Polikardiografia

Polikardiografia – jest techniką diagnostyczną (grupa metod polielektrograficznych) układu sercowo-naczyniowego opartą na równoczesnej rejestracji zapisu zjawisk elektrycznych, akustycznych oraz pulsu ciśnienia krwi. Polikardiografia wypełnia więc lukę pozostawioną przez elektrokardiografię w zakresie diagnozowania:

  • niedomykalności zastawek,
  • utraty sprężystości łuku aorty lub innych tętnic jako przyczyny chronicznego nadciśnienia tętniczego,
  • przewężeń tętniczych na tle miażdżycowym itp.

Polikardiografia jest wypierana ostatnio przez dopplerowskie metody ultrasonograficzne, umożliwiające dokładniejsze określenie tzw. objętości wyrzutowej – podstawowego parametru mechanicznego reprezentującego pracę układu sercowo-naczyniowego. Nadal jednak powinna być brana pod uwagę jako niedrogie urządzenie diagnostyczne rozszerzające możliwości standardowej elektrokardiografii.

Do technik kardiograficznych zalicza się:

  • fonokardiografię (FKG), która jest zapisem zjawisk akustycznych powstających podczas pracy serca,
  • sfigmografię – rejestrację tętna tętniczego,
  • apekskardiografię – rejestrację uderzenia koniuszkowego serca.

Każdy z tych sygnałów może być rejestrowany współbieżnie z elektrokardiogramem za pomocą rejestratora wielokanałowego. Jedynym wymaganym środkiem technicznym jest odpowiedni przetwornik (kardiomikrofon lub piezosfigmometr) i przystawka dopasowująca parametry elektryczne sygnału do wejść typowych torów sygnałowych rejestratora EKG. [1]

Przypisy

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.