Poli(dimetylosiloksan)

Ten artykuł od 2018-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Poli(dimetylosiloksan)

Nazewnictwo Inne nazwy i oznaczenia PDMS, dimetykon, E900
Ogólne informacje
Wygląd	bezbarwna, bezwonna, czysta ciecz[1]
Identyfikacja
Numer CAS	63148-62-9
DrugBank	DB11074
Właściwości Gęstość 0,980 g/cm³[1]; ciecz Prężność pary 7 hPa (20 °C)[1] Biokompatybilność wysoka
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-02-06] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki). Temperatura zapłonu 321 °C (zamknięty tygiel)[1] Numer RTECS TQ2690000
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	P03AX05

Poli(dimetylosiloksan), dimetykon, E900 – organiczny związek chemiczny, polimer z grupy silikonów, którego główny łańcuch składa się z połączonych na przemian atomów tlenu i krzemu, przy czym atomy krzemu podstawione są dwiema grupami metylowymi.

PDMS jest polimerem silnie hydrofobowym, przepuszczalnym dla gazów i przezroczystym w stosunkowo szerokim zakresie UV-VIS (230–700 nm). Jest używany między innymi do produkcji soczewek kontaktowych, jako dodatek do żywności (oznaczany symbolem E900), składnik kosmetyków (Dimethicone w systemie INCI^[2]) jako izolator czy smar. Jest również popularnym materiałem do wykonywania mikrosystemów chemicznych (tzw. Lab-On-a-Chip).

Zastosowanie medyczne

Dimetykon jest stosowany jako lek zmniejszający napięcie powierzchniowe pęcherzyków powietrza, umożliwiający resorpcję uwolnionego gazu i wydalenie na drodze perystaltyki. Likwiduje uczucie napięcia i bólu związanego ze wzmożonym gromadzeniem się gazu w jelitach. Jest również składnikiem simetykonu, stosowanego w podobnych wskazaniach.

Wskazania

• nadmierne tworzenie się i gromadzenie gazów w przewodzie pokarmowym
• wzdęcia
• niestrawność
• uczucie pełności
• przygotowanie do badań diagnostycznych RTG i USG

Przeciwwskazania

• nadwrażliwość na lek

Działania niepożądane

• zaparcia
• stany zapalne (przy stosowaniu na skórę)

Preparaty

• Esputicon – granulat 3%, kapsułki 0,03 g, krople 0,02 g
• Silol 350 F – płyn, aerozol 0,367 g/ml
• Silol 1000 F – płyn

Dawkowanie

Doustnie. Wielkość i sposób przyjmowania dawki zależy od preparatu. Zwykle 100–200 mg 3 razy na dobę.

Przypisy

Bibliografia

• Indeks leków Medycyny Praktycznej 2005, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, ISBN 83-7430-006-X .