Pogórze Łużyckie

Pogórze Łużyckie Lausitzer Bergland, Šluknovská pahorkatina
widok na Varnsdorf ze wzgórza Hradek
Kontynent	Europa
Państwo	Niemcy  Czechy
Najwyższy szczyt	Hrazený (609 m n.p.m.)
Położenie na mapie Europy Pogórze Łużyckie
51,075°N 14,278°E/51,075000 14,278300

Pogórze Łużyckie (czes. Šluknovská pahorkatina, niem. Lausitzer Bergland) – niskie pasmo górskie w Pogórzu Zachodniosudeckim, w łańcuchu Sudetów. Leży na zachód od Obniżenia Żytawsko-Zgorzeleckiego (Kotliny Żytawskiej), na pograniczu czesko-niemieckim. Na południowym wschodzie pasmo przechodzi w Góry Łużyckie.

Podział terytorialny

Czeska część

Po czeskiej stronie góry położone są w worku szluknowskim, zajmując jego większą część (z wyjątkiem południowych i południowo-zachodnich krańców). Najwyższym wzniesieniem Pogórza Łużyckiego jest Hrazený o wysokości 609 m n.p.m. Inne ważne szczyty to: Plešný (593 m n.p.m.), Vlčí hora (581 m n.p.m.), Tanečnice (597 m n.p.m.), Špičák (544 m n.p.m.), Dymník (515 m n.p.m.), Vlčice (512 m n.p.m.), Buková hora (512 m n.p.m.) – najdalej na północ wysunięty punkt Czech, Jitrovník (509 m n.p.m.), Ječný vrch (502 m n.p.m.) oraz Šibeniční vrch (386 m n.p.m.).

Niemiecka część

Po stronie niemieckiej Pogórze Łużyckie sięga do Budziszyna. Niektóre szczyty mają oficjalne łużyckie nazwy, jak Czorneboh i Bieleboh. Najwyższym szczytem po stronie niemieckiej jest Valtenberg (587 m n.p.m.).

Hydrologia

Przez grzbiet Pogórza Łużyckiego przebiega dział wodny oddzielający zlewisko Morza Bałtyckiego i Północnego. Pasmo leży na granicy dorzeczy trzech dużych rzek: Nysy Łużyckiej (zlewisko Morza Bałtyckiego) oraz Łaby i Sprewy (zlewisko Morza Północnego).

Geologia

Są to jedne z najstarszych gór Europy Środkowo-Wschodniej, powstałe 570–510 mln lat temu. Góry zbudowane są z granitu (tzw. łużyckiego) tworzącego masyw krystaliczny oraz z młodszych skał magmowych. Górotwór zbudowany jest z 4 rodzajów skał: granitu rumburskiego, granitu bartnickiego, granodiorytu i tzw. granodiorytu dwułyszczykowego. Skały granitowe poprzecinane są żyłami lamprofiru. Z młodszych skał magmowych (głównie trzeciorzędowego bazaltu) zbudowane są najwyższe wzniesienia gór.

Galeria

• 
• 
• 
• 
• 
• 

  Sudety, (3) = Pogórze Łużyckie

Podział Sudetów z Przedgórzem Sudeckim (332) – wg Jerzego Kondrackiego (→mapa) Przedgórze Sudeckie (332.1) Wzgórza Strzegomskie (332.11) Równina Świdnicka (332.12) Masyw Ślęży (332.13) Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie (332.14) Obniżenie Podsudeckie (332.15) Obniżenie Otmuchowskie (332.16) Przedgórze Paczkowskie (332.17) Pogórze Zachodniosudeckie (332.2) Pogórze Zachodniołużyckie (332.21) Płaskowyż Budziszyński (332.22) Pogórze Wschodniołużyckie (332.23) Pogórze Łużyckie (332.24) Obniżenie Żytawsko-Zgorzeleckie (332.25) Pogórze Izerskie (332.26) Pogórze Kaczawskie (332.27) Pogórze Wałbrzyskie (332.28) Sudety Zachodnie (332.3) Góry Łużyckie (332.31) Grzbiet Jesztedzki (332.32) Kotlina Liberecka (332.33) Góry Izerskie (332.34) Góry Kaczawskie (332.35) Kotlina Jeleniogórska (332.36) Karkonosze (332.37) Rudawy Janowickie (332.38) Pogórze Karkonoskie (332.39) Sudety Środkowe (332.4–5) Brama Lubawska (332.41) Góry Wałbrzyskie (332.42) Góry Kamienne (332.43) Góry Sowie (332.44) Góry Bardzkie (332.45) Obniżenie Noworudzkie (332.46) Obniżenie Ścinawki (332.47) Góry Stołowe (332.48) Pogórze Orlickie (332.51) Góry Orlickie (332.52) Góry Bystrzyckie (332.53) Kotlina Kłodzka (332.54) Sudety Wschodnie (332.6) Góry Złote (332.61) Masyw Śnieżnika (332.62) Góry Opawskie (332.63) Hanušovická vrchovina (332.64) Wysoki Jesionik (332.65) Niski Jesionik (332.66) Rów Mohelnicki (332.67) Wyżyna Zabrzeska (332.68)