Pocisk nadkalibrowy
Pocisk nadkalibrowy – pocisk, którego głowica bojowa ma średnicę większą niż kaliber broni, z której jest wystrzeliwany. Pociski takie ładuje się od wylotu lufy, mocując przy pomocy nakładki na lufę, lub wprowadzając do jej wnętrza tuleję prowadzącą, stanowiącą tylną część pocisku[1][2].
Najczęściej pocisków nadkalibrowych używa się do granatników przeciwpancernych, zwłaszcza pocisków kumulacyjnych, odłamkowych i termobarycznych, a także do broni strzeleckiej (granaty nasadkowe)[1][2].
Rzadkimi przypadkami zastosowania pocisku nadkalibrowego do działa artyleryjskiego były niemiecki Stielgranate 41 z czasów II wojny światowej i amerykański, nuklearny granat M388 Davy Crockett, wystrzeliwany z działa bezodrzutowego.
Głowice nadkalibrowych pocisków granatnika Panzerfaust mają dużo większą średnicę od tulei prowadzącej (z prawej strony)
Karabin M14 z nadkalibrowym granatem nasadkowym M31
Działo PaK 36 z pociskiem nadkalibrowym
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Pocisk nadkalibrowy. W: Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 162. ISBN 83-11-06699-X.
- ↑ a b Pocisk nadkalibrowy. W: Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 697. ISBN 83-11-07275-2.
Media użyte na tej stronie
Autor: Free Denizen, Licencja: CC BY-SA 2.0
PaK 36 with Stielgranate 41, displayed at Military Vehicle Technology Foundation [1]
Photograph of a U.S. developed M-388 Davy Crockett nuclear weapon mounted to a recoilless rifle on a tripod, shown here at the Aberdeen Proving Ground in Maryland in March 1961. It used the smallest nuclear warhead ever developed by the United States.
M31 HEAT rifle grenade attached to launcher on M14 assault rifle
Panzerfaust 60 und Faustpatrone 30 - Schnitt