pierwsze wejście16 lipca 1907
Alfred Martin i Johann Franz (senior)
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Pośrednia Papirusowa Turnia”
Ziemia49°12′17″N 20°11′59″E/49,204722 20,199722

Pośrednia Papirusowa Turnia (słow. Prostredná čierna veža[1], niem. Papirustalturm II, węg. Papirusztorony II, Középső Papirusztorony[2]) – dwuwierzchołkowa turnia znajdująca się w grani głównej Tatr Wysokich w ich słowackiej części. Pośrednia Papirusowa Turnia stanowi środkową z trzech Papirusowych Turni leżących w grani głównej. Od Wielkiej Papirusowej Turni na północnym wschodzie oddzielona jest siodłem Pośredniej Papirusowej Przełączki, a od Małej Papirusowej Turni na południowym zachodzie oddziela ją Mała Papirusowa Przełączka. Turnia ma dwa wierzchołki położone blisko siebie – południowo-zachodni (niższy) i północno-wschodni (wyższy). Wysokość wyższego wierzchołka zbliżona jest do wysokości Wielkiej Papirusowej Turni[2].

Od strony południowo-zachodniej pod turnią znajduje się Barania Kotlina – górne piętro Doliny Dzikiej[3]. Południowa ściana Pośredniej Papirusowej Turni ma ok. 160 m wysokości i jest położona pomiędzy depresjami zbiegającymi z Pośredniej i Małej Papirusowej Przełączki. Tkwią w niej trzy filary opadające w kierunku Papirusowej Drabiny w rejonie Pośredniej i Wyżniej Papirusowej Drabiny. Poniżej Papirusowej Drabiny do niższych partii Baraniej Kotliny opada z tego miejsca Zadni Papirusowy Żlebek[2].

Do Czarnego Bańdziocha[3] w górnych partiach Dolinie Czarnej Jaworowej zbiega w tym rejonie Szymkowy Żleb, ponad którym wyrasta blok szczytowy Pośredniej Papirusowej Turni[2].

Na wierzchołek Pośredniej Papirusowej Turni nie wiodą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest dostępna jedynie dla taterników. Najdogodniejsza droga prowadzi na szczyt południowo-zachodnią granią od Małej Papirusowej Przełączki. Wejście od strony Doliny Dzikiej jest częściowo nadzwyczaj trudne (V w skali UIAA)[2].

Pośrednia Papirusowa Turnia nazywana była niegdyś Środkową Papirusową Turnią[2].

Pierwsze wejścia turystyczne:

Przypisy

  1. Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-09-06].
  2. a b c d e f g Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 106–112. ISBN 83-217-2472-8.
  3. a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.

Media użyte na tej stronie

U+25B2.svg
Black up-pointing triangle , U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Papirusowe Turnie.jpg
Autor: Rafał Kozubek, Licencja: CC BY-SA 3.0
Przełęcz Stolarczyka, Papirusowe Turnie i Czarny Szczyt – widok z Miedzianej Baszty.