Pogo

Pogo - koncert zespołu The Bill w Muzycznej Aptece w Białej Podlaskiej

(c) Adam Kliczek / Wikipedia, CC BY-SA 3.0 pl

Crowd surfing na festiwalu Ursynalia 2012 w Warszawie.

Pogo – grupowy taniec, charakterystyczny dla kultur punków oraz metalowców. Zaobserwować można go na sporej części koncertów rockowych, punkowych, emo oraz metalowych.

Pogo wywodzi się z subkultury punk^[1], w Polsce rozpowszechnione zostało w latach osiemdziesiątych na Festiwalu Muzyków Rockowych w Jarocinie. Punkowcy tańczyli tam pogo podczas każdego koncertu, co urosło wśród nich do rangi niezbędnego rytuału. W archiwalnych dokumentach SB, dotyczących jarocińskich subkultur, można przeczytać: „Rytualny taniec pogo, utwardzający ducha i mięśnie”. Było to swoiste ćwiczenie w odporności na ból, a zarazem „wyładowanie agresji i negatywnych emocji”^[2].

Pogo polega na bardzo chaotycznym wzajemnym odbijaniu się od siebie, przepychankach w tańczącym tłumie i nacieraniu na pobliskie osoby^[3]. Zdarza się, że tańczący padają na ziemię, jednak w większości przypadków podnoszeni są przez osoby tańczące obok. Bywa, że uczestnicy posypują się nawzajem kurzem z placu, na którym tańczą. Czasami tańczący chwytają się pod ramię, wtedy zmniejsza się ryzyko upadku. Pogo, mimo iż sprawia wrażenie bijatyki, w większości przypadków nie zawiera elementów groźnych dla zdrowia, choć zdarzają się siniaki lub otarcia, a nawet stłuczenia. Pojawiają się także nieliczne wypadki zadeptania lub stratowania.

Istnieje jednak brutalna, bardzo niebezpieczna dla zdrowia odmiana tej zabawy, tzw. mosh. Tak jak pogo preferują punki i spora część metalowców, tak mosh jest zabawą ulubioną przez hardcore'owców. Obie jednak wywodzą się z tego samego rdzenia i częstą są mylone.

Elementy ruchowe w pogo^[4]

• Fala (lewitacja, crowd surfing) – przenoszenie osoby na rękach tłumu w stronę sceny (osoba zostaje wyniesiona z tłumu) lub spod / ze sceny (osoba wdrapuje się na scenę / podest i rzuca się w tłum).
• Młynek – dwie osoby trzymają się za skrzyżowane ręce i kręcące się coraz szybciej.
• Młyn / kocioł – połączenie młynka z falangą; grupa ludzi zakreśla okrąg, trzymając się za ramiona, kręcąc się, skacząc i wykonując shakeup, często także pokrzykuje.
• Circle pit (gonisz) – polega na gonieniu się w kółko.
• Ściana śmierci – dwie grupy (lub więcej) stają naprzeciw siebie i na określony sygnał nacierają na ludzi stojących przed nimi; niekiedy po uderzeniu uczestnicy rozpoczynają mosh.

Zobacz też

• mosh
• hardcore dancing
• headbanging

Przypisy

Bibliografia

• J. Roś, Refleksje melomana na marginesie książki „Brzydkie słowa, brudny dźwięk...“. Muzyka jako przekaz kształtujący styl życia subkultur młodzieżowych Michała Jana Lutostańskiego, „Młoda Humanistyka“, 2, 2015 (5), s. 2, 3.
• MirosławM. Pęczak MirosławM., Mały słownik subkultur młodzieżowych, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 1992, ISBN 83-900523-1-8 .