Polecenie zapłaty

Ten artykuł od 2019-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Polecenie zapłaty – oznacza usługę płatniczą polegającą na obciążeniu rachunku płatniczego płatnika, w przypadku gdy transakcja płatnicza została zainicjowana przez odbiorcę na podstawie zgody udzielonej przez płatnika na rzecz odbiorcy, dostawcy usług płatniczych odbiorcy lub dostawcy usług płatniczych samego płatnika[1].

Podstawą prawną polecenia zapłaty jest ustawa o usługach płatniczych, ustawa prawo bankowe oraz porozumienie międzybankowe w sprawie stosowania polecenia zapłaty z dnia 1 czerwca 1998 r.

Na mocy aneksu nr 8 do Porozumienia z dniem 1 czerwca 2019 zgoda pozyskana przez wierzyciela nie musi być rejestrowana w banku płatnika celem realizacji polecenia zapłaty. Odbiorca jest zobowiązany posiadać ważną zgodę, w szczególności jest zobowiązany potwierdzić prawo dłużnika do dysponowania rachunkiem wskazanym na zgodzie.

Przeprowadzanie rozliczeń w tej formie wymaga, aby zarówno płatnik, jak i odbiorca posiadali rachunki w bankach, które zawarły porozumienie o stosowaniu polecenia zapłaty, a płatnik wyraził zgodę na obciążanie jego rachunku w tej formie. Zgodę tę może w każdym czasie wycofać. W przeciwieństwie do polecenia przelewu stroną inicjującą jest odbiorca. Uznanie rachunku odbiorcy następuje po uzyskaniu środków przez jego bank od banku płatnika, wystarczających do pokrycia dyspozycji.

Ograniczenia wynikające z uregulowań prawnych:

  • rozliczane mogą być jedynie płatności w złotych polskich,
  • płatnik może odwołać zrealizowaną transakcję polecenia zapłaty:
    • 56 dni kalendarzowych w przypadku, gdy dłużnikiem jest osoba fizyczna nie wykonująca działalności gospodarczej;
    • 5 dni roboczych – w przypadku pozostałych podmiotów;
  • płatnik może czasowo zablokować (a w późniejszym czasie przywrócić) realizację poleceń zapłaty dla określonego odbiorcy bez wycofywania zgody.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniająca dyrektywy 2002/65/WE, 2009/110/WE, 2013/36/UE i rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 oraz uchylająca dyrektywę 2007/64/WE (CELEX: 32015L2366).

Bibliografia

Linki zewnętrzne