Podwójna helisa

Najczęściej spotykane typy podwójnej helisy, od lewej: A, B i Z

Podwójna helisa[a] – model struktury DNA w postaci podwójnej helisy zaproponowany w 1953 przez Jamesa Watsona i Francisa Cricka, oparty na pracach Rosalindy Franklin, za który w 1962 roku zostali uhonorowani Nagrodą Nobla z dziedziny medycyny i fizjologii. Praca pt. „Molecular Structure of Nucleic Acids” została opublikowana 25 kwietnia 1953 w czasopiśmie Nature[1].

Model czaszowy fragmentu podwójnej helisy DNA typu B

Podwójna helisa stanowi podstawowy element struktury przestrzennej cząsteczki DNA. Składa się z dwóch łańcuchów polinukleotydowych, które biegną w przeciwnych kierunkach i owijają się wokół wspólnej osi. Zasady azotowe nukleotydów znajdują się wewnątrz podwójnej helisy i są połączone wiązaniami wodorowymi w pary komplementarne. Fragmenty o strukturze podwójnej helisy znajdują się także w niektórych cząsteczkach RNA, np. tRNA.

Uwagi

  1. ↑ Spotykany niekiedy termin podwójna spirala jest nieprawidłowy, jako że spirala jest krzywą dwu-, a linia śrubowa zwana helisą krzywą trójwymiarową.

Przypisy

  1. ↑ Watson J.D. and Crick F.H.C., Molecular Structure of Nucleic Acids - A Structure for Deoxyribose Nucleic Acid, „Nature”, 171, 1953, s. 737-738, PMID: 13054692 [zarchiwizowane z adresu 2003-08-01].

Zobacz też

Sposoby upakowania DNA
  • richt

Media użyte na tej stronie

Dnaconformations.png
Autor: Mauroesguerroto, Licencja: CC BY-SA 4.0
A-DNA, B-DNA, and Z-DNA conformations of DNA.

12 base-pair steps composed by 13 base-pairs are show in a side view and top view.

The symmetrical features of the double-helix are highlighted with the top view panel.
Chromatin Structures.png
Autor: Original uploader was Richard Wheeler at en.wikipedia, Licencja: CC-BY-SA-3.0
The major chromatin structures.
Bdna cropped.gif
Space-filling model animation of B-DNA, made with qutemol