Pohrebyszcze

Pohrebyszcze
Погребище
	; Gmach administracji rejonowej w centrum miasta
	Herb
Państwo	Ukraina
Obwód	winnicki
Data założenia	XII wiek
Powierzchnia	8,7 km²
Wysokość	226 m n.p.m.
Populacja (2019); • liczba ludności	; 9620
Nr kierunkowy	+380 +486
Kod pocztowy	22200-22208
	Położenie na mapie obwodu winnickiego Pohrebyszcze
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Pohrebyszcze
	49°29′12″N 29°16′17″E/49,486667 29,271389
	Portal Ukraina

Pohrebyszcze (ukr. Погреби́ще) – miasto na Ukrainie, nad Rosią, w obwodzie winnickim, siedziba władz rejonu pohrebyszczeńskiego.

Prywatne miasto szlacheckie Pehrebyszcze, położone w województwie bracławskim, w 1627 roku należało do kasztelana krakowskiego Jerzego Zbaraskiego^[2].

Historia

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z XII wieku.

Pohrebyszcze — po Radziwiłłach spadły na Rzewuskich z Radziwiłłówny urodzonych. Kościół r. 1754 był fundowanym przez Radziwiłłów, Kazimierza Michała Hetmana W. ks. Litewskiego i Karola Stanisława jego syna. (...) W Pohrebyszczach zamieszkał Adam Rzewuski, kasztelan Witebski, poseł do Danii, potém senator Rossyjski, ożeniony z Rdułtowską; był ojcem licznej rodziny. Kilku nadobnych panien i 3ch synów, z których Henryk Rzewuski znany jako znakomity pisarz; drugi Adam osiągnął wyższe stopnie w służbie rosyjskiej. (...)^[3]

Należały do ks. Janusza Zbaraskiego. Na znajdującym się tu zamku należącym do Rzewuskich urodziły się siostry Ewelina, późniejsza żona Honoriusza Balzaca oraz Karolina.

W 1919 oddziały ukraińskie dokonały pogromu, pozbawiając życia 350-400 żydowskich mieszkańców^[4].

W 1938 Pohrebyszcze otrzymały status osiedla typu miejskiego, a od 1984 - status miasta^[5].

Ludność w 1989 liczyła 11 705 mieszkańców^[5]^[6].

W 2013 liczyła 9898 mieszkańców^[7].

Pałac

Pałac wybudowany przed 1786 r. w stylu klasycystycznym przez Stanisława Ferdynanda Rzewuskiego na murach starego zamku Wiśniowieckich^[8], pałac posiadał skrzydła i był postawiony na planie podkowy
pałac wybudowany przed 1861 r. w stylu neogotyku angielskiego przez Adama Rzewuskiego^[8], z wieżyczkami^[9].

Galeria

Pałac Rzewuskich wybudowany przed 1861. Akwarela N. Ordy
Synagoga i kościół parafialny. Rysunek N. Ordy, 1872
Rada miejska
Park
Dworzec autobusowy

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.14
↑ Latyfundia książąt Zbaraskich w XVI i XVII wieku, w: Przegląd Nauk Historycznych 2009, R. VIII, nr 1, s. 67.
↑ Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, na str. 603
↑ E. Tcherikower, G. Nachshen: The Pogroms in Ukraine in 1919. [dostęp 2013-02-12]. (ang.). G. Nachsen: Remembering the Pogrebishche pogrom of 1919. 2009-10-28. [dostęp 2013-01-16]. (ang.).
↑ ^a ^b Погребище // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 2. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.161
↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.43
↑ ^a ^b RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 313-321, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
↑ Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 87.

Linki zewnętrzne

Pohrebyszcze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 522 .
Pohrebyszcze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 477 .
Nieoficjalna strona miasta (ukr.)

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.14

[2] Latyfundia książąt Zbaraskich w XVI i XVII wieku, w: Przegląd Nauk Historycznych 2009, R. VIII, nr 1, s. 67.

[3] Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, na str. 603

[4] E. Tcherikower, G. Nachshen: The Pogroms in Ukraine in 1919. [dostęp 2013-02-12]. (ang.). G. Nachsen: Remembering the Pogrebishche pogrom of 1919. 2009-10-28. [dostęp 2013-01-16]. (ang.).

[autogenerated2-5] Погребище // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 2. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.161

[6] Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу

[7] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.43

[Aftanazy-8] RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 313-321, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .

[Memento2-9] Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 87.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne