Polewacze

Polewacze
Палевачы
Полевачи
Państwo

 Białoruś

Obwód

witebski

Rejon

głębocki

Sielsowiet

Prozoroki

Populacja (2009)
• liczba ludności


34[1]

Położenie na mapie Białorusi
Ziemia55°16′56″N 28°13′22″E/55,282222 28,222778
Portal Białoruś

Polewacze (biał. Палевачы; ros. Полевачи) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Prozoroki.

Znajduje tu się przystanek kolejowy Polewacze, położony na linii Połock – Mołodeczno.

Historia

W czasach zaborów w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[2].

W latach 1921–1945 majątek i osada kolejowa leżały w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie dziśnieńskim, w gminie Prozoroki[3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 82 osoby, 55 było wyznania rzymskokatolickiego, 15 prawosławnego a 12 mojżeszowego. Jednocześnie 16 mieszkańców zadeklarowało polską, 54 białoruską a 12 żydowską przynależność narodową. Było tu 9 budynków mieszkalnych[4]. W 1931 majątek w 5 domach zamieszkiwało 33 osób, a osadę kolejową w 1 domu 14 osób[5].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Prozorokach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Prozorokach[6].

Ulokowana tu była kompania graniczna KOP „Polewacze”.

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR[7][8]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR[9].

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

Uwagi

  1. ↑ Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy

  1. ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. ↑ wieś Polewacze na mapie (rejon głębocki, obwód witebski), www.radzima.net [dostęp 2022-03-16].
  3. ↑ gmina wiejska Prozoroki. Radzima. [dostęp 2019-08-02]. (pol.).
  4. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 70.
  5. ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 24.
  6. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1340.
  7. ↑ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf.
  8. ↑ okupacja sowiecka ziem polskich, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-04-03].
  9. ↑ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.

Bibliografia

Gmina Prozoroki (II Rzeczpospolita)
Miasteczko
Wsie
Zaścianek
Kolonie
Folwarki
Majątki
Osada tartaczna
Osada kolejowa
Osada
Koszarka kolejowa
Osada wojskowa
Okolica szlachecka

Media użyte na tej stronie