Polieny

Polieny – organiczne związki chemiczne z grupy olefin, w których występuje więcej niż jedno wiązanie podwójne, zazwyczaj typu węgiel-węgiel, C=C[1]. Pierścieniowe odpowiedniki polienów to cyklopolieny.

Polieny dzieli się na:

  • dieny – w których występują dwa wiązania podwójne C=C, w tym:
    • alleny – w których wiązania podwójne są skumulowane (występują bezpośrednio koło siebie, tj. tworzą układ C=C=C)[1]
    • dieny sprzężone – w których wiązania podwójne znajdują się w układzie sprzężonym (rozdzielone są jednym wiązaniem pojedynczym, tj. tworzą układ C=C−C=C)[1]
    • heterodieny – w których jeden atom węgla w wiązaniu podwójnym zastąpiony jest heteroatomem, np. C=O[1]
    • dieny izolowane – w których wiązania podwójne rozdzielone są kilkoma wiązaniami pojedynczymi
  • trieny, tetraeny itd. – w których występują odpowiednio trzy, cztery itd. wiązania podwójne C=C.

Do polienów nie zalicza się węglowodorów aromatycznych (pomimo że formalnie zawierają wiązania podwójne)[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d diens, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.D01699, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).
  2. ↑ olefins, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.O04281, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).