Pogoń Szczecin

Pogoń Szczecin

Pełna nazwa	Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin Spółka Akcyjna
Przydomek	Portowcy Duma Pomorza Granatowo-Bordowi
Maskotka	Gryfus
Barwy	granatowo-bordowe
Data założenia	21 kwietnia 1948 jako Klub Sportowy Sztorm
Debiut w najwyższej lidze	15 marca 1959
Liga	Ekstraklasa
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Adres	Karłowicza 28, 71-102 Szczecin
Stadion	Stadion Miejski im. Floriana Krygiera
Sponsor techniczny	Capelli Sport
Prezes	Jarosław Mroczek (od 1 lutego 2011)
Trener	Jens Gustafsson
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Trzeci strój
Strona internetowa

Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin – polski klub piłkarski z siedzibą w Szczecinie, dwukrotny wicemistrz Polski^[1], trzykrotny finalista Pucharu Polski. Klub zajmuje 7. miejsce w tabeli wszech czasów ekstraklasy.

Historia

Początki

Najpopularniejszy klub sportowy w Szczecinie został założony 21 kwietnia 1948 roku pod nazwą Klub Sportowy Sztorm. Pierwszymi sekcjami były sekcje piłki nożnej i boksu. Drużynę piłkarzy zgłoszono do rozgrywek C-klasy, organizowanych przez Zachodniopomorski Okręgowy Związek Piłki Nożnej. Sztorm był objęty patronatem szczecińskich transportowców.

W marcu 1949 roku kluby związkowe w Szczecinie (KS Sztorm, KS Cukrownik, KS Drukarz, Pocztowy KS) zostały połączone w jeden. Nowy klub, KS Związkowiec, w 1949 roku przystąpił do rozgrywek A-klasy, w miejsce Pocztowego KS. W listopadzie 1950 roku w związku z machinacjami finansowymi rozwiązano Związkowca, a jego miejsce w lidze zajął, powstały przy Zarządzie Portu Szczecin, Klub Sportowy Kolejarz Szczecin (określany także, w okresie przymusowych zrzeszeń sportowych, jako Kolejarz Zarządu Portu – stąd pochodzi określenie Portowcy). W latach 1950/51 zespół brał udział w pierwszym po wojnie, a drugim w historii ogólnopolskim Pucharze Polski dochodząc do 1/8 finału. W 1951 roku drużyna wygrała rozgrywki A-klasy, ale baraży o II ligę nie przeszła z uwagi na grę nieuprawnionego zawodnika. W 1953 r., po reorganizacji rozgrywek, utworzono Ligę Międzywojewódzką, obejmującą województwa szczecińskie, zielonogórskie i poznańskie. Z tego pierwszego desygnowano do gry kluby: Kolejarz Szczecin, Gwardia Szczecin oraz Kolejarz Goleniów.

Jesienią 1955 roku Kolejarz zmienił nazwę na Klub Sportowy Pogoń, nawiązując (również barwami) do tradycji Pogoni Lwów. W 1957 roku pod wodzą Floriana Krygiera zespół został wicemistrzem Ligi Międzywojewódzkiej i w turnieju barażowym o II ligę (Flota Gdynia, Warta Gorzów, Kujawiak Włocławek) zajął I miejsce, awansując po raz pierwszy do II ligi. Od razu, w 1958 roku Pogoń zajęła w grupie północnej I miejsce (37 punktów, stosunek bramek 54:22), co dało historyczny awans do I ligi. Zespół przez cały sezon nie przegrał żadnego ze spotkań i wyczyn ten nie został nigdy powtórzony na tym poziomie rozgrywek.

Rok	Liga	Miejsce	↑↓
1948	C klasa	?	↑
1949	A klasa	3
1950	A klasa	8
1951	Międzywojewódzka	1
1952	Międzywojewódzka	1
1953	Międzywojewódzka	5
1954	Międzywojewódzka	7
1955	Międzywojewódzka	4
1956	Międzywojewódzka	2
1957	Międzywojewódzka	1	↑
1958	II liga	1	↑
1959	I liga	10
1960	I liga	12	↓
1961	II liga	4
1962	II liga	1	↑
1962/63	I liga	11
1963/64	I liga	12
1964/65	I liga	13	↓
1965/66	II liga	2	↑
1966/67	I liga	9
1967/68	I liga	6
1968/69	I liga	11
1969/70	I liga	12
1970/71	I liga	4
1971/72	I liga	11
1972/73	I liga	9
1973/74	I liga	8
1974/75	I liga	12
1975/76	I liga	6
1976/77	I liga	6
1977/78	I liga	11
1978/79	I liga	15	↓
1979/80	II liga	8
1980/81	II liga	1	↑
1981/82	I liga	6
1982/83	I liga	4
1983/84	I liga	3
1984/85	I liga	11
1985/86	I liga	10
1986/87	I liga	2
1987/88	I liga	10
1988/89	I liga	13	↓
1989/90	II liga	15
1990/91	II liga	11
1991/92	II liga	1	↑
1992/93	I liga	7
1993/94	I liga	5
1994/95	I liga	8
1995/96	I liga	15	↓
1996/97	II liga	2	↑
1997/98	I liga	14
1998/99	I liga	13
1999/00	I liga	13
2000/01	I liga	2
2001/02	I liga	8
2002/03	I liga	16	↓
2003/04	II liga	1	↑
2004/05	I liga	9
2005/06	I liga	10
2006/07	I liga	16	↓
2007/08	IV liga	1	↑
2008/09	II liga	2	↑
2009/10	I liga	5
2010/11	I liga	6
2011/12	I liga	2	↑
2012/13	Ekstraklasa	12
2013/14	Ekstraklasa	7
2014/15	Ekstraklasa	8
2015/16	Ekstraklasa	6
2016/17	Ekstraklasa	7
2017/18	Ekstraklasa	11
2018/19	Ekstraklasa	7
2019/20	Ekstraklasa	6
2020/21	Ekstraklasa	3
2021/22	Ekstraklasa	3
2022/23	Ekstraklasa

Sukcesy i porażki

W debiucie pierwszoligowym drużyna Portowców przegrała u siebie z Gwardią Warszawa 0:1. Pierwsze sezony w ekstraklasie nie były udane. W 1959 roku Pogoń zajęła 10. miejsce (na 12 zespołów), zaś w kolejnym – ostatnie i spadła do II ligi. Od 1961 roku w klubie postawiono na pracę z młodzieżą, a szczególne zasługi położyli trenerzy Zbigniew Ryziewicz i Florian Krygier.

W 1962 roku Pogoń powróciła do I ligi i grała w niej trzy sezony. W sezonie 1962/63 (pierwszych rozgrywkach po zmianie systemu na jesień – wiosna) napastnik Pogoni Marian Kielec został królem strzelców I ligi. Do II ligi Pogoń spadła w 1964 r., ale tylko na rok. Po ponownym awansie grała w I lidze przez 13 sezonów: był to najdłuższy nieprzerwany okres gry Pogoni w I lidze, a najwyższym miejscem była 4. pozycja w sezonie 1970/71. Rywalizację o medal Pogoń przegrała wtedy tylko różnicą bramek, porażka 1:3 w ostatnim meczu z Szombierkami w Bytomiu spowodowała spadek z 3. miejsca na 4. (do utrzymania pozycji na podium wystarczał remis).

Pogoń spadła do II ligi w roku 1979. Wróciła do ekstraklasy po dwóch sezonach, a lata 80. XX w. to czasy największych sukcesów klubu. Równocześnie z powrotem do I ligi Pogoń awansowała w 1981 r. do finału Pucharu Polski, rok później dokonała tego ponownie, ale w obu przypadkach minimalnie uległa rywalom: w roku 1981 Legii Warszawa 0:1 (po dogrywce), a w 1982 Lechowi Poznań 0:1.

W 1984 roku Pogoń, trenowana wówczas przez Eugeniusza Ksola, po raz pierwszy w swej historii zajęła miejsce na podium. Trzecie miejsce było przepustką do występów w europejskich pucharach (Puchar UEFA). W swoim debiucie Duma Pomorza wylosowała 1. FC Köln, w szeregach którego występowali reprezentanci RFN, m.in. Harald „Toni” Schumacher, Pierre Littbarski i Klaus Allofs. 19 września 1984 roku w Kolonii Pogoń, mimo niezłej gry i okazji bramkowych, przegrała 1:2 (bramka dla Pogoni po samobójczym trafieniu Uwe Haasa). 3 października w Szczecinie przegrała 0:1, nie wykorzystując m.in. dwóch rzutów karnych i odpadła w pierwszej rundzie. Klub występował też w Pucharze Intertoto, dwukrotnie wygrywając grupę (w latach 80. były to tylko rozgrywki grupowe, bez dalszych rund), przy czym w 1983 r. w pokonanym polu zostawił m.in. Werder Brema i Malmö FF.

W 1987 roku szczeciński klub osiągnął swój największy w dotychczasowej historii sukces: Portowcy zostali wicemistrzami Polski. Zespół, trenowany przez charyzmatycznego i niezwykle popularnego w Szczecinie Leszka Jezierskiego „Napoleona”, grał ofensywnie i strzelał dużo bramek. Pogoń, w barwach której grali m.in. Marek Szczech, Mariusz Kuras, Kazimierz Sokołowski, Marek Ostrowski, Marek Leśniak i Jerzy Hawrylewicz, rozbiła m.in. GKS Katowice 7:2 i Lechię Gdańsk 5:1. Na finiszu rozgrywek szczecińską drużynę wyprzedził jedynie Górnik Zabrze. Królem strzelców ligi został Marek Leśniak (24 bramki).

W I rundzie Pucharu UEFA szczeciński zespół ponownie trafił na wymagającego rywala, ekipę Hellas Werona. W zespole, który w 1985 zdobył mistrzostwo Włoch, grali m.in. Niemiec Thomas Berthold i Duńczyk Preben Elkjær Larsen. 16 września w Szczecinie, padł remis 1:1 (gol Marka Leśniaka)., a dwa tygodnie później Pogoń uległa rywalom 1:3 (bramkę dla Pogoni zdobył Jerzy Hawrylewicz). Dwa lata później Pogoń zanotowała spadek do drugiej ligi, w której grała przez 3 sezony. Później, w latach 90 XX w. przeważnie zajmowała miejsca w środku tabeli. W sezonie 1993/1994 zespół ustanowił osobliwy, niepobity później rekord ekstraklasy – zremisował aż 19 meczów (z 34), zajmując wtedy 5. miejsce (najlepsze w tej dekadzie). Portowcy utracili ekstraklasę w roku 1996, ale na krótko. Powrót nastąpił już w kolejnym sezonie.

Kryzys

Na przełomie tysiącleci rozpoczął się najtrudniejszy okres w historii Pogoni. Zarząd Portów Szczecin-Świnoujście wycofał się z finansowania i zarządzania klubem, rozpoczęto więc poszukiwania innych źródeł utrzymania klubu. W 1999 roku miasto zaoferowało tureckiemu przedsiębiorcy Sabriemu Bekdaşowi tereny przy stadionie, w zamian za finansowanie Pogoni. 29 grudnia powołano do życia Sportową Spółkę Akcyjną Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin. Polityka zatrudniania przez Bekdaşa w Pogoni piłkarskich gwiazd (Dariusz Gęsior, Grzegorz Mielcarski, Jerzy Podbrożny, Kazimierz Węgrzyn, Brasília, a nawet Oleg Salenko, król strzelców Mundialu w 1994, który zresztą zaliczył w Pogoni tylko jeden kilkunastominutowy występ) przyniosła efekty. W 2001 roku Pogoń zdobyła drugie w swych dziejach wicemistrzostwo Polski, ustępując w tabeli jedynie wschodzącej gwieździe Wisły Kraków.

Po tym sukcesie szybko pojawiły się problemy. Mimo wcześniej zawartej umowy władze Szczecina z prezydentem Edmundem Runowiczem nie wydzierżawiły Bekdaşowi 18 hektarów wokół stadionu Pogoni, na których turecki biznesmen chciał przeprowadzić własne inwestycje. W tej sytuacji Sabri Bekdaş w listopadzie 2001 roku wstrzymał finansowanie klubu i wkrótce wycofał się, zostawiając Pogoń z ogromnymi długami. Osłabiona kadrowo Pogoń przegrała I rundzie pucharu UEFA z amatorami z Islandii, Fylkirem Reykjavík (1:1 u siebie i 1:2 w meczu wyjazdowym), jesienią awansowała jeszcze w I lidze do grupy mistrzowskiej (ligę rozgrywano w tym sezonie z podziałem na grupy), ale zajęła w niej ostatnie miejsce. 4 lipca 2002 r. właścicielem spółki został szwedzki biznesmen polskiego pochodzenia – Les Gondor (vel Leszek Gondorowicz, przed laty taksówkarz z Lipian). Jego rządy i kolejne przepychanki z miastem doprowadziły klub do upadku. W sezonie 2002/2003 zrujnowana kadrowo Pogoń wygrała tylko dwa mecze, w 30 spotkaniach zdobyła zaledwie 9 punktów i spadła z I ligi.

Klub nie dostał drugoligowej licencji i formalnie przestał istnieć. Powstałe w 2002 r. Stowarzyszenie Kibiców Pogoni Szczecin – Pogoń Walcząca założyło 26 maja 2003 klub piłkarski Pogoń Nowa Szczecin, który został zgłoszony w Zachodniopomorskim Związku Piłki Nożnej do rozgrywek czwartoligowych w sezonie 2003/2004. Natomiast Antoni Ptak, przedsiębiorca i właściciel Sportowej Spółki Akcyjnej Piotrcovia Piotrków Trybunalski, wcześniej działający w ŁKS (mistrzostwo Polski w sezonie 1997/98) i Lechii/Polonii Gdańsk, postanowił z końcem sezonu 2002/2003 przenieść z Piotrkowa Trybunalskiego do Szczecina drużynę z II-ligową licencją (Piotrcovia, 10. miejsce w II lidze) i zmienić jej nazwę na MKS Pogoń Szczecin. Mimo kontrowersji, jakie wywołał ten pomysł w szczecińskim środowisku, przedsiębiorca ze Rzgowa zrealizował swoją koncepcję, uzyskując prawa do nazwy, barw i tradycji klubu w wyniku umowy z Pogonią Nową. Do rejestracji nowej spółki doszło 8 lipca 2003 roku. Pierwsza drużyna nowego klubu zajęła miejsce Piotrcovii w II lidze, a miejsce Pogoni Nowej w IV lidze kibice przekazali rezerwom. Trzon zespołu z Piotrkowa uzupełniono o piłkarzy szczecińskich, co pozwoliło zachodniopomorskim kibicom bardziej identyfikować się z klubem kierowanym przez Antoniego Ptaka; niezmieniona pozostała też nazwa Pogoń, co zastrzegło Stowarzyszenie Kibiców (wcześniej Antoni Ptak do nazw ŁKS czy Piotrcovii dodawał dla reklamy swoje nazwisko). Drużyna wygrała rozgrywki II ligi i awansowała do ekstraklasy w sezonie 2003/2004.

Pogoń Nowa skupiła się na prowadzeniu drużyn młodzieżowych (początkowo po dwie drużyny juniorów i trampkarzy). W roku 2004 zespół prowadzony przez Włodzimierza Obsta w walce o ćwierćfinał mistrzostw Polski juniorów starszych pokonał faworyzowaną drużynę Lecha Poznań.

W sezonie 2004/2005 Pogoń zajęła w ekstraklasie 9 miejsce (na 14 zespołów) i została zgłoszona do Pucharu Intertoto. Była to swoista rekompensata ze strony PZPN za nieuczciwe wyeliminowanie Pogoni w ćwierćfinale Pucharu Polski, wskutek fałszywych decyzji sędziego Roberta Werdera, później jednego z bohaterów afery korupcyjnej^[2][3]. W I rundzie Pogoń wyeliminowała mołdawski Tiligul-Tiras Tiraspol, w II rundzie Portowcy odpadli po dwumeczu z czeską Sigmą Ołomuniec.

Zimą 2006 r. Antoni Ptak nie był zadowolony z wyników drużyny w rundzie jesiennej Ekstraklasy (9. miejsce, przy zaległym meczu) i zdecydował się na sprzedaż większości zawodników. Postanowił zastąpić ich graczami brazylijskimi, wyszukiwanymi za oceanem przez jego syna, Dawida Ptaka (formalnie prezesa Pogoni). Swą koncepcję budowy zespołu Antoni Ptak streścił słowami „Pogoń będzie brazylijska, albo żadna”^[4]. Do końca lutego 2006 roku w klubie zatrudniono kilkunastu piłkarzy z Brazylii i Pogoń stała się bodaj jedynym niebrazylijskim klubem na świecie zbudowanym niemal w 100% z zawodników tego kraju. Ewenementem było również „skoszarowanie” drużyny pod Łodzią, w oddalonym od Szczecina niemal o 500 kilometrów^[5] Gutowie Małym, gdzie Antoni Ptak wybudował piłkarski ośrodek szkoleniowy. Piłkarze musieli stamtąd dojeżdżać do Szczecina na mecze rozgrywane „u siebie” i były to ich najodleglejsze wyjazdy na mecze ligowe.

Mecz Legii z Pogonią zakończony wynikiem 3:1 (1:1); w ekipie szczecinian na boisko wyszli m.in. Julcimar, Campos, Otávio, Thiago i Tinga (6 maja 2007).

Kolejnym precedensem w historii szczecińskiego i polskiego futbolu był mecz przeciwko Bełchatowowi (11 kwietnia 2006). Na boisko w Bełchatowie w barwach Pogoni wyszła jedenastka, w składzie której nie było ani jednego Polaka – słowacki bramkarz Boris Peškovič i dziesięciu Brazylijczyków. Mecz zakończył się porażką 0:2^[6]. Na koniec rundy wiosennej sezonu 2005/2006 Pogoń zajęła 11 miejsce.

Wskutek takiej polityki Antoniego Ptaka w sezonie 2006/2007 Pogoń Nowa chciała wystąpić w IV lidze w miejsce drużyny rezerw, ale do porozumienia nie doszło. Od 26 sierpnia 2006 roku Pogoń Nowa, niezależnie od Pogoni Antoniego Ptaka, utworzyła drużynę seniorów i przystąpiła do zachodniopomorskiej B-klasy. Działaczami klubu i zarazem piłkarzami tego zespołu zostali były reprezentant Polski Dariusz Adamczuk oraz były pierwszoligowiec Grzegorz Matlak. Drużyna rozgrywała mecze na bocznym boisku stadionu im. Floriana Krygiera. Pogoń Nowa od razu wywalczyłą łatwo awans do A-klasy (21 zwycięstw i 1 remis, bilans bramek 146:12, najwyższe zwycięstwo18:0, a na wyjeździe 9:0). W meczach gościnnie występowali znakomici przed laty piłkarze Pogoni, zasłużeni dla klubu: Zenon Kasztelan, Zbigniew Kozłowski, Mariusz Kuras, Andrzej Rycak i Adam Kensy.

Natomiast brazylijska Pogoń Antoniego Ptaka w sezonie 2006/2007 zajęła zdecydowanie ostatnie miejsce w I lidze, odnosząc tylko 3 zwycięstwa. Antoni Ptak dokonał wyprzedaży zawodników i negocjował sprzedaż klubu z kilkoma podmiotami, rozważał także przeniesienie drużyny do innego miasta – jednakże pod inną nazwą, gdyż prawo do nazwy, herbu i tradycji szczecińskiego klubu należą do Stowarzyszenia Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin.

Odbudowa

Kupnem Pogoni od Antoniego Ptaka zainteresowani byli dwaj zachodniopomorscy przedsiębiorcy: Artur Kałużny (Szczecin, branża gastronomiczna) i Grzegorz Smolny (Złocieniec, branża drzewna). Jednak 28 czerwca 2007 roku przedstawiciele Antoniego Ptaka, po długich negocjacjach z udziałem przedstawicieli PZPN, ostatecznie odmówili sprzedaży klubu, co oznaczało jego likwidację, utratę licencji i miejsca w II lidze. Nabywcy utworzyli więc spółkę akcyjną na bazie kibicowskiej Pogoni Nowej, do której po wycofaniu się klubu Antoniego Ptaka z rozgrywek powróciło prawo do miejsca w IV lidze, po zespole rezerwowym. 24 lipca utworzono Pogoń Szczecin Spółkę Akcyjną. Udziałowcami spółki zostali Artur Kałużny i Grzegorz Smolny – 50%, Stowarzyszenie Klub Sportowy Pogoń Szczecin Nowa – 25%, Dariusz Adamczuk – 12,5%, Grzegorz Matlak – 12,5%. Stowarzyszenie Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin uzyskując zabezpieczenia formalno-prawne przekazało do nowej spółki prawo do nazwy, barw, herbu i tradycji Pogoni Szczecin^[7]. 25 lipca Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Klubu Sportowego Pogoń Szczecin Nowa, podjęło decyzję o przekazaniu do nowo powstałej spółki akcyjnej Pogoń Szczecin sekcji piłkarskiej^[8]. 31 lipca, po ostatecznym wycofaniu się Antoniego Ptaka ze szczecińskiej piłki, Zachodniopomorski Związek Piłki Nożnej zdecydował, że nowa spółka Pogoń Szczecin warunkowo wystąpi w rozgrywkach czwartoligowych. Uchwała uprawomocniła się po spełnieniu przez spółkę 7 punktów formalno-prawnych^[9]. Od tej pory spółka kontynuuje tradycje Pogoni Szczecin.

Wycofanie Pogoni Szczecin z ligi (rozpoczęcie gry na nowo od IV ligi) spowodowało, że klubowi nie groziły sankcje za udział w aferze korupcyjnej dotyczącej meczów z lat 2002 – 2005, ponieważ władze sportowe nie karały degradacjami, odbieraniem punktów i grzywnami klubów, które same wycofały się z rozgrywek (nowa Pogoń stanowiła formalnie nowy klub). Śledztwo prowadzone w sprawie afery korupcyjnej zakończyło się zaś wyrokami skazującymi dotyczącymi również ustawiania meczów Pogoni, a jedną z osób, której postawiono zarzuty i skazano za korupcję, był syn właściciela Pogoni Antoniego Ptaka, pełniący funkcję prezesa klubu^[10][11].

11 sierpnia 2007 roku Pogoń wystartowała w rozgrywkach IV ligi. Sezon 2007/2008 drużyna zakończyła zwycięsko, a w spotkaniu barażowym dwukrotnie pokonała Zatokę Puck. Dało to Portowcom awans do zreformowanej II ligi. W czerwcu 2008 r. miały miejsce rozmowy z właścicielem Dyskobolii Groclin Grodzisk Wielkopolski, Zbigniewem Drzymałą. Miały one na celu przeniesienie zespołu i miejsca w ekstraklasie z Grodziska do Szczecina, a następnie fuzję obu klubów pod szyldem Pogoni Szczecin. Oznaczałoby to powrót Portowców do ekstraklasy od nowego sezonu. Doświadczenia z Antonim Ptakiem i Piotrcovią spowodowały jednak silny sprzeciw stowarzyszeń kibiców i Pogoń Nowa nie zaakceptowała fuzji z Groclinem. Rozmowy ze Zbigniewem Drzymałą zerwano.

W sezonie 2008/2009 Pogoń Szczecin zajęła 2. miejsce w II lidze grupy zachodniej, awansując do I ligi. W I lidze zespół zatrzymał się na drodze awansów, zajmując w niej w dwóch kolejnych sezonach 5. i 6. miejsce. Natomiast w 2010 r. po raz trzeci awansował do finału Pucharu Polski i po raz trzeci przegrał finał wynikiem 0:1 – tym razem z Jagiellonią Białystok.

Powrót do Ekstraklasy i dalsze lata

10 kwietnia 2012 trenerem Pogoni Szczecin został Ryszard Tarasiewicz^[12]. Grająca wówczas w I lidze Pogoń wywalczyła pod jego wodzą awans do Ekstraklasy^[13], jednak kontraktu z Tarasiewiczem nie przedłużono. Nowym szkoleniowcem został Artur Skowronek^[14], a 19 marca 2013 roku jego następcą został Dariusz Wdowczyk^[15]. W swoim jubileuszowym, czterdziestym sezonie w najwyższej klasie rozgrywkowej Pogoń zajęła 12 miejsce.

W 2013 roku klub obchodził także swoje 65-lecie. Z tej okazji 10 lipca zorganizowano towarzyski mecz z Olympique Lyon, który zakończył się wynikiem 0:0^[16].

Mecz Pogoni z Wisłą Kraków zakończony wynikiem 6:2 (4:1) był spotkaniem z największą liczbą goli w całym sezonie 2016/2017 Ekstraklasy^[17] (19 listopada 2016).

Od czasu wprowadzenia w sezonie 2013/2014 systemu rozgrywek nazywanego ESA 37 (po rozegraniu 30 kolejek ligowych następował podział na dwie grupy po osiem klubów, które rozgrywają rundę finałową systemem każdy z każdym po jednym meczu) Pogoń zaczęła regularnie zdobywać miejsce w finałowej grupie mistrzowskiej. W sezonie 2013/2014 napastnik Pogoni Marcin Robak został królem strzelców ekstraklasy (22 bramki, z czego 21 w Pogoni, pierwszą zdobył dla Piasta Gliwice). W rundzie zasadniczej sezonu 2015/2016 Pogoń zajęła nawet 3. miejsce. Natomiast w rundzie finałowej zespół zawsze grał słabo i nie podejmował walki o wyższe pozycje, spadał w tabeli, a trenerzy eksperymentowali ze składem. W efekcie w latach 2014 i 2015 Pogoń nie wygrała ani jednego meczu w finałowej grupie mistrzowskiej, w roku 2016 dwa, a w roku 2017 jeden. Było to dostrzegane przez komentatorów i kibiców i spotykało się z powszechną krytyką^[18][19].

Objęcie funkcji trenera Pogoni na początku sezonu 2017/2018 przez Macieja Skorżę zakończyło się spektakularną klapą – zespół od kilku lat plasujący się w górnej połówce tabeli zaczął przegrywać mecz za meczem i po 15 kolejkach miał na koncie tylko 2 zwycięstwa, 3 remisy i aż 10 porażek. Wówczas funkcję trenera zajmującej ostatnie miejsce w ekstraklasie Pogoni objął Niemiec Kosta Runjaić i wyprowadził zespół z kryzysu: Pogoń w pozostałej części sezonu uzyskała 10 zwycięstw, 6 remisów i 6 porażek i wprawdzie po raz pierwszy znalazła się w grupie spadkowej, ale utrzymała się bez trudu w ekstraklasie (11. miejsce). W następnym sezonie zespół powrócił do górnej części tabeli, a pozytywnie oceniany trener Kosta Runjaić podpisał długoterminowy kontrakt^[20]. Jednocześnie rozpoczęła się budowa praktycznie nowego stadionu dla Pogoni, poprzez sukcesywną rozbiórkę starych trybun i budowę na ich miejsce nowych^[21][22].

W sezonie 2019/2020 Pogoń w pierwszej części rozgrywek należała do czołówki ekstraklasy, zajmowała miejsce w pierwszej trójce, była liderem. Jednak w przerwie zimowej oraz wiosną 2020 r., gdy rozgrywki wstrzymała pandemia COVID-19, klub opuścili trzej podstawowi zawodnicy linii ataku, którzy do chwili przerwania rozgrywek zdobyli łącznie 16 z 27 bramek strzelonych w 26 meczach^[23]. Po wznowieniu rozgrywek Pogoń zdobyła już tylko 8 bramek w 11 meczach i zakończyła rozgrywki na 6. miejscu^[23]. Krytykowany za osłabianie zespołu prezes Jarosław Mroczek^[24][25] na konferencji prasowej 9 lipca 2020 r. oświadczył, że podjęcie walki o sukces sportowy i start w pucharach europejskich to ryzyko, a najmniej ryzykownym źródłem pozyskania środków są przychody z transferów^[26]. Po tym oświadczeniu główny sponsor, Grupa Azoty Police SA (której prezes Wojciech Wardacki wcześniej sygnalizował, że sponsor nie jest zainteresowany wspieraniem zespołu zajmującego ciągle miejsce w środku tabeli i oczekuje walki o puchary) poinformowała 24 lipca 2020 r., że wycofuje się ze sponsorowania Pogoni: sponsoring nie przynosił oczekiwanych korzyści wizerunkowych, gdyż drużyna nie osiągała zakładanych przez spółkę celów sportowych^[27][28].

Z niepowodzenia i utraty sponsora strategicznego zarząd klubu wyciągnął wnioski i latem 2020 r. drużyny nie osłabiano. W efekcie w sezonie 2020/21 Pogoń na półmetku rozgrywek była liderem, mając tylko 2 porażki na koncie. Gra zespołu wiosną nie była już tak dobra, ale wystarczyła do zdobycia brązowego medalu (czyli czwartego w historii klubu podium Ekstraklasy), przy czym Pogoń miała najlepszą w lidze obronę, natomiast słabszą stroną zespołu był atak^[29]. W tym samym sezonie Pogoń zdobyła również po raz drugi w historii klubu mistrzostwo Polski juniorów^[30].

Innym osiągnięciem klubu był występ zawodnika Pogoni Kacpra Kozłowskiego w reprezentacji Polski na finałach przełożonych z 2020 r. Mistrzostw Europy. Szczecinianin (będący w czasie mistrzostw jedynym w reprezentacji piłkarzem Ekstraklasy) stał się najmłodszym zawodnikiem, jaki kiedykolwiek w finałach tej imprezy grał, bo miał 17 lat i 246 dni w dniu pierwszego występu na Euro (debiutował w reprezentacji mając 17 lat i 163 dni, młodszy w chwili debiutu był tylko Włodzimierz Lubański)^[31]. Kozłowski, choć był juniorem, nie uczestniczył w zdobyciu wspomnianego mistrzostwa Polski juniorów - grał wtedy już w pierwszym zespole (debiutował w ekstraklasie w wieku 15 lat i 7 miesięcy, jako najmłodszy piłkarz w XXI wieku)^[32].

Zajęcie trzeciego miejsca w lidze dało Pogoni prawo do występu w pucharach europejskich, mianowicie w nowo powołanej Lidze Konferencji Europy. Występ zakończył się jednak niepowodzeniem - Pogoń wylosowała wicemistrza Chorwacji NK Osijek i odpadła w II rundzie kwalifikacji (od której zaczynała rozgrywki) po bezbramkowym remisie w Szczecinie i porażce 0-1 na wyjeździe^[33].

W kolejnym sezonie (2021/22) przebieg rozgrywek był dla Pogoni bardzo podobny. Do drużyny powrócił wielokrotny reprezentant Polski, wychowanek klubu Kamil Grosicki. Zespół cały czas był w czołówce ligi, jeszcze na siedem kolejek przed końcem rozgrywek był liderem. Tradycyjnie jednak końcówka była słaba, Pogoń - osłabiona odejściem Kacpra Kozłowskiego w przerwie zimowej - przegrała na własnym stadionie mecze z głównymi rywalami do mistrzostwa. Na kilka kolejek przed końcem swój zamiar odejścia ogłosił trener Kosta Runjaić i w dodatku niemal od razu ujawniono, że przejdzie do Legii Warszawa (co rzeczywiście stało się zaraz po zakończeniu sezonu)^[34]. Z siedmiu ostatnich meczów Pogoń wygrała tylko dwa (po komunikacie o odejściu trenera - już żadnego z czterech) i skończyła rozgrywki ponownie na trzecim miejscu, mimo że w sezonie zdobyła najwięcej punktów w historii swych ligowych występów, wygrała najwięcej meczów (18) i najmniej przegrała (5, wyrównując wynik z sezonu 1986/87)^[35]. Miejsce to było rozczarowaniem dla spodziewających się skutecznej walki o mistrzostwo kibiców^[36]. Po sezonie trenerem zespołu został Szwed Jens Gustafsson, którego klub wykupił ze stanowiska selekcjonera młodzieżowej reprezentacji Szwecji^[37].

1 października 2022 r. zakończyła się przebudowa Stadionu Miejskiego w Szczecinie, na którym Pogoń rozgrywa mecze. Stadion po przebudowie ma 21.163 miejsca (wszystkie pod dachem) na czterech trybunach, a otwarcia dokonano przed meczem z Lechią Gdańsk (wygranym 2:1)^[38][39].

Historia występów Pogoni Szczecin w rozgrywkach ligowych

Trenerzy

Kosta Runjaić – trener Pogoni Szczecin od 2017 do 2022

Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania 1. Jan Dixa 1950 1950 2. Kazimierz Chrostek 1951 1952 3. Zygmunt Czyżewski 1953 1953 4. Henryk Wielga 1954 1954 5. Mieczysław Matyas 1955 31.05.1956 6. Florian Krygier 01.06.1956 31.12.1958 7. Edward Brzozowski 01.01.1959 31.12.1959 8. Florian Krygier 01.01.1960 30.09.1960 9. Edward Brzozowski 01.10.1960 31.12.1961 10. Zygmunt Czyżewski 01.01.1962 30.06.1963 11. Marian Suchogórski 01.07.1963 30.06.1965 12. Stefan Żywotko 01.07.1965 31.12.1969 13. Eugeniusz Ksol 01.01.1970 30.06.1970 14. Karel Kosarz 01.07.1970 30.06.1972 15. Edmund Zientara 01.07.1972 30.06.1975 16. Bogusław Hajdas 01.07.1975 30.06.1977 17. Aleksander Mandziara 01.07.1977 30.06.1978 18. Hubert Fiałkowski 01.07.1978 31.12.1978 19. Konstanty Pawlikaniec 01.01.1979 30.09.1979 20. Jerzy Kopa 01.10.1979 30.06.1982 21. Eugeniusz Ksol 01.07.1982 19.03.1985 22. Maciej Hejn 20.03.1985 30.06.1985 23. Leszek Jezierski 28.07.1985 30.06.1987 24. Jan Jucha 01.07.1987 19.03.1988

Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania 25. Jerzy Jatczak 20.03.1988 30.06.1988 26. Lesław Ćmikiewicz 01.07.1988 10.04.1989 27. Eugeniusz Ksol 11.04.1989 18.10.1989 28. Włodzimierz Obst 19.10.1989 30.06.1990 29. Aleksander Brożyniak 01.07.1990 31.10.1990 30. Jerzy Jatczak 01.11.1990 31.12.1990 31. Eugeniusz Różański 01.01.1991 20.02.1992 32. Leszek Jezierski 21.02.1992 30.06.1992 33. Romuald Szukiełowicz 01.07.1992 31.12.1993 34. Jerzy Kasalik 01.01.1994 31.12.1994 35. Orest Lenczyk 01.01.1995 30.06.1995 36. Janusz Pekowski 01.07.1995 30.06.1996 37. Romuald Szukiełowicz 01.07.1996 30.06.1997 38. Bogusław Baniak 01.07.1997 06.04.1999 39. Leszek Jezierski 07.04.1999 31.05.1999 40. Albin Mikulski 01.07.1999 14.04.2000 41. Mariusz Kuras 15.04.2000 30.06.2000 42. Janusz Wójcik 01.07.2000 20.07.2000 43. Edward Lorens 20.07.2000 28.04.2001 44. Mariusz Kuras 29.04.2001 13.06.2002 45. Albin Mikulski 14.06.2002 31.08.2002 46. Jerzy Wyrobek 04.09.2002 30.06.2003 47. Bogusław Baniak 01.07.2003 30.06.2004 48. Pavel Malura 01.07.2004 09.08.2004

Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania 49. Bogusław Baniak 10.08.2004 07.10.2004 50. Bohumil Páník 08.10.2004 10.05.2005 51. Bogusław Pietrzak 11.05.2005 22.08.2005 52. Bohumil Páník 23.08.2005 15.02.2006 53. José Carlos Serrão 16.02.2006 08.03.2006 54. Bohumil Páník 08.03.2006 17.04.2006 55. Mariusz Kuras 18.04.2006 20.12.2006 56. Libor Pala 21.12.2006 20.03.2007 57. Bogusław Baniak 21.03.2007 30.06.2007 58. Marcin Kaczmarek 01.07.2007 29.11.2007 59. Mariusz Kuras 30.11.2007 14.09.2008 60. Piotr Mandrysz 15.09.2008 16.08.2010 61. Maciej Stolarczyk 17.08.2010 09.11.2010 62. Artur Płatek 10.11.2010 30.05.2011 63. Marcin Sasal 12.06.2011 07.04.2012 64. Ryszard Tarasiewicz 10.04.2012 10.06.2012 65. Artur Skowronek 11.06.2012 19.03.2013 66. Dariusz Wdowczyk 20.03.2013 21.10.2014 67. Ján Kocian 22.10.2014 08.04.2015 68. Czesław Michniewicz 09.04.2015 23.05.2016 69. Kazimierz Moskal 24.05.2016 04.06.2017 70. Maciej Skorża 05.06.2017 30.10.2017 71. Kosta Runjaić 06.11.2017 23.05.2022 72. Jens Gustafsson 15.06.2022 nadal

Prezesi Pogoni

^[40]

Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania 1. Marian Leżohupski 1948–1950 2. Feliks Gawroński 1950–1953 3. Bronisław Skobel 1953–1965 4. Jan Sołtan 1965–1966 5. Bronisław Skobel 1966–1967 6. Wilhelm Pustelnik 1967–1969 7. Józef Michałkiewicz 1969–1971 8. Michał Andruczyk 1972–1977 9. Jerzy Grudziński 1977–1980 10. Edward Wiater 1980–1982 11. Ryszard Karger 1982–1985

Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania 12. Mieczysław Andruczyk 1985–1989 13. Roman Wilczek 1989–1995 14. Adam Wojnarowski 1995–1996 15. Waldemar Folbrycht 1996–1998 16. Krzysztof Lewanowicz 1998–1999 17. Artur Korneluk 1999 18. Sabri Bekdas 1999–2002 19. Les Gondor 2002 20. Piotr Huegel 2002–2003 21. Mirosław Czesny 2003–2004 22. Kazimierz Ćwikła (p.o.) 2004

Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania 23. Krzysztof Waszak 2004–2005 24. Tadeusz Dąbrowski 2005 25. Krzysztof Waszak 2005–2006 26. Zbigniew Koźmiński 2006 27. Kazimierz Ćwikła 2006 28. Krzysztof Waszak 2006 29. Jan Miedziak 2007 30. Artur Kałużny 2007–2011 31. Jarosław Mroczek 2011–nadal

Sukcesy

W kraju

• Wicemistrz Polski (2 razy) – 1987, 2001
• Trzecie miejsce w mistrzostwach Polski (3 razy) – 1984, 2021, 2022
• Finalista Pucharu Polski (3 razy) – 1981, 1982, 2010
• Półfinalista Pucharu Ligi Polskiej (1 raz) – 2000

Na arenie międzynarodowej

• 1/32 finału Pucharu UEFA (2 razy) – 1984/85, 1987/88
• Kwalifikacje Pucharu UEFA (1 raz) – 2001/02
• Kwalifikacje Ligi Konferencji Europy UEFA (2 raz) – 2021/22, 2022/23
• 1. miejsce w grupie Pucharu Intertoto (3 razy) – 1977, 1983, 1987

Juniorzy

• Mistrz Polski juniorów starszych (2 razy) – 1986, 2021
• Wicemistrz Polski juniorów starszych (3 razy) – 1965, 2016, 2017
• Trzecie miejsce w mistrzostwach Polski juniorów starszych (4 razy) – 1960, 2008, 2012, 2014
• Wicemistrz Polski juniorów młodszych (1 raz) – 2018
• Trzecie miejsce w mistrzostwach Polski juniorów młodszych (1 raz) – 2002

Królowie strzelców Pogoni

Sztab trenerski

Budynek klubowy

Funkcja	Imię i nazwisko
Trener	Jens Gustafsson
II trener	Vitor Gazimba
Asystent	Robert Kolendowicz
Szef banku informacji	Sławomir Rafałowicz
Analityk	Przemysław Jasiński
Trener bramkarzy	Andrzej Krzyształowicz
Trener ds. przygotowania fizycznego	Rafał Buryta
Kierownik drużyny	Daniel Strzelecki
Lekarz	Bartosz Paprota
Lekarz	Mariusz Pietrzak
Fizjoterapeuta	Patryk Sobczyk
Fizjoterapeuta	Bartosz Majocha
Osteopata	Michał Żółkiewicz
Dietetyk	Katarzyna Piotrowska

Piłkarze

Obecny skład

Stan na 10 grudnia 2022^[41]

Nr Poz. Piłkarz 1 1 bramkarzBR Dante Stipica 2 2 obrońcaOB Jakub Bartkowski 4 2 obrońcaOB Léo Borges 6 2 obrońcaOB Bartłomiej Mruk 7 3 pomocnikPO Rafał Kurzawa 8 3 pomocnikPO Damian Dąbrowski (kapitan) 9 4 napastnikNA Pontus Almqvist (wypożyczony z FK Rostów) 10 4 napastnikNA Luka Zahovič 11 3 pomocnikPO Kamil Grosicki 13 2 obrońcaOB Konstandinos Triandafilopulos 14 3 pomocnikPO Kamil Drygas 15 3 pomocnikPO Marcel Wędrychowski 17 3 pomocnikPO Mariusz Fornalczyk 18 3 pomocnikPO Michał Kucharczyk 19 4 napastnikNA Kacper Kostorz 20 3 pomocnikPO Alexander Gorgon

Nr Poz. Piłkarz 22 3 pomocnikPO Wahan Biczachczian 23 2 obrońcaOB Benedikt Zech (wicekapitan) 27 3 pomocnikPO Sebastian Kowalczyk (2. wicekapitan) 28 2 obrońcaOB Linus Wahlqvist(ang.) 32 2 obrońcaOB Leonardo Koutris(ang.) 33 2 obrońcaOB Mariusz Malec 41 2 obrońcaOB Paweł Stolarski 61 3 pomocnikPO Kacper Smoliński 70 3 pomocnikPO Stanisław Wawrzynowicz 72 3 pomocnikPO Yadegar Rostami 76 1 bramkarzBR Maciej Kowal 81 1 bramkarzBR Bartosz Klebaniuk 97 2 obrońcaOB Luís Mata 99 3 pomocnikPO Mateusz Łęgowski

Piłkarze na wypożyczeniu

Lista piłkarzy Pogoni Szczecin wypożyczonych do drużyn występujących na poziomie centralnym.

Ekstraklasa Nr Poz. Piłkarz 2 obrońcaOB Kryspin Szcześniak (w Górniku Zabrze)

I liga Nr Poz. Piłkarz 2 obrońcaOB Maciej Białczyk (w Chojniczance Chojnice) 3 pomocnikPO Kacper Łukasiak (w Skrze Częstochowa) 2 obrońcaOB Hubert Sadowski (w Skrze Częstochowa)

II liga Nr Poz. Piłkarz 3 pomocnikPO Kamil Kort (w Kotwicy Kołobrzeg) 2 obrońcaOB Jakub Lis (w Motorze Lublin) 1 bramkarzBR Łukasz Łęgowski (w Olimpii Elbląg) 4 napastnikNA Aron Stasiak (w Olimpii Elbląg)

Numery zastrzeżone

Nr Poz. Piłkarz 5 3 pomocnikPO Edi Andradina[42] 78 4 napastnikNA Olgierd Moskalewicz[42]

Piłkarze Pogoni w Reprezentacji Polski

Pełna lista piłkarzy, którzy wystąpili w meczach seniorskiej Reprezentacji Polski jako zawodnicy Pogoni Szczecin^[43].

Stan na 5 grudnia 2022 roku.

Piłkarze Pogoni w innych reprezentacjach

Pełna lista piłkarzy, którzy wystąpili w meczach seniorskich reprezentacji swoich krajów jako zawodnicy Pogoni Szczecin^[44].

Stan na 5 grudnia 2022 roku.

Lp.	Imię i nazwisko	Reprezentacja	Lata gry	Występów	Goli	Turnieje
1.	Dickson Choto	Zimbabwe	2002	1	0
2.	Sergei Mošnikov	Estonia	2012	5	0
3.	Dušan Perniš	Słowacja	2013	1	0
4.	Ádám Gyurcsó	Węgry	2016–2017	6	2
5.	Wladimer Dwaliszwili	Gruzja	2016	1	0
6.	Spas Delew	Bułgaria	2016–2019	12	2
7.	Lasza Dwali	Gruzja	2017–2018	7	1
8.	Luka Zahovič	Słowenia	2021–	11	0
9.	Wahan Biczachczian	Armenia	2022–	10	2
W sumie:				54	7

Najwięcej meczów w barwach Pogoni

Statystyka jest aktualizowana po zakończeniu każdego sezonu (ostatnia aktualizacja: po sezonie 2021/2022).

Lp.	Imię i nazwisko	Występów	Pierwszy i ostatni mecz w Pogoni
1.	Mariusz Kuras	486	1983–1999
2.	Leszek Wolski	462	1971–1987
3.	Andrzej Miązek	449	1983–1997
4.	Zenon Kasztelan	368	1965–1982
5.	Robert Dymkowski	347	1990–2002
Grający w sezonie 2021/2022[b]			Pierwszy i ostatni mecz w Pogoni
Kamil Drygas		176	2016–
Sebastian Kowalczyk		144	2017–
Hubert Matynia		127	2014–2022
Dante Stipica		105	2019–

Najwięcej goli w barwach Pogoni

Statystyka jest aktualizowana po zakończeniu każdego sezonu (ostatnia aktualizacja: po sezonie 2021/2022).

Lp.	Imię i nazwisko	Goli	Pierwszy i ostatni mecz w Pogoni
1.	Marian Kielec	120	1959–1979
	Robert Dymkowski	120	1990–2002
3.	Leszek Wolski	115	1971–1987
4.	Olgierd Moskalewicz	92	1991–2010
5.	Marek Leśniak	83	1982–1988
Grający w sezonie 2021/2022[c]			Pierwszy i ostatni mecz w Pogoni
Kamil Drygas		36	2016–
Luka Zahovič		14	2020–
Sebastian Kowalczyk		13	2017–
Michał Kucharczyk		13	2020–
Kamil Grosicki		12	2006–

Pogoń w Ekstraklasie

Stan na koniec sezonu 2021/2022.

Pogoń zajmuje 7. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy.

Jubileuszowe mecze w Ekstraklasie

Jubileuszowe gole w Ekstraklasie

Pogoń w rozgrywkach europejskich

Mecze w Lidze Europy
Sezon	Runda	Przeciwnik	Dom	Wyjazd	Ogólnie
1984/85	1R	1. FC Köln	0–1	1–2	1–3
1987/88	1R	Hellas Verona	1–1	1–3	2–4
2001/02	Q	Fylkir Reykjavik	1–1	1–2	2–3

Mecze w Lidze Konferencji Europy
Sezon	Runda	Przeciwnik	Dom	Wyjazd	Ogólnie
2021/22	2Q	NK Osijek	0–0	0–1	0–1
2022/23	1Q	KR Reykjavík	4–1	0–1	4–2
	2Q	Brøndby IF	1–1	0–4	1–5

Mecze w Pucharze Intertoto
Sezon	Runda	Przeciwnik	Dom	Wyjazd	Ogólnie
1965/66	Grupa B4	BSG Chemie Leipzig	1–3	0–1	4. miejsce
		Slovnaft Bratysława	2–3	0–4
		NK Zagreb	3–0	0–2
1976	Grupa 8	Östers Växjö	0–1	0–1	3. miejsce
		Belenenses Lizbona	2–2	0–2
		Næstved BK	3–0	1–1
1977	Grupa 10	SK Sturm Graz	1–0	0–0	1. miejsce
		KB Kopenhaga	2–2	1–1
		CS Chênois	6–1	1–0
1982	Grupa 7	Brage Borlänge	1–0	0–2	2. miejsce
		Sparta Praga	2–0	0–1
		Wiener SC	3–3	4–3
1983	Grupa 3	Werder Brema	2–1	0–4	1. miejsce
		Malmö FF	2–0	1–2
		FC Sankt Gallen	1–1	3–3
1987	Grupa 2	Hammarby Sztokholm	3–0	3–2	1. miejsce
		FC La Chaux-de-Fonds	6–3	4–0
		1. FC Magdeburg	3–1	1–2
1988	Grupa 9	Grasshopper Club Zürich	0–0	0–1	3. miejsce
		Östers Växjö	2–0	0–0
		Pécsi Munkás SC	0–0	1–3
1993	Grupa 3	FC Lausanne-Sport	0–4		4. miejsce
		IFK Norrköping		1–4
		FC København	4–1
		Austria Wiedeń		0–2
1995	Grupa 8	AS Cannes	1–2		5. miejsce
		FC Farul Constanța		1–2
		Dniapro Mohylew	3–3
		FK Bečej		1–2
2005	1R	Tiligul-Tiras Tyraspol	6–2	3–0	9–2
	2R	Sigma Ołomuniec	0–0	0–1	0–1

Mecze w Lidze Młodzieżowej UEFA
Sezon	Runda	Przeciwnik	Dom	Wyjazd	Ogólnie
2021/22	1R	Deportivo La Coruña U-19	3–0	0–4	3–4

Oznaczenia: Q – runda kwalifikacyjna; R – runda eliminacyjna; Grupa – faza grupowa; 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia runda fazy pucharowej; F – finał; k. – rzuty karne; los. – losowanie; dogr. – dogrywka; w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe.

Władze i sponsorzy

Władze Pogoni Szczecin SA

Prezes zarządu: Jarosław Mroczek^[45].
Wiceprezes zarządu: Tomasz Adamczyk^[45].
Członkowie zarządu: Dariusz Adamczuk, Łukasz Machiński^[45].

Sponsorzy

Sponsorzy strategiczni: Miasto Szczecin, Star-Typ Sport, Toyota.
Sponsor techniczny: Capelli Sport^[46].
Pozostali sponsorzy: Drobimex, Bosman, Asprod, Szczecińska Energetyka Cieplna, Port Szczecin-Świnoujście, Pomorze Zachodnie.

Kibice

Pogoń Szczecin jest jednym z dwóch klubów z Pomorza Zachodniego^[d], który występował w Ekstraklasie, dlatego jego kibicowska pozycja w regionie jest najmocniejsza. Kibice Pogoni dominują na niemal całym obszarze dawnego województwa szczecińskiego, a także w powiatach drawskim, choszczeńskim oraz myśliborskim. W regionie kibice Pogoni mają zgodę z fanami Kotwicy Kołobrzeg oraz układ z kibicami MKS-u Karlino i Pogoni Barlinek^[47]. Mniejsze grupy osób wspierających Pogoń występują także we wschodniej części województwa zachodniopomorskiego (wyłączając rejon Koszalina), w północnej części województwa lubuskiego (wyłączając rejon Gorzowa), w Berlinie, Warszawie, Jaworznie czy Opolu Lubelskim^[48].

Kibice Pogoni Szczecin od połowy lat 70. XX wieku z przerwami^[49] przyjaźnili się z fanami Legii Warszawa. Zgoda została zakończona 27 września 2013 roku^[50]. Klubami zagranicznymi z którymi Pogoń utrzymuje bliższe kontakty są to: Újpest FC, Feyenoord Rotterdam, NK Osijek oraz BFC Dynamo^[47].

Jako ogół, za aktywny i zorganizowany doping wyróżnieni zostali dwukrotnie nagrodami głównymi w I i II edycji konkursu Orange Fair Play – za rundę wiosenną sezonu 2004/2005 i rundę jesienną sezonu 2005/2006.

Przedstawiciele sympatyków Pogoni byli jednymi z założycieli Ogólnopolskiego Związku Stowarzyszeń Kibiców, a Robert Jacoszek ze Stowarzyszenia Kibiców Pogoni Szczecin „Portowcy” został członkiem pierwszego zarządu Związku.

Hymn

Autorem hymnu Pogoni Szczecin jest thrashmetalowy zespół muzyczny Quo Vadis. Hymn My Portowcy miał swoją premierę przed meczem ze Stalą Szczecin, 10 maja 2008 roku.

Szczeciński zespół już wcześniej komponował z myślą o Dumie Pomorza – w 2002 roku powstał utwór Pogoń Szczecin wita was, odtwarzany w latach 2002–2008 przed meczami podczas wejścia piłkarzy na murawę.

Podczas meczów domowych Pogoni wraz z pierwszym gwizdkiem sędziego oraz po każdej strzelonej przez gospodarzy bramce na stadionie rozlega się dźwięk syreny okrętowej, mającej symbolizować związki klubu z portem^[51]. Oprócz tego po bramkach Pogoni z głośników rozlega się utwór I will survive w wykonaniu zespołu Hermes House Band (cover utworu autorstwa Glorii Gaynor).

Barwy, herb i strój klubowy

Podstawowy strój sportowy w którym występują piłkarze Pogoni Szczecin jest odzwierciedleniem barw z herbu Szczecina i flagi miasta Szczecina, pierwotnie czerwonych i niebieskich lub obecnie granatowych i bordowych. Od 2015 roku stroje to ponownie tzw. pasiaki; klub zrezygnował z jednolitych granatowych kompletów i wrócił do historycznych koszulek „Portowców” oraz klubowych barw^[52][53]. Producentami strojów klubu na przestrzeni lat były m.in. firmy sportowe: Uhlsport, Adidas, Lotto, Nike, ZINA^[54]. Tradycyjnie koszulka ozdobiona jest też herbem klubowym, w trójkątną tarczę stożkiem skierowanym w dół, na którym widnieje złota ukoronowana głowa gryfa otoczona wieńcem ze stylizowanych gałązek oliwnych, napis „Pogoń” oraz data założenia „1948”^[55]. Herb klubu został zarejestrowany w 2005 roku w urzędzie patentowym^[55].

Ponieważ w herbie Szczecina i godle klubu widnieje głowa pomorskiego gryfa, maskotką Pogoni jest Gryfus, czerwony pomorski gryf ubrany w klubowe barwy. Pogoń Szczecin była pierwszym klubem ekstraklasy, który z inicjatywy kibiców wprowadził na swój stadion maskotkę^[56].

Stadion

Siedziba klubu: Stadion Miejski wraz z obiektami towarzyszącymi

Pogoń swoje mecze w Szczecinie rozgrywa na Stadionie Miejskim. Przed przebudową jego pojemność wynosiła 18 027 miejsc (1572 pod zadaszeniem i 1000 w sektorze kibiców przyjezdnych). Na stadionie wszystkie miejsca dla publiczności zawsze były siedzące. Obiekt dysponował sztucznym oświetleniem o natężeniu 2300 luksów i podgrzewaną płytą głównego boiska o wymiarach 105 × 68 metrów. Najbardziej zagorzali sympatycy Dumy Pomorza, zwykli dopingować swoją drużynę na sektorach 10, 11 i 12, czyli na tak zwanym „młynie”, sektory 17-19 były rodzinne, sektor 23 był dla kibiców gości (przy nieużywanym 22 jako buforze), ponadto część sektorów była wyłączona z użytku z powodu umieszczonych na nich reklam sponsorów i oszczędności.

W trakcie trwającej w latach 2019 - 2022 przebudowy stadionu pojemność została ograniczona najpierw do około 4.000 miejsc na trybunie północnej (widoczne na zdjęciu obok), pozostałe zostały rozebrane i na ich miejscu trwała budowa nowych. Na koniec sezonu 2019/20 ukończona była budowa trybun południowej i zachodniej, na których było około 8.000 miejsc i rozpoczęta była budowa nowej trybuny wschodniej (wcześniej jej nie było).

Stara trybuna północna została rozebrana jesienią 2020 r. (mecze rozgrywano wówczas bez kibiców z powodu pandemii COVID-19). W maju 2021 r., po poluzowaniu restrykcji epidemiologicznych, otwarto dla kibiców prawie całą trybunę południową, większą część zachodniej i łączący je narożnik, co dawało owe 8.000 miejsc^[57]. Na budowie nowej trybuny północnej zawieszono wiechę 5 października 2021 r^[58].

11 września 2022 r. na mecz z Lechem Poznań otwarto większość nowych trybun, oprócz północnej, pod którą wykańczano jeszcze pomieszczenia klubowe, co umożliwiło obejrzenie meczu prawie 17 tysiącom kibiców^[59]. Natomiast uroczystość otwarcia stadionu, połączona z możliwością zwiedzenia nowych pomieszczeń, odbyła się 1 października 2022 r., przed meczem z Lechią Gdańsk. Oficjalnego otwarcia dokonali wiceprezesa UEFA Zbigniew Boniek, prezydent Szczecina Piotr Krzystek i prezes Pogoni Jarosław Mroczek, mecz (przy specjalnych efektach świetlnych) obejrzało ponad 20 tysięcy widzów (ostateczna pojemność stadionu wynosi 21.163 miejsca), a Pogoń wygrała 2:1 z Lechią Gdańsk, zdobywając wtedy prowadzenie w ekstraklasie^[38][39].

Pogoń II Szczecin

Pogoń II Szczecin

Barwy	granatowo-bordowe
Liga	III liga, CLJ
Państwo	Polska
Adres	71-102 Szczecin, ul. Karłowicza 28
Stadion	Boisko nr 2 przy Stadionie im. Floriana Krygiera Szczecin
Trener	Paweł Sikora
Stroje domowe Stroje wyjazdowe

Oprócz pierwszej drużyny Pogoń posiada zespół rezerw występujący w rozgrywkach III ligi oraz Centralnej Ligi Juniorów. Trzon tej drużyny stanowią piłkarze w młodym wieku uzupełniani w meczach piłkarzami pierwszej drużyny.

Sztab trenerski II zespołu

Funkcja	Imię i nazwisko
Trener	Paweł Ozga
II trener	Rafał Andruszko
Asystent	Patryk Dąbrowski
Trener bramkarzy	Maciej Borowski
Trener motoryczny	Przemysław Franczak

Piłkarze

Zawodnicy drużyny rezerw sezonu 2020/21 (stan na 23 sierpnia 2021 r.), którzy nie są zgłoszeni do gry w Ekstraklasie i nie przebywają na wypożyczeniu.

Nr Poz. Piłkarz 1 bramkarzBR Łukasz Łęgowski 2 obrońcaOB Jakub Kuzko 2 obrońcaOB Mateusz Stolarczyk 2 obrońcaOB Jakub Lis 2 obrońcaOB Wojciech Lisowski 3 pomocnikPO Szymon Cybulski 3 pomocnikPO Stanisław Wawrzynowicz 3 pomocnikPO Vadym Załeśkyj 3 pomocnikPO Krystian Rybicki 3 pomocnikPO Bartosz Ława

Nr Poz. Piłkarz 3 pomocnikPO Fabian Pach 3 pomocnikPO David Rajchenberg Gonzalez 3 pomocnikPO Mateusz Rościszewski 3 pomocnikPO Kamil Kort 3 pomocnikPO Kacper Cichoń 3 pomocnikPO Rafał Maćkowski 4 napastnikNA Bartosz Krzysztofek 4 napastnikNA Kacper Zaborski 4 napastnikNA Fabian Grzelka

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Florian Krygier 50 lat piłki nożnej w MKS Pogoń Szczecin 1948-1998, wyd. Morski Klub Sportowy „Pogoń”, 1998, ISBN 83-910750-0-1.

Linki zewnętrzne

• Pogoń Szczecin – strona oficjalna (pol.)