Pokój paryski (1947)
Ten artykuł od 2010-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Data | 10 lutego 1947 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Przyczyna | |||
Strony traktatu | |||
|
Pokój paryski – podpisany 10 lutego 1947 roku układ pokojowy pomiędzy byłymi sojusznikami III Rzeszy: Rumunią, Węgrami, Austrią, Finlandią, Bułgarią i Włochami a aliantami. Dotyczył on też innych członków koalicji hitlerowskiej i antyhitlerowskiej. Traktaty zostały przygotowane przez Radę Ministrów Spraw Zagranicznych i konferencję 21 państw[1].
Wszystkie układy spisano w języku angielskim i rosyjskim, zaś układ z Włochami także we francuskim.
Depozytariuszem układu z Włochami został rząd Francji, pozostałych ZSRR.
Do nabrania siły wymagana była ratyfikacja przez dane państwo oraz przez USA, Wielką Brytanię i ZSRR, układu z Włochami także przez Francję.
Postanowienia wobec państw
Rumunia
- Besarabię i północną Bukowinę przekazano ZSRR,
- Południową Dobrudżę przyznano Bułgarii, potwierdzając układ w Krajowej z 1940 r.
- Rumunia odzyskała od Węgier północny Siedmiogród, utracony w sierpniu 1940 po drugim arbitrażu wiedeńskim
- pozwolono Armii Radzieckiej na stacjonowanie w tym kraju,
- ogłoszono konieczność zapłacenia reparacji wojennych na rzecz ZSRR w wysokości 300 milionów dolarów, według ich wartości z roku 1938.
Węgry
- Północny Siedmiogród zwrócono Rumunii,
- Wojwodinę oddano Jugosławii,
- granica z Czechosłowacją wróciła do stanu z roku 1937,
- dodatkowo przekazano Czechosłowacji 3 wioski na tzw. przyczółku Bratysławskim: Rusovce, Jarovce i Čunovo (Oroszvár, Horvátjárfalu i Dunacsún)
- Ruś Zakarpacka została przekazana ZSRR,
- ogłoszono konieczność zapłacenia reparacji wojennych w dolarach, według ich wartości z roku 1938:
- na rzecz ZSRR w wysokości 200 milionów dolarów,
- na rzecz Czechosłowacji i Jugosławii w wysokości 100 milionów dolarów,
- pozwolono Armii Radzieckiej na stacjonowanie w tym kraju.
Austria
- Przywrócono granice z 1937 roku,
- Kraj Sudetów (niem. Sudetenland) oddano Czechosłowacji,
- Słowenię oddano Jugosławii,
- kraj i jego stolica zostały podzielone na cztery strefy okupacyjne[2],
- zapowiedziano wolne wybory parlamentarne,
- zdelegalizowano partie odwołujące się do idei NSDAP.
Finlandia
- Port Petsamo i południowo-wschodnią Karelię oddano ZSRR,
- dzierżawa przez ZSRR bazy wojskowej Porkkala na 50 lat, w praktyce do 1956 roku,
- potwierdzono demilitaryzację Wysp Alandzkich,
- ogłoszono konieczność zapłacenia reparacji wojennych na rzecz ZSRR w wysokości 300 milionów dolarów, według ich wartości z roku 1938. Wyłącznie Finlandia wywiązała się z całości zobowiązań.
Bułgaria
- Południowa Dobrudża, przejęta od Rumunii w 1940 r., pozostała w granicach Bułgarii,
- Macedonię przyłączono do Jugosławii,
- północne wybrzeże Morza Egejskiego zwrócono Grecji,
- pozwolono Armii Radzieckiej na stacjonowanie w tym kraju,
- obciążono koniecznością wypłaty reparacji wojennych w dolarach, według ich wartości z roku 1938:
- na rzecz Grecji w wysokości 45 milionów dolarów,
- na rzecz Jugosławii w wysokości 25 milionów dolarów.
Włochy
- Libię podzielono na dwie części − Fazzan był administrowany przez Francję, a Trypolitania i Cyrenajka przez Anglię,
- wschodnia Somalia została przekazana pod zarząd Wielkiej Brytanii,
- uznano niepodległość Etiopii oraz Albanii,
- Erytrea została przekazana pod zarząd Wielkiej Brytanii (Na okres lat 1952–1993 stała się częścią Etiopii),
- Rodos i inne wyspy greckie przekazano Grecji,
- Istrię, zachodnią Słowenię i Kosowo z Czarnogórą zwrócono Jugosławii,
- naniesiono niewielkie korekty graniczne na granicy alpejskiej, na korzyść Francji (m.in. Mont Chaberton),
- ogłoszono konieczność zapłacenia reparacji wojennych w dolarach, według ich wartości z roku 1938:
- na rzecz Jugosławii w wysokości 125 milionów dolarów,
- na rzecz Grecji w wysokości 105 milionów dolarów,
- na rzecz ZSRR w wysokości 100 milionów dolarów,
- na rzecz Etiopii w wysokości 25 milionów dolarów,
- na rzecz Albanii w wysokości 5 milionów dolarów.
Polska jest stroną traktatu z Włochami[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Justyna Zając , Ryszard Zięba, Polska w stosunkach międzynarodowych 1945–1989, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2009, s. 66, ISBN 978-83-7611-501-6, OCLC 751188535 .
- ↑ Status okupacyjny zakończony przez austriacki traktat państwowy z 1955.
- ↑ Traktat Pokoju z Włochami, podpisany w Paryżu 10 lutego 1947 r. (Dz.U. z 1949 r. nr 50, poz. 378) ratyfikowany zgodnie z ustawą z 14 listopada 1947 r. (Dz.U. z 1947 r. nr 72, poz. 445).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
this is the flag of the Soviet Union in 1936. It was later replaced by File:Flag of the Soviet Union (1955-1980).svg.
The Canadian Red Ensign used between 1921 and 1957.
This image has compared for accuracy (mainly colors) using an image from World Statesmen. The only change is making the maple leaves green from red. This image has compared for accuracy (mainly colors) using an image from World Statesmen. The most recent version of this image has changed the harp into one with a female figure; see [http://flagspot.net/flags/ca-1921.html FOTW
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Romania (28 March 1948 - 24 September 1952)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
Flag of Romania (28 March 1948 - 24 September 1952)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
Flag of Hungary from mid/late 1946 to 20 August 1949 and from 12 November 1956 to 23 May 1957.
Flaga Finlandii
Flag of Italy from 1946 to 2003, when exact colors were specified.
The flag of the United Kingdom (3:5 version). This flag is the Union Flag in the 3:5 ratio exclusively used on land. At sea, the correct ratio is 1:2.
this is the flag of the Soviet Union in 1936. It was later replaced by File:Flag of the Soviet Union (1955-1980).svg.
Rt. Hon. W.L. Mackenzie King and colleagues at the Paris Peace Conference, Palais du Luxembourg. (L.-r.:) Norman Robertson, Rt. Hon. W.L. Mackenzie King, Hon. Brooke Claxton, Arnold Heeney.