Pointer

Pointer

Pointer
Inne nazwy	English pointer
Kraj patronacki	Wielka Brytania
Kraj pochodzenia	Wielka Brytania[1]
Wymiary
Wysokość	63 – 69 cm
Masa	20 – 30 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa VII, Sekcja 2, nr wzorca 1

Pointer – jedna z ras psów, należąca do grupy wyżłów, zaklasyfikowana do sekcji wyżłów brytyjskich i irlandzkich. Stanowi osobną podsekcję Pointerów. Typ wyżłowaty^[2]. Podlega próbom pracy^[1].

Rys historyczny

Dokładne pochodzenie rasy nie jest znane. Wiadomo, że pointer powstał w Wielkiej Brytanii^[3]. Przypuszcza się, że jego przodkami były legawce (psy myśliwskie wykorzystujące górny wiatr) z Włoch, Hiszpanii oraz Portugalii, przywiezione na Wyspy Brytyjskie przez oficerów angielskich po zakończeniu hiszpańskiej wojny sukcesyjnej w 1713 roku, a następnie krzyżowane z psami ras takich jak foxhound, greyhound, seter czy bloodhound. Nazwa rasy pochodzi od angielskiego wyrazu "point" ("wskazywać"). Nawiązuje ona do zastygania psa tej rasy w bezruchu z wyciągniętą przednią łapą, wskazującą myśliwemu położenie zwierzyny. Pierwotnie pointer używany był do wystawiania zajęcy, które następnie były gonione przez charty lub do wystawiania ptactwa, które było płoszone przez płochacze i łowione w sieci. Rasa zyskała dużą popularność po 1700 roku, kiedy to upowszechniło się polowanie na ptaki z bronią palną, jako że pointer umiał precyzyjnie wskazywać miejsce, w którym znajdowała się zwierzyna.

Zachowanie i charakter

Pies o żywym usposobieniu, lubiący ruch i przestrzeń. Konsekwentnie wychowywany w miarę łatwy w prowadzeniu. Wyżeł o dużej pasji myśliwskiej, szybki i wytrzymały. Odznacza się schludnością. Prawidłowo ułożony pointer nie powinien wykazywać skłonności do agresji oraz płochliwości^[4]. Zwykle łatwo akceptuje dzieci, ale przy zaniedbaniu wczesnej socjalizacji może przejawiać instynkty łowieckie w stosunku do mniejszych zwierząt domowych.

Profil głowy pointera

Wygląd

Budowa

Głowa: silnie zaznaczony przełom, połączony z lekko wklęsłą kufą. Zgryz nożycowy.

Oczy: okrągłe; orzechowe u jasnych, brązowe u ciemniej umaszczonych psów.

Nos: szeroki, ciemny, z nieco wklęsłym grzbietem.

Uszy: osadzone raczej wysoko, zwisające blisko głowy.

Szyja: długa, sucha, bez podgardla.

Tułów: mocny, z wysokim kłębem i płynną linią grzbietu.

Kończyny: długie, proste, mocne, dobrze umięśnione, ustawione równolegle. Łapy okrągłe, zwarte, z wysklepionymi palcami i mocnymi opuszkami^[5].

Ogon: prosty, średniej długości, zwężający się od nasady ku końcowi, trzymany na równi z linią grzbietu, co podkreśla pozycję stójki przy wystawianiu.

Sylwetka: doskonale umięśniona, zwarta, smukła, w kształcie krótkiego prostokąta, proporcjonalna, z wysokim kłębem i płynną linią grzbietu, lekko opadającą w kierunku zadu. Klatka piersiowa szeroka, pojemna, głęboka^[6].

Szata i umaszczenie

Włos jest gładki, krótki i gęsty, maść różnorodna (cytrynowa, czarna, pomarańczowa, wątrobiana – zwykle połączone z białym).

Zdrowie i pielęgnacja

Psy tej rasy wymagają regularnego ruchu na świeżym powietrzu i są dość odporne na wysokie temperatury, ale źle znoszą mrozy. Najczęściej spotykane u psów tej rasy dolegliwości to choroby skóry, dystrofia oraz głuchota. Długość życia: 12 do 14 lat.

Użytkowość

Od momentu wynalezienia broni palnej pointer jest używany do polowań jako wyżeł wielostronny. W Wielkiej Brytanii wystawia ptactwo w polu suchym, na terenie Europy kontynentalnej jest bardziej wszechstronny – wystawia i aportuje, także z wody.

Obecność w kulturze

Filatelistyka

Poczta Polska wyemitowała 3 lutego 1969 r. znaczek pocztowy przedstawiający głowę pointera o nominale 8,5 zł, w serii Rasy psów. Druk w technice offsetowej na papierze kredowym. Autorem projektu znaczka był Janusz Grabiański. Znaczek pozostawał w obiegu do 31 grudnia 1994 r.^[7].

Przypisy

Bibliografia

• Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
• Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 255. ISBN 83-7073-122-8.
• Izabela Przeczek: Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania. Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2016. ISBN 978-83-8059-273-5.
• Bonnie Wilcox, Chris Walkowicz: Atlas ras psów świata. Warszawa: Muza SA, 1997. ISBN 83-7079-617-6.