Polerowanie

Polerowanie – obróbka wykańczająca, która ma na celu uzyskanie żądanej gładkości/chropowatości i połysku powierzchni przedmiotu polerowanego (z zachowaniem cech geometrii), wykonanego najczęściej z metalu, szkła, tworzyw sztucznych.

Polerowanie dokonywane jest zwykle za pomocą miękkich (filcowych) tarcz i materiałów ściernych (np. past polerskich) lub metodami elektrochemicznymi. Wyróżnia się:

• polerowanie chemiczne
• polerowanie elektrolityczne (elektrochemiczne), elektropolerowanie
• polerowanie hydrodynamiczne (strumieniowe)
• polerowanie ścierne (ręczne lub mechaniczne)
• polerowanie ogniowe (palnikami gazowymi)

Polerowanie szkła

Wyróżnia się polerowanie przy pomocy:

• Filcu (najszybsze, ale najmniej dokładne)
• Gąbki poliuretanowej, szybkie i bardzo dokładne, ale wymaga precyzyjnych narzędzi.
• Smoły polerskiej (mieszanina kalafonii, wosku pszczelego oraz gipsu), bardzo wolne, bardzo dokładne.
• Tarczy bawełnianej (szybkie i dokładne).
• Palników gazowych.

Środkiem ściernym przy polerowaniu szkła najczęściej jest tlenek ceru zmieszany z wodą.

Polerowanie drewna

Polerowanie drewna pozwala usunąć wszelkie niedoskonałości z powierzchni materiału oraz nadać mu odpowiednią fakturę i grubość. Wyróżnia się dwie metody polerowania:

• ręczne (z użyciem papieru ściernego),
• maszynowe (z pomocą specjalistycznych urządzeń).

Ręczne polerowanie drewna wymaga doboru papieru o odpowiedniej gradacji (uziarnieniu). Im większy stopień gradacji papieru, tym większy stopień tarcia, co z jednej strony może skutkować dokładniejszym szlifem, lecz z drugiej zwiększa ryzyko uszkodzenia powierzchni. W rzemiośle o wiele częściej korzysta się z techniki maszynowej, gdyż jest ona o wiele wydajniejsza^[1].

Zobacz też

• docieranie
• obróbka wygładzająca

Przypisy