Pobłocie Wielkie
Artykuł | 54°2′51.63″N 15°45′29.15″E |
---|---|
- błąd | 0 m |
WD | 54°2'47"N, 15°45'28"E |
- błąd | 38 m |
Odległość | 153 m |
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość | 39 m n.p.m. |
Liczba ludności (2007) | 279 |
Strefa numeracyjna | 94 |
Kod pocztowy | 78-230[1] |
Tablice rejestracyjne | ZBI |
SIMC | 0307164 |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
54°02′51,63″N 15°45′29,15″E/54,047675 15,758097 |
Pobłocie Wielkie (niem. Groß Pobloth) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Karlino. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 279 mieszkańców, jest jedną z większych w gminie.
Geografia
Wieś leży ok. 7,5 km na zachód od Karlina, między Karlinem a Gościnem, przy trasie byłej linii wąskotorowej Gościno - Karlino. Ok. 1,5 km na północ od wsi znajduje się najwyższy punkt gminy (51 m n.p.m.).
Historia
Miejscowość wymieniana była w dokumentach jako Publut już w XVI wieku. Była ona wówczas lennem rodu von Damitz. W XVII wieku była w posiadaniu rodziny Blankenburg. W 1781 r. odkupił Pobłocie Wielkie Christian Ludwig von Kentiz. Później majątek często przechodził w posiadanie różnych rodów; m.in. właścicielami jego byli von Kameke, Scheunemann, Bohn, a ostatnim właścicielem przed II wojną światową był Fritz Weske[2], w którego majątku podczas II wojny światowej niewolniczo pracowali Polacy deportowani z części województwa krakowskiego włączonej do III Rzeszy, a także jeńcy sowieccy.
Zabytki
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[3][4]:
- park dworski założony około 1770 roku, przekształcony pod koniec XIX wieku, założony w stylu krajobrazowym na pow. 2,7 ha, tworzy tło dla budynku dworu i jest elementem krajobrazu wsi. Położenie wsi na terenie równinnym powoduje, że jest dobrze widoczny. Stanowi grupę zieleni wysokiej z drzewostanem mieszanym, m.in. aleją grabową, dębami, daglezjami zielonymi, klonami, bezpośrednio sąsiaduje z łąkami. Ma typowy układ o jednej symetrycznej osi wzdłuż drogi wjazdowej do gospodarstwa.
inne zabytki:
- dwór z pierwszej połowy XIX wieku, przebudowany w XX wieku w stylu neoklasycystycznym, z mieszkalnym poddaszem w części ryzalitu środkowego. Budynek parterowy, elewacja frontowej 13-osiowa, z centralnym pięcioosiowym, piętrowym ryzalitem. Dwór został założony na rzucie wydłużonego prostokątna (w kierunku północ-południe). Budynek dwutraktowy, bez wewnętrznego korytarza, z centralną trzyosiową sienią pomieszczoną w trakcie pierwszym części ryzalitowej. W sieni znajduje się klatka schodowa prowadząca na użytkowe piętro oraz poddasze. Budynek podpiwniczony w krańcu południowym, z wejściem do piwnicy w elewacji południowej. W obu elewacjach bocznych znajdują się wejścia do budynku, (umożliwiają dzięki temu swobodną komunikację z lokalami mieszkalnymi). Układ wnętrz parteru jest układem wtórnym, z wyjątkiem jego dwutraktowości. Powstał on po adaptacji dworu na dom wielorodzinny. W trakcie adaptacji dawny salon podzielono na mniejsze pomieszczenia. W elewacjach brak jest dawnego detalu architektonicznego jak profilowane opaski okienne i drzwiowe, balkon, boniowania, które (opierając się na analogiach) musiały tu również istnieć. W elewacji ogrodowej zamurowane zostały drzwi (zamieniono je na okno). Drzwi istniejące pierwotnie na osi środkowej ryzalitu umożliwiały bezpośrednie wyjście do ogrodu. W elewacjach dworu brak jest detalu stylowego z wyjątkiem trójkątnych tympanonów nad ryzalitami i płaskich pilastrów na tympanonie frontowym. W osiach środkowych obu tympanonów znajdują się okulusy. Okulus na tympanonie frontowym otoczony jest wieńcem wykonanym w stiuku. We wnętrzach również brak jest zabytkowego detalu. Istniejące niegdyś we dworze kominki zostały rozebrane w czasie remontu. Po wojnie we dworze stacjonowały wojska radzieckie, następnie dwór spełniał funkcje biurowo-mieszkalne, a obecnie jest w rękach prywatnych. Kubatura obiektu wynosi 2440 m3, pow. użytkowa 420 m2.
Gospodarka
W Pobłociu Wielkim znajduje się producent pasz i koncentratów paszowych - firma HaGe Polska Sp. z o.o.
Kultura i sport
We wsi znajduje się boisko sportowe oraz świetlica wiejska.
Klub sportowy w miejscowości to "Płomień" Pobłocie Wielkie.
Komunikacja
W Pobłociu Wielkim znajduje się przystanek komunikacji autobusowej[5].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 954 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Historia. „UMiG”. Karlino.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 3. [dostęp 2013-03-25].
- ↑ „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin.
- ↑ „Starostwo Powiatowe”. Białogard.
Bibliografia
- Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of West Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.65 N
- S: 52.58 N
- W: 13.95 E
- E: 17.10 E
Autor:
Mapa powiatu białogardzkiego, Polska
Autor:
Mapa gminy Karlino, Polska