Podpis niekwalifikowany

Podpis niekwalifikowany (powszechny) – handlowa nazwa podpisu elektronicznego służącego do sygnowania różnych dokumentów mniejszego znaczenia niż podpis kwalifikowany.

Pojęcie podpisu niekwalifikowanego nie występuje w ustawie z dnia 5 września 2016 r. o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej[1], jest to więc potoczna nazwa każdego podpisu elektronicznego innego niż kwalifikowany. Na rynku polskim pod tą nazwą (niekwalifikowany, powszechny, komercyjny) sprzedawane są certyfikaty poświadczające tożsamość osób zgodnie z ogólnymi profilami X.509 i na podstawie uproszczonej weryfikacji tożsamości (np. drogą pocztową lub faksem).

Podpis elektroniczny weryfikowany poprzez certyfikat niekwalifikowany wywołuje skutki prawne równoważne podpisowi odręcznemu, tylko wtedy jeśli obie strony zawrą wcześniej umowę. W takiej umowie powinny się znaleźć zapisy o wzajemnym uznaniu podpisów weryfikowanych certyfikatem niekwalifikowanym. Równocześnie jednak do 6 października 2016 r. — jak każdy podpis elektroniczny — wywoływał skutki prawne[2], choć ocena tych skutków wynikała z ewentualnej oceny sądu.

Przypisy

  1. ↑ Dz.U. z 2021 r. poz. 1797
  2. ↑ Art. 8 uchylonej ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz.U. z 2013 r. poz. 262, ze zm.). Nie można odmówić ważności i skuteczności podpisowi elektronicznemu tylko na tej podstawie, że istnieje w postaci elektronicznej lub dane służące do weryfikacji podpisu nie mają kwalifikowanego certyfikatu, lub nie został złożony za pomocą bezpiecznego urządzenia służącego do składania podpisu elektronicznego.