Pokój w Landsbergu

Pokój w Landsbergu

Data	1329
Miejsce	Gorzów Wielkopolski
Przyczyna	Wojna polsko-brandenburska
Strony traktatu
Zjednoczone Królestwo Polskie Wielkie Księstwo Litewskie Marchia Brandenburska
Przywódcy
Władysław I Łokietek Ludwik V Bawarski

Pokój w Landsbergu – podpisany w 1329 roku układ pomiędzy margrabią brandenburskim Ludwikiem (Starszym) Wittelsbachem a wojewodą poznańskim Wincentym z Szamotuł herbu Nałęcz, działającym na polecenie króla polskiego Władysława I Łokietka. Pokój ten zakończył trwającą od 1326 wojnę i został zawarty na okres trzech lat^[1].

Tło historyczne i postanowienia pokoju

W trzy lata po wygaśnięciu w 1320 roku rodu Askańczyków rządzących Brandenburgią, cesarz Ludwik IV osadził w kwietniu roku 1323 na tronie swojego syna, także Ludwika^[2]. Na ten fakt zareagował papież Jan XXII, który nałożył (23 marca 1324) klątwę na cesarza, oraz wezwał na pomoc władców Pomorza Zachodniego (10 sierpnia 1325) i (niezależnie) Polski (oba władztwa zawarły przymierze już wcześniej — 18 czerwca 1325). Na apel odpowiedział Władysław I Łokietek, który wyruszył na wiosnę 1326 roku na Brandenburgię na czele wojsk polskich i litewskich (o udziale w niej książąt pomorskich nic nie wiadomo). Działania najeźdźców cechowało okrucieństwo, a ziemie Nowej Marchii spustoszono, tym samym znacznie osłabiając pozycję Wittelsbachów^[3]. Wyprawa nie przyniosła jednak wymiernych zysków, ponadto papież nie poparł jej oficjalnie^[1]. Książęta zachodniopomorscy już 25 sierpnia 1326 roku zawarli z Brandenburgią układ o zawieszeniu broni^[3]. W 1327 roku Królestwo Polskie zostało zaatakowane z dwóch stron przez zakon krzyżacki i Czechów^[1].

W tej sytuacji oba kraje, zniszczone wojną, zgodziły się na traktat pokojowy. Popierały go także dwa arystokratyczne rody — wielkopolski Nałęczów i brandenburski von Wedel^[4], które były powiązane ze sobą gospodarczo. Rozejm został podpisany w Landsbergu. Na jego podstawie do Polski została przyłączona ziemia międzyrzecko-skwierzyńska^[5]. Gwarantem pokoju był Wincenty z Szamotuł, który zobowiązał się wypowiedzieć posłuszeństwo królowi polskiemu w razie wybuchu wojny, oraz przepuścić wojska brandenburskie przez Wielkopolskę bez stawiania oporu^[4].

Przypisy