Pocisk

Pocisk wystrzelony z haubicy

Pocisk – obiekt materialny o określonych właściwościach i kształcie, miotany lub odpalany na dystans, służący do wykonania zadania bojowego w pewnej odległości od miejsca wyrzutu^[1]. Zasadniczo służy do rażenia celów, co może następować dzięki energii kinetycznej samego pocisku, bądź dzięki zjawiskom wywołanym przez eksplozję jego ładunku bojowego. Innym rodzajem zadań bojowych pocisku może być oświetlanie terenu, podpalenie obiektu itp.^[2][3] Pociski miotane są dzięki energii sprężystej, odrzutu, ciśnienia gazów itd.^[1] Pociski wystrzeliwane były pierwotnie z broni miotającej, współcześnie – z broni palnej, bądź wyrzutni. Od II połowy XX w. na bardzo szeroką skalę wykorzystuje się także pociski z własnym napędem, zwłaszcza pociski odrzutowe^[2][3].

W zależności od wykorzystywanej broni i własności samych pocisków, główne ich klasy to:

• pociski strzeleckie;
• pociski artyleryjskie;
• pociski odrzutowe^[2][3].

Inną klasyfikację można stworzyć w zależności od przeznaczenia pocisku:

• zasadniczego przeznaczenia – służą do rażenia celu – np. pocisk burzący, pocisk chemiczny, pocisk przeciwpancerny;
• specjalnego przeznaczenia – np. pocisk dymny, pocisk agitacyjny;
• pomocniczego przeznaczenia – np. pocisk ćwiczebny^[4]

Innym istotnym podziałem jest klasyfikacja na pociski kierowane i niekierowane.

• 

  Strzała miotana z łuku była jednym z pierwszych rodzajów pocisku

• 

  (c) the Mary Rose Trust, CC BY-SA 3.0

  Kamienne i żeliwne kule armatnie z XVI w. – pociski do broni artyleryjskiej, rażące energią kinetyczną

• 

  Pociski broni strzeleckiej: karabinowe i pistoletowy

• 

  Przekrój burzącego pocisku artyleryjskiego, rażącego energią chemiczną materiału wybuchowego

• 

  Bomba atomowa – beznapędowy, niekierowany pocisk lotniczy rażący dzięki energii fizycznej skumulowanej w jego głowicy

• 

  Torpeda – podwodny pocisk z własnym napędem silnikowym

• 

  Kierowany pocisk odrzutowy z napędem rakietowym

Przypisy