Podwalina

(c) Țetcu Mircea Rareș, CC BY-SA 2.5

Podwaliny posadowione na kamiennym fundamencie

podwalina - kościół św. Wawrzyńca w Zacharzowicach

Podwalina (przycieś) – najniższa (pierwsza kładziona przy budowie) belka w drewnianych konstrukcjach ścian^[1]. Opierana na fundamentach murowanych z kamienia (często z kamienia polnego) lub cegły na całej swojej długości i dodatkowo kotwiona w nim w celu uchronienia przed przesunięciem związanym z parciem i ssaniem wiatru. Izolowana od fundamentów (przede wszystkim ceglanych) warstwami papy w celu zabezpieczenia drewna przed wilgocią z gruntu (cegła jako materiał porowaty ma zdolność do kapilarnego pociągania wilgoci). W obecnie wykonywanych budynkach, zwłaszcza w konstrukcji szkieletowej, jest to często belka betonowa lub żelbetowa.

W konstrukcji więźb dachowych podłużny element położony na belkach wiązarowych (stropowych), na którym oparte są słupy ramy stolcowej lub storczykowej. Przy stolcu leżącym jest tożsama z płatwią stopową.

Zobacz też

• konstrukcja szkieletowa, konstrukcja wieńcowa

Przypisy