Podatek od niektórych instytucji finansowych

Podatek od niektórych instytucji finansowychpodatek w Polsce obciążający aktywa wybranych instytucji finansowych. Potocznie nazywany podatkiem bankowym. Wpływy z podatku stanowią wyłączny dochód budżetu państwa[1].

Elementy konstrukcyjne podatku

Zakres podmiotowy

Podatkowi od niektórych instytucji finansowych podlegają następujące instytucje mające siedzibę lub oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej[2]:

Zakres przedmiotowy

Przedmiotem podatku jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika ustalona na ostatni dzień miesiąca według zasad określonych w ustawie o rachunkowości, ponad kwotę[3]:

  • 4 mld zł – dla banków, instytucji kredytowych i spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych
  • 2 mld zł – dla zakładów ubezpieczeń i reasekuracji
  • 200 mln zł – dla instytucji pożyczkowych.

Powyższe kwoty oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub dla grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

W przypadku banków i SKOK-ów podstawę opodatkowania obniża się o wartość funduszy własnych oraz aktywów w postaci skarbowych papierów wartościowych.

Od podatku zwolnione są banki państwowe oraz podmioty, wobec których wdrożono postępowanie naprawcze.

Stawka podatku i pobór

Stawka podatku wynosi 0,0366% podstawy podatku miesięcznie[4]. Podatnicy są zobowiązani składać deklaracje w miesiącach w których występuje podatek do zapłaty. Organem podatkowym jest właściwy miejscowo naczelnik urzędu skarbowego[5].

Przypisy

  1. Art. 2 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych.
  2. Art. 4 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych.
  3. Art. 5 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych.
  4. Art. 7 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych.
  5. Art. 8-9 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych.

Scale of justice gold.png Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie