Pokój w Bazylei (22 lipca 1795)

Pokój w Bazylei
Traité de Bâle
Data22 lipca 1795
MiejsceBazylea
Strony traktatu
 Francja Hiszpania
Przywódcy
Manuel Godoy

Pokój w Bazylei – traktat pokojowy zawarty 22 lipca 1795 w Bazylei pomiędzy rewolucyjną Francją a Hiszpanią pod panowaniem Karola IV. Kończył wojnę trwającą w latach 1793–1795 na granicy Pirenejów.

W obliczu rewolucji francuskiej Hiszpania pozbawiona stałego sojusznika przyłączyła się do I koalicji antyfrancuskiej razem z Królestwem Prus i Austrią. Wojska hiszpańskie zaatakowały Francję na granicy Pirenejów. Początkowo odnosiły sukcesy pod dowództwem generała Ricardosa, ale po jego śmierci w 1794 roku nastąpiła seria niepowodzeń. Prusy wycofały się z sojuszu i zawarły z Francją pierwszy pokój w Bazylei 5 kwietnia 1795. Osłabienie koalicji kontrrewolucyjnej przez odejście Prus i dalsze niepowodzenia militarne skłoniły także Hiszpanię do zawarcia pokoju 22 lipca 1795 w tym samym mieście. Na jego mocy Francji odstąpiono hiszpańską część wyspy Santo Domingo, a granice na Pirenejach pozostały bez zmian[1][2]. Pomimo mało korzystnego dla Hiszpanii rozwiązania, odpowiedzialny za zawarcie pokoju pierwszy sekretarz stanu Manuel Godoy otrzymał w nagrodę tytuł „księcia Pokoju”[2].

Przypisy

  1. ↑ Tadeusz Miłkowski, Paweł Machcewicz: Historia Hiszpanii. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 225–226. ISBN 83-04-04629-6.
  2. ↑ a b Julio Valdeón Baruque, Antonio Domínguez Ortiz, Manuel Tuñón de Lara: Historia Hiszpanii. Kraków: Universitas, 1997, s. 348. ISBN 978-83-242-0796-1.

Media użyte na tej stronie